ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

Επιτακτική και αδήριτη ανάγκη η αλλαγή προσώπων

 

Και αυτό γιατί η μακροχρόνια άσκηση εξουσίας από τα ίδια πρόσωπα καταλήγει στον δεσποτισμό, στη δημιουργία μηχανισμών αναπαραγωγής και διαιώνισης της εξουσίας, στην αδιαφάνεια, σε συναλλαγές και έλλειψη ευρύτερου σχεδιασμού.

Θα ξαναπάμε στις κάλπες για να εκλέξουμε «τοπικούς αρχόντους», Περιφερειάρχες και Δημάρχους.

Για να τιμήσουμε και να στηρίξουμε την πολυτραγουδισμένη, την αποθεωμένη σε άλλους καιρούς αποκέντρωση. Γύρω από την οποία, στήθηκαν… χοροί συμφερόντων (πολιτικών, οικονομικών, τοπικιστικών), με μισές αλήθειες και άφθονα ολόκληρα ψέματα.

Καλό πράγμα η αποκέντρωση. Η ουσιαστική, εύρυθμη, λειτουργική, διάφανη, που την βλέπουμε (και την ζηλεύουμε!) να ανθεί και να μεγαλουργεί σε… άλλες χώρες με πολιτική και κοινοτική κουλτούρα της κοινωνίας. Εδώ στη χώρα της… φαιδράς πορτοκαλέας, η αλήθεια είναι ότι αν εξαιρέσει κανείς κάποιες φωτεινότατες εξαιρέσεις, ο θεσμός έχει καταταλαιπωρηθεί και η «ιδέα» έχει αποτύχει οικτρά.

Η κεντρική πολιτική εξουσία, ενοχοποιείται σε μεγάλο βαθμό για αυτή την κατάντια. Στην πραγματικότητα, την αποκεντρωμένη αυτοδιοίκηση, με ουσιαστικές αρμοδιότητες, πόρους και αυτονομία, την θεωρεί… ανταγωνιστική, που της «κλέβει» λάμψη στο προσκήνιο και αμφισβητεί τη μοναδικότητα και αυθεντία! Παλιά, ήταν οι κυβερνήσεις που διόριζαν του Νομάρχες, τους σημερινούς Περιφερειάρχες δηλαδή που εκλέγονται από τις τοπικές κοινωνίες. Και επικαλούνται (άλλοτε για καλό, πιο συχνά… πονηρά και ως δικαιολογία των αποφάσεών τους!) αυτή τη λαϊκή εντολή που έχουν.

Στα νησιά των Κυκλάδων (και όχι μόνο), που το «κίνημα της πετσέτας» γιγαντώνεται και στην διαδρομή… πολιτικοποιείται (σιγά μην άφηναν τα κόμματα ανεκμετάλλευτο το «δώρο» που τους προσέφερε μια αρχικά αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση…), όσο οι έρευνες προχωρούν για τις παράνομες καταπατήσεις παραλιών, αποκαλύπτουν τις τεράστιες ευθύνες της τοπικής αυτοδιοίκησης (που εκδίδει τις άδειες εκμετάλλευσης, αλλά ουδέποτε ελέγχει αν τηρούνται αυστηρά οι όροι και οι νόμοι), λόγω… αδιαφορίας «τοπικιστικής αλληλεγγύης, δηλαδή… διαφθοράς ή οργανωτικής ανικανότητας. Λόγο έχει, κανονικά, και η αρμόδια Περιφέρεια, που θεωρητικά θα έπρεπε να ενημερώνονται από τις ντόπιες δημοτικές αρχές και να επεμβαίνει αποφασιστικά, όπως έχει κάθε δικαίωμα…

Δεν βαριέστε. Κάπου σ‘ αυτήν τη θεσμική… αποκεντρωμένη αυτοδιοίκηση, με εξουσίες και όπλα, έμπλεξαν… τις γραμμές τους. Φταίει ο Δήμος και η τοπική αστυνομία που περιέργως ολιγωρούν. Όχι φταίει η Περιφέρεια, η οποία είναι ενήμερη πάντα, αλλά αδιαφορεί. Η τοπική αυτοδιοίκηση, δημοτική και περιφερειακή, δέσμιες τοπικών συμφερόντων αλλά και… ψηφοθηρικής «αλληλεγγύης»! Η αστυνομία περιμένει την εντολή του Δήμου, όταν αυτή κάποτε δεήσει και δοθεί γίνονται κάτι ψευτοέλεγχοι και «κατεδαφίσεις» που… τις βλέπει η νύχτα και τα μπιτσόμπαρα με τις ξαπλώστρες και ξεκαρδίζονται. Επανέλεγχοι; Μόνο αν το πράγμα πάρει διαστάσεις στο διαδίκτυο ή ευαισθητοποιηθούν κάποιοι με «πετσέτες» και επέμβει εισαγγελέας… Πολεοδομίες, δασαρχεία, εποπτικές αρχές και… λοιπές εστίες διαφθοράς, υπάγονται στην τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση, με… τους γνωστούς ρυθμούς και θεσμοθετημένες δομές διαφάνειας. Και είναι και το άλλο:

Τα αυγά, δεν βάφονται με… ευχές! Και οι εκτεταμένες και πολυσχιδείς αρμοδιότητες και ευθύνες της αποκεντρωμένης αυτοδιοίκησης, προϋποθέτουν τουλάχιστον επαρκείς οικονομικούς πόρους. Αλλιώς, δεν! Και η φτώχεια, φέρνει γκρίνια. Δευτερογενείς σκέψεις και διαφθορά. Χρηματοδοτούνται επαρκώς Περιφέρειες και κατ’ επέκταση Δήμοι; Δυστυχώς, συνήθως αυτό εξαρτάται και κρίνεται από το «χρώμα» που έχει ο Περιφερειάρχης, αν είναι «δικός μας» και η επιτυχία και αποτελεσματικότητά του τελικώς …πιστωθεί στο κόμμα «μας», συνήθως δεν έχει (μεγάλα) παράπονα. Ο «άλλοι» παραπονιούνται για καθυστερήσεις «γραφειοκρατικές», περιορισμό κονδυλίων, «κεντρική» υπονόμευση των προσπαθειών τους. Και το εκάστοτε γκουβέρνο, βρίσκει δικαιολογίες σε… καθυστερήσεις των έργων, καταγγελλόμενες ατασθαλίες, αδιαφάνεια αναθέσεων και αποφάσεων. Τρέχα γύρευε, με άλλα λόγια.

Λύνονται όλα αυτά τα προβλήματα, αν υπάρχει πολιτική βούληση της κεντρικής διοίκησης, καθαρές κουβέντες και ενημέρωση λεπτομερής των τοπικών κοινωνιών. Που, επιτέλους, νοιάζονται για να βελτιώνεται ο τόπος τους, να λύνονται προβλήματα, να αντιμετωπίζονται ισότιμα με τους υπόλοιπους πολίτες. Α, και έλεγχος από την κεντρική εξουσία για ζητήματα νομιμότητας, διαφάνειας. Ουδείς στη Δημοκρατία υπεράνω του νόμου και του ελέγχου… Αλλά οι εκάστοτε κυβερνήσεις φιλοδοξούν να βαφτεί ο «αυτοδιοικητικός» εκλογικός χάρτης γαλάζιος, ροζ ή πράσινος. Οι επιλογές των υποψηφίων γίνονται με αυτό το κριτήριο (πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις, που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα), αν τα σχέδια δεν ευοδωθούν πλήρως, υπάρχει και το μικροπολιτικάντικο μασκάρεμα (θυμόμαστε το αμίμητο του Αντρέα Παπανδρέου, όταν στις Αυτοδιοικητικές εκλογές στα μέσα του ’80, το ΠΑΣΟΚ ήρθε τρίτο, πως τις δημοτικές εκλογές τις κέρδισε το ΠΑΣΟΚ… και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις»!) της «υποστήριξης» και πάει λέγοντας.

Απέναντι σε αυτό το πρότυπο Περιφερειάρχη-Δημάρχου που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της πολιτικής και πολιτισμικής καθυστέρησης, ο τόπος μας χρειάζεται ένα άλλο πρότυπο τοπικού κυβερνήτη, που θα αποκαταστήσει τον θεσμικό ρόλο των υπηρεσιών της πολιτείας, των εκλεγμένων οργάνων της Περιφέρειας, που θα ασχολείται από επιτελική θέση με τα μεγάλα προβλήματα του τόπου, που θα έχει ανοιχτά τα μάτια του για το τι συμβαίνει στον κόσμο, έναν κοσμοπολίτη και όχι έναν φύλαρχο, όπως είναι οι περισσότεροι.

Αιτήματα, που για τη λύση τους η πολιτεία έχει δημιουργήσει και στελεχώσει υπηρεσίες για την αμοιβή των οποίων ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ.

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι όσον αφορά την ανάπτυξη να είναι τελευταία, και πρώτη στη διαφθορά.

Γιατί, όταν ο Περιφερειάρχης-Δήμαρχος όλο το 24ωρο ασχολείται με προσωπικές εξυπηρετήσεις και αφήνει στο σπίτι του τον επιτελικό του ρόλο, μπορεί οι προσφεύγοντες στην εκδούλευσή του να φεύγουν ικανοποιημένοι όμως το παιχνίδι της ανάπτυξης και της προκοπής έχει χαθεί για πάντα.

Ένα κυβερνήτη που θα λειτουργεί με όρους απόλυτης διαφάνειας και ελέγχου τόσο στους Περιφερειακούς Σύμβουλους όσο και στους Δημοτικούς που θα πρέπει να μάθουν τα εξής.

Κανένας Περιφερειακός-Δημοτικός Σύμβουλος δεν πρέπει να έχει προσωπική στρατηγική ή προσωπικές επιδιώξεις. Κάθε Περιφερειακός –Δημοτικός Σύμβουλος ή υποψήφιος Περιφερειακός-Δημοτικός Σύμβουλος οφείλει να συνεισφέρει τις ιδέες του και τις προτάσεις του στις συλλογικότητες που συμμετέχει, στην πολιτική ομάδα, στον συνδυασμό του, στο Περιφερειακό Συμβούλιο, αν εκλεγεί, ώστε οι ιδέες και οι προτάσεις να μετουσιώνονται σε συλλογικό πολιτικό σχέδιο και δράση. Πιστεύω στη δράση των συλλογικοτήτων και όχι να δρα ως μοναχικός λύκος με σκοπό την υφαρπαγή μόνο για τον εαυτόν του και τα θέλω του.

Τα είδαμε, τα ζήσαμε, τα χορτάσαμε από κάθε είδους ανεντιμότητα και ραδιουργία η οποία μεταλλάσει ένα ανθρωποειδές σε λύκο έτοιμο να σε κατασπαράξει με γνώμονα τα δική του φιλόδοξα-ιταμά σχέδια. Και έτσι πάνε περίπατο αρχές, ιδεολογία και αφηγήματα που ούτε οι ίδιοι τα πιστεύουν. Εκεί όμως φαίνεται ο αρχηγός, ο διοικητής, ο προϊστάμενος, ο όποιος τσακίζει εν τη γένεση κάθε τέτοιοι είδους πρωτοβουλίες για το καλό της παράταξης αλλά και της μετέπειτα διοίκησης της Περιφέρειας και του Δήμου αντιστοίχως.

Εκεί φαίνεται τι σημαίνει να ηγείσαι και να είσαι Κυβερνήτης που θα λειτουργεί με όρους απόλυτης διαφάνειας και ελέγχου για το όλο κοινό.