ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

Εμφύλιος γίνεται μεταξύ δύο οργανωμένων ομάδων, που ανήκουν στο ίδιο κράτος, στην ίδια εθνικότητα, για αλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής. Ο μισός λαός πολεμάει ενάντια του άλλου μισού για τις δικές του ιδέες, τα δίκαιά του, τα δικά του ιδανικά. Είναι σύγκρουση υψηλής έντασης με ένοπλες δυνάμεις. Οδηγεί σε μεγάλο αριθμό θυμάτων και κατανάλωση πόρων. Είναι μια αντίδραση του οργανωμένου συνόλου από ανθρώπους που αποτελούν την κινητήρια δύναμη, την ατμομηχανή της κοινωνικής εξέλιξης.

Είναι μια πολεμική σύρραξη, έχει αρνητικές επιπτώσεις (θύματα πολλά), αλλά είναι και μια κοινωνική επανάσταση, μια ταξική πάλη ανάμεσα στην άρχουσα τάξη – συγκρότηση εξουσίας του κεφαλαίου – από τη μια μεριά και από την άλλη μάχη λαού λόγω ανισότητας και αδικιών. Είναι το επίπεδο της καθημερινής άσκησης των ελευθεριών, ο έλεγχος κοινωνικών φρονημάτων, τρομοκρατίας, βίας, εξορίας, φυλακών για τους δημοκρατικούς πολίτες. Ένας δηλαδή διαχωρισμός των πολιτών, ανάλογα με την ιδεολογική και πολιτική ένταση που φυσικά οδηγεί σε διχόνοια και Εμφύλιο με σκοπό απόκτηση κατακτήσεων.

Γίνεται μάλιστα και από τις «ευλογίες» ξένων παρεμβάσεων με παροχή πολεμικού εξοπλισμού (που την χρεώνεται το κράτος σε βάθος χρόνου) που θέλουν να επωφεληθούν κέρδη, εξουσία, εκμετάλλευση από τη χώρα που «στοχεύουν». Π.χ. από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως σήμερα ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από ΗΠΑ (δολοφόνοι των λαών) έγιναν δε 140 χώρες με βοήθεια Άγγλων και Γάλλων.

Στην Ελλάδα είχαμε και έχουμε εποπτεία από ξένες παρεμβάσεις και που μάλιστα είχαν οδηγήσει σε Εθνικό Διχασμό (1915-1922) και σε Εμφύλιο (1946-1949) αφού το αστικό δεξιό κράτος υπάκουε και ζητούμε τις επεμβάσεις αυτές, αρκεί να εξουδετερωθούν όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες.

Και όσο και να λέμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα επαναληφθεί, ας προσέξουν οι κυβερνώντες να μη οδηγήσουν τον λαό σε αγανάκτηση, απόγνωση και άρα ξεσηκωμό. Ο λαός αγανακτισμένος, χωρίς ελπίδα επιβίωσης, οι ξένοι που καιροφυλαχτούν, τι είναι να γίνει ένας νέος Εμφύλιος;

Κωστής Παλαμάς, κάποιοι στίχοι του: Χρωστάμε σε όλους που ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθουν και θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι νεκροί.