ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Υπό άλλες συνθήκες δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι όταν μια πανδημία έχει σαρώσει όχι την «καθυστερημένη» Ασία ή Αφρική, αλλά την κεντρική Ευρώπη με τα κληρονομημένα από παλιά συστήματα υγείας, ήδη αποδυναμωμένα από τρεις δεκαετίες σκληρού νεοφιλελευθερισμού, να καταρρέουν, κάτι σοβαρό τρέχει.

Η Εκκλησία του Χριστού, όπως μαρτυρεί η δισχιλιετή πορεία της, δεν έχει μια μανιχαϊστική αντίληψη ή ένα πνεύμα μονοφυσιτικό, ότι δηλ. μας ενδιαφέρουν μόνο η πνευματική ευεξία του ανθρώπου και αγνοούμε τους κινδύνους για τη σωματική ασθένειά του. Ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως ότι προσδοκούμε ανάσταση νεκρών, δηλ. των σωμάτων, αφού, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, «ούτε μόνο ψυχή, ούτε μόνο σώμα μπορεί να λέγεται ο άνθρωπος, αλλά «το συναμφότερον» και ενιαία ψυχοσωματική οντότητα (Γρηγόριος ο Παλαμάς, P.G. 150, 1361). Η προστασία της υγείας του σώματος είναι και αγιογραφικά κατωχυρωμένη, διότι το σώμα μας, κατά τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, είναι «ναός Θεού» και κατοικητήριο της ψυχής, το οποίο όποιος «φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός» (Α΄ Κορ. 3,17).

«Ουαί δε υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί…», εδώ μπαίνει από μόνο του η ευαγγελική ρήση του Θεανθρώπου, μιας και έτσι δια μέσου αυτού, αλλάζω το τροπάριο σε επιτύμβιο στίχο.

Ρωτώ ξεκάθαρα και απλοϊκά σε κάθε τάξης ιερωμένο, εάν όλα αυτά συνέβαιναν στην προηγούμενη Κυβέρνηση, της πρώτης φοράς Αριστεράς τι άραγε θα γινόταν; Να σας απαντήσω ευθέως και μετά χαράς, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν στην κυριολεξία, θα είχαν πυροδοτήσει κατέβασμα στους δρόμους δια των εκκλησιαστικών και όχι μόνο οργανώσεων εκατομμύρια λαού του Θεού, θα είχαν συμβεί τέτοιες αντιδράσεις που θα στόχευαν καθαρά όχι τόσο την πολιτειακή κυβερνητική πολιτική άλλα την αμετάκλητη αθεΐα τους.

Η χώρα έχει ζήσει έντονες στιγμές έξαρσης και λαοσυνάξεων, για εθνικά και θρησκευτικά θέματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται μιας και ο διαχωρισμός από την θρησκοληψία έναντι στην θρησκευτικότητας φόβου Θεού, και σε εθνικοκαπηλεία και εθνικισμό, έναντι στον γνήσιο και ανόθευτο πατριωτισμό, είναι τόσο διακριτές που και ο πιο αδαής πολίτης του τόπου αυτού σήμερα το καταλαβαίνει τα μάλα.

Ενώ τώρα συνέβησαν ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί, και να φανταστεί ανθρωπινός νους, καθολική απαγόρευση στην προσέλευση οποιουδήποτε Εκκλησιασμού, αυτό μπορώ να το καταλάβω, αλλά στην απαγόρευση της Θειας Κοινωνίας, θέμα που αποτελεί καθαρά και υπόκειται στην ατομική ελευθέρια του άνθρωπου, το πως και με ποιον τρόπο πιστεύει κάποιος και θέλει να διαχειρισθεί τα άπτοντα σε αυτόν προσωπικά, και θέλει να μεταλαμβάνει το σώμα και το αίμα Χριστού, είναι αναφαίρετο δικαίωμά του και ας νοσήσει και ας… ψοφήσει, φτάνει να μην γίνει αιτία να νοσήσουν άλλοι. Πείτε μου κάτι απλό, πού σταματούν οι πανανθρώπινες ελευθερίες του ανθρώπου και πού αρχίζει η άναρχη πολίτικη υποταγή και επιταγή; Και όμως όλα τα δέχτηκε η επίσημη Εκκλησιά και μάλιστα από τα δικά της παιδία, τα παιδία της κουλτούρας, της καλής έξωθεν μαρτυρίας και οικογενειακής ελληνοχριστιανικής παιδείας και αγωγής, των ελληνοχριστιανικών αρχών και παραδόσεων μπλεγμένα λίγο η πολύ με λέσχες, με κλειστά κλαμπ. Όλα τα δέχτηκε και άφησε -το τονίζω, άφησε- το ποίμνιο της να διώκεται χωρίς να παρεμβαίνει έστω και συμφιλιωτικά.

