ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

«Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία», Ανδρέας Κάλβος

 

 

Η επανάσταση του 1821 δεν τελείωσε, συνεχίζεται. Θα ολοκληρωθεί εφόσον πάψουν να υπάρχουν ακόμη κοτσαμπάσηδες, εξασφαλισθεί η ισότητα των πολιτών ενώπιον του Νόμου και η εξάλειψη της Εθνοκτόνου Οικογενειοκρατίας.

Όταν δεν θα μένουν ατιμώρητοι οι ληστές του κράτους και των πολιτών, [Χρηματιστήριο, Ολ. Αγώνες, Εξοπλισμοί, Δομημένα ομόλογα, δάνεια κομμάτων (δανεικά κι αγύριστα), λεηλασία πακέτων Σαντέρ-Ντελόρ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, Αμυντ. Βιομηχανία] και όταν καθιερωθεί στον τόπο στοιχειώδης αξιοκρατία.

Είναι αλήθεια πως ζούμε σε μια εποχή αντιηρωική, που τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ανθρωπιάς, για τα οποία έγιναν αγώνες και θυσίες, έχουν αμβλυνθεί.

Έτσι κάθε φορά που πλησιάζει κάποια εθνική γιορτή, σαν της 25ης Μαρτίου, μπαίνει το ερώτημα: Πώς να το γιορτάσουμε; Πώς να αποδώσουμε το μεγαλείο εκείνων των γεγονότων σε μια εποχή αρκετά στείρα από ιδανικά χωρίς να το μειώσουμε σε τίποτα;

Συνήθως λέγονται συνθήματα όπως: «Εκείνοι έδωσαν το αίμα τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι», ή «λευτεριά ή θάνατος» και τόσα άλλα, κι από επίσημα πρόσωπα. Τις περισσότερες όμως φορές φθάνουν στα αυτιά μας, με το στόμφο που λέγονται, σαν να διαφημίζουν κάτι, χωρίς καμία φόρτιση και συνειδητοποίηση. Και καλά μεν εάν διαφημίζεται κάτι υλικό. Όταν διαφημίζουμε την ελευθερία, τους αγώνες κάποιων άλλων χωρίς να τους εννοούμε, χωρίς να προσπαθούμε καν να ψάξουμε αυτό που ακριβώς έγινε, αυτό που γέννησε τα παραπάνω συνθήματα και το σπουδαιότερο τι έγινε μετά, τότε μοιάζει πραγματικά με μια κακόγουστη φιέστα, που οι περισσότεροι την παρακολουθούν από συνήθεια ή επειδή πρέπει.

Θα μου πείτε: «Η εποχή είναι δύσκολη για ηρωισμούς, δεν γεννάει πια ήρωες» και τόσα άλλα. Μα είναι λάθος. Οι ήρωες της λευτεριάς υπάρχουν πάντα, απλώς έχουμε μάθει να τους ψάχνουμε πίσω από μεγάλα ονόματα, πίσω από μάχες, πίσω από τρανταχτά γεγονότα, ενώ εκείνοι μπορεί να είναι απλοί άνθρωποι, καθημερινοί, που δεν ζουν χωρίς λευτεριά. Αγωνίζονται να τη διακηρύσσουν με όποιο τρόπο μπορούν, τη βιώνουν, είναι στόχος και τρόπος ζωής.

Επιλέγω τα 4 γνώριμα, της ανδρείας, της αυτοθυσίας, του διχασμού και της διχόνοιας, και τολμώ να γράψω ίσως αναπόσπαστα από το DNA της φυλής μας χαρακτηριστικά, επειδή επιθυμώ να επισημάνω τη διαχρονική σημασία της κοινωνικής ψυχολογίας ηγετών και αγωνιστών στους χρόνους της Εθνικής Επανάστασης του 1821 τη στιγμή που εσείς και εγώ όπως και οι απανταχού της γης Έλληνες αποτίσαμε το Σάββατο 25η Μαρτίου 2023, τον πρέποντα φόρο τιμής στους γνωστούς και τους άγνωστους αγωνιστές της Εθνικής μας Επανάστασης.

Το μάθημα της ιστορίας ήταν και παραμένει σαφές: εμείς οι Έλληνες κάθε φορά που κατορθώσαμε να παραμερίσουμε τις εθνικές αδυναμίες του διχασμού και της διχόνοιας μεγαλουργήσαμε σε συλλογικό ΕΘΝΙΚΟ επίπεδο δείχνοντας πρωτόγνωρες για το ανθρώπινο γένος εκφάνσεις ανδρείας και αυτοθυσίας!

Από το 1821 μέχρι και σήμερα (τώρα βιώνουμε προεκλογική περίοδο με εμφανή ένταση εξαιτίας της τραγωδίας των Τεμπών και με πολιτικές αντιπαραθέσεις και αντιδικίες που πλησιάζουν σε επίπεδα σχεδόν εθνικού διχασμού), κάθε φορά που επιτρέψαμε στους εαυτούς μας την πολυτέλεια να λησμονήσουμε τα διδάγματα της εθνικής μας ιστορίας δυστυχώς ξαναζήσαμε οδυνηρά τα αιώνια πάθη και μίση και τα πληρώσαμε με βαρύ φόρο αλληλοσπαραγμών.

Το σημείωσε με πικρό λυρισμό ο εθνικός μας ποιητής:

«η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή/

καθενός χαμογελάει πάρτο λέγοντας και σύ…»

Ποιος άλλος λαός στον πλανήτη, και το ρωτάω χωρίς να διακατέχομαι από εθνικοπατριωτικό παραλήρημα. έχει να επιδείξει συμπυκνωμένη μέσα σε τόσο μικρά χρονικά περιθώρια τέτοιες εκφάνσεις ηρωισμού, ανδρείας και αυτοθυσίας όση οι Έλληνες με Αρκάδι, Κάσο, Ζάλογγο, Αραπίτσα, Χίο, Ψαρά και άλλα τόσα; Ποιο άλλο εθνικό-απελευθερωτικό κίνημα είδε τους πρωταγωνιστές του να πέφτουν στα πεδία της μάχης μαζί με τους αφανείς αγωνιστές τους χωρίς να περιμένουν να «εισπράξουν» την επιβράβευση του αγώνα μετά τη δικαίωσή του και την επικράτηση της Επανάστασης;

 

Βαρύ το τίμημα…

 

Από τις πρώτες μέρες του ξεσηκωμού φάνηκε ότι ο δρόμος για τη Λευτεριά θα ήταν βαμμένος με αίμα, πόνο και δάκρυα ξεκινώντας με τη σφαγή του «Ιερού Λόχου» στη Μολδοβλαχία μέχρι την προδοσία του Υψηλάντη, από τη θυσία του Γεωργάκη Ολύμπιου μέχρι τον πνιγμό του Καρπενησιώτη στον Προύθο, από τον ανασκολοπισμό του Θανάση Διάκου, στη σφαγή του επισκόπου Σαλώνων Ησαΐα!

Στη Νάουσα ο Ζώτος βάζει μπουρλότο στο μπαρούτι και γίνεται κομμάτια, ο Μάρκος Μπότσαρης πέφτει στο κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου, ο Παπαφλέσσας θανατώνεται στο Μανιάκι, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αφήνει την τελευταία του πνοή στον ιερό λόφο της Ακρόπολης όπου πέφτει και ο Γιώργος Καραϊσκάκης.

Τα παραπάνω είναι μικρά μόνο δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας που μας καλούν, τις δύσκολες μέρες που περνάμε με τους γείτονες και «συμμάχους» (έστω και αν ξαφνικά με σεισμούς, Τέμπη και «οφίκια στον ΟΗΕ» βιώνουμε ξαφνικά μια απροσδόκητη «ηρεμία»), να σκύψουμε ευλαβικά πάνω στα ιστορικά κείμενα και χωρίς φόβο και πάθος να αναπλάσουμε τα διδακτικά παραδείγματα εκείνων των ανδρών και γυναικών.

Και τούτο επειδή πιστεύω, καθώς μας έρχεται το Άγιο Πάσχα, ότι μόνο εάν ψηλαφίσουμε ως σύγχρονοι άπιστοι Θωμάδες «τους τύπους των ήλων» επί του σώματος της μητέρας μας Ελλάδας θα θυμηθούμε και θα μάθουμε έτσι ώστε να μην… ξανά-πάθουμε!…

 

Τρεις περίοδοι του αγώνα

 

Την 25η Μαρτίου 1821 στη Μονή της Αγίας Λαύρας ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τα παλικάρια και ο αγώνας ξεκίνησε και σύμφωνα με μια προσεκτική προσέγγιση μπορεί να διαχωρισθεί σε τρεις σημαντικές περιόδους:

Στην πρώτη περίοδο (1821-1825) κυριάρχησε ο ενθουσιασμός, καταγράφηκαν απερίγραπτου μεγαλείου πράξεις ανδρείας και αυτοθυσίας, βοήθεια από φιλέλληνες της Δύσης και Ανατολής αλλά κόντεψε να χαθούν τα πάντα όταν ενεπλάκησαν σε εμφύλιο σπαραγμό Ρουμελιώτες και Μοραΐτες!

Στη δεύτερη περίοδο (1825 – 1827) η Επανάσταση έφτασε στα πρόθυρα της καθολικής κατάρρευσης όταν ο Αντιβασιλέας της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή ήρθε να ενισχύσει τον Σουλτάνο με χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις έχοντας επικεφαλής τον γαμπρό του στρατηγό Ιμπραήμ.

Στην τρίτη περίοδο (1827 – 1829) με την επιλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας με επταετή θητεία γεννήθηκε το μικρό ελεύθερο ελληνικό Κράτος με βόρεια σύνορα μέχρι τη Θεσσαλία και την Άρτα…

 

Ας σκύψουμε ευλαβικά…

 

Σκύβοντας στις 25 Μαρτίου ευλαβικά πάνω από τις ιστορικές μνήμες εκείνων των ανδρών και γυναικών, εκείνων των γεγονότων σίγουρα θα βρούμε αμέτρητα δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας, θα βρούμε και αρνητές της θυσίας της ζωής τους για κάποιο ιδεώδες που δεν είχε για αυτούς αμοιβή χειροπιαστή, άγγιγμα σαρκικό.

Θα βρούμε ανεξίτηλα σημάδια, επίσης, διχασμού και διχόνοιας όπως και σημάδια πράξεων έμπνευσης και ομόνοιας προερχόμενα όχι μόνο από Έλληνες αλλά και από κάθε εθνότητας φιλέλληνες.

Τα 4 χαρακτηριστικά της ανδρείας, της αυτοθυσίας, του διχασμού και της διχόνοιας είναι, όπως έγραψα παραπάνω, κοινά γνωρίσματα του DNA της ελληνικής φυλής όπως και μέλη αναπόσπαστα από τη συμβολική σάρκα και υπόσταση του Έθνους ήταν οι ηγέτες και αγωνιστές της Επανάστασης του 1821.

Υπάρχουν, δυστυχώς, οι συνεχιζόμενες μεγάλες οικονομικές επιπτώσεις που ξεκίνησαν το 2010 με το πρώτο Μνημόνιο, εντάθηκαν με την πανδημία covid-19 και συνεχίζουν ως παράπλευρες επιπτώσεις του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας …

Περίτονα διαπιστώνω ότι ακόμη και σήμερα στην εποχή του άκρατου ατομικισμού, των επιδερμικών μας διαπροσωπικών σχέσεων και της έλλειψης οραμάτων και αφοσίωσης σε ιδεώδη, δεν έπαψαν να υπάρχουν ανάμεσά μας, εδώ στην Πατρίδα μας Ελλάδα, άνδρες γυναίκες και παιδιά που τρέχουν προς την Ελευθερία την ίδια ώρα που πολλοί λαοί εγκλωβισμένοι στην ευδαιμονία αποφεύγουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η βίωση της Ελευθερίας…

Γονατίζοντας ταπεινά, με ευσέβεια και ευλάβεια, μπρος στις ιερές μνήμες επώνυμων ηγετών και αφανών αγωνιστών που υπάρχουν στο συλλογικό ελληνικό μας υποσυνείδητο τολμώ κλείνοντας να σας προτρέψω, να σας παρακαλέσω:

Σε κάθε 25η Μαρτίου, Ελληνίδες, Έλληνες, Ελληνόπουλα εντός συνόρων σε κάθε χωριό και κάθε πόλη της Πατρίδας μας Ελλάδας και εκτός συνόρων σε ολάκερη την Υφήλιο να βγαίνουμε στα μπαλκόνια και κρατώντας τη γαλανόλευκη να βροντοφωνάξουμε:

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821 – Ζήτω το απανταχού της Γης Έθνος των Ελλήνων!

 

Πηγές

 

Αρθογραφία

Πιπεροπουλος Γ.

Φράγκο. Κ.

Παμένης Γ.