Ειδικότερα, στο «Πηδάλιον» – συλλογή κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας που εκπονήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα από τους μοναχούς Νικόδημο Αγιορείτη και Αγάπιο και εγκρίθηκε από δύο πατριαρχικές συνόδους- αναφέρεται το πώς μεταδίδεται η θεία κοινωνία σε περιόδους πανδημιών:

«Όθεν και Ιερείς και Αρχιερείς πρέπει εν καιρώ πανώλης να μεταχειρίζωνται τρόπον εις το να μεταλαμβάνουν τους ασθενούντας, όστις να μη παραβαίνη τον Κανόνα τούτον, ουχί βάλλοντες μέσα εις σταφίδα τον άγιον Άρτον, αλλά εις τι αγγείον ιερόν, και εκείθεν να τον λαμβάνουν, ή οι μόρται ή οι ασθενείς, δια λαβίδος. Το δε αγγείον συν τη λαβίδι να βάνεται εις ξύδι, και το οξύδι να ρίπτηται εις το χωνευτήριον, ή με όποιον άλλον τρόπον δυνηθώσι ασφαλέστερον και κανονικόν». Δηλαδή, οι ασθενείς από πανώλη δεν μεταλαμβάνουν από το κοινό άγιο ποτήριο, αλλά σε ξέχωρο σκεύος, στο οποίο δεν γίνεται κατάλυση από τον ιερέα και πλένεται με ξύδι. Με τον τρόπο αυτό δεν τίθεται δογματικό θέμα και διασφαλίζεται η δημόσια υγεία.

Ότι θα ήταν δυνατό να επανέλθει μαζικά, για όσο διαρκεί η πανδημία, ο αρχαιοπρεπής τρόπος μετάδοσης της θείας κοινωνίας, που διασώζεται στην λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Κατά τον τρόπο αυτό γίνεται ξεχωριστά η μετάληψη του Σώματος του Κυρίου και ξεχωριστά η μετάληψη του Αίματος. Ο τρόπος αυτός εφαρμόστηκε επί αιώνες και τον εφαρμόζουν μέχρι και σήμερα Ορθόδοξοι ιερείς και αρχιερείς, όταν αποφασίζουν να τελέσουν την λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Σε μια εκδοχή του, ο πιστός λαμβάνει τον άρτο με το χέρι του, τον εμβαπτίζει στον οίνο και κοινωνεί. Αυτό το «επισκοπικό προνόμιο» θα μπορούσε κατ’ οικονομίαν να γενικευθεί και στο ποίμνιο, τους απλούς πιστούς. Ο τρόπος μετάληψης της θείας κοινωνίας θεωρώ ότι δεν είναι κανονικό ή δογματικό ζήτημα, αλλά απλώς ένα λειτουργικό έθος.

Ένα μεγάλο «ΕΥΓΕ» σας αρμόζει τόσο την Ιεραρχία, όσο και την Σύνοδο, ήπιατε μέχρι πάτο την καμήλα άλλα σας δυσκόλεψε το κουνούπι, δεχόμενοι και μη διαμαρτυρόμενοι, όπως λέγει και ένας θαρραλέος και λέων Ιατρός και Παπάς Ιεραπόστολος στο Καμερούν, ο Πάτερ Ευάγγελο Παπανικολάου.

Να τηρούνται οι νόμοι της Ιατρικής, αλλά για όλους, δεν μπορεί να απαγορεύονται οι λιτανείες και οι συγκεντρώσεις και να υπάρχει το αδιαχώρητο στις παραλίες, στις πλαζ, στα μπαρ και τα ξενυχτάδικα. Εκεί να μην τίθεται θέμα, και όμως και εδώ πάλι μούγκα η επίσημη Εκκλησία.

Ο κάθε πιστός θέλει λόγο και πράξη από την Εκκλησία, δεν θέλει αντιφατικές δηλώσεις, και συμβιβασμούς, τάχα ότι εάν βρισκόταν κρούσμα μέσα σε Ναό θα μας είχαν Σταυρώσει και θα γινόταν πανηγύρι στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια, λόγια που βγήκαν από το στόμα ενός Ιεράρχη. Και ρωτώ εγώ πού ‘ναι ο αγώνας και η θυσία πάντα μέσα σε νόμιμο δρόμο για το ποίμνιο σου; Πού ‘ναι η αντίδρασή σου σε κάθε τι που είναι παράλογο μιας και η εφαρμογή του είναι μονομερής, γατί η Εκκλησία δεν σπάει αυγά, μιας και διαφορετικά δεν μπορεί να φτιάξει ομελέτα, φοβάται μήπως χάσει τα προνομία της;

«Την πικρία, τη λύπη και την εκ διαμέτρου αντίθεσή της προς όσα αναγράφονται, αναμεταδίδονται και παρουσιάζονται μέσω του Διαδικτύου κατά καιρόν σε σχέση με τη διακωμώδηση και τον διασυρμό των Ιερών Μυστηρίων της Αγίας Ορθοδόξου Χριστιανικής μας Εκκλησίας, και ιδιαιτέρως της Θείας Ευχαριστίας» εκφράζει με ανακοίνωσή της η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Μην το λησμονείτε Κύριοι Κύριοι απανταχού Μητροπολίτες, Επίσκοποι, και λοιπό πλήρωμα της Εκκλησιάς εν Ελλάδι Χριστού, όλα όσα διαδραματίζονται έγιναν, και συνεχίζουν να γίνονται από τα δικά σας ΔΕΞΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΒΡΑΒΕΥΕΤΕ ΚΑΙ ΕΚΣΤΟΜΙΖΕΤΕ ΔΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΙ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ.