ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

 

Πριν από μεγάλο χρονικό διάστημα, μου ήρθε μια επιθυμία, ένας εσωτερικός μαζοχισμός να βάλω ειδήσεις, ανοίγοντας μετά από πολύ καιρό την τηλεόραση. Ήταν η ημέρα που το κύμα απεργιών σε όλη την χώρα βρισκόταν στην μέγιστή του μορφή με αφορμή την ψήφιση του ασφαλιστικού που έβρισκε όλες τις κοινωνικές ομάδες απέναντι. Εκείνες παρατεταγμένες με τα όπλα τους προσπαθούν να δείξουν όχι μόνο την δυσαρέσκεια τους αλλά κάνουν τα πάντα να μην περάσει-ψηφιστεί στην Βουλή. Μόνο που τα όπλα που χρησιμοποιούν οι Έλληνες φορολογούμενοι σε αυτή την χώρα μοιάζουν σαν μανιτζίβελα γιαγιάδων σε πόλεμο με σφαίρες.

Είναι για γέλια και για κλάματα! Απέργησαν τα διαγνωστικά κέντρα (ωραία περίοδο βρήκαν να απεργήσουν) για λόγους μπλα μπλα μπλα και συναντήθηκαν με τον Υπουργό Ξανθό, που δεν μπορεί να κάνει τίποτα πλέον, και μπλα μπλα και βγαίνει ο Πατούλης για να προβληθεί πάλι (για να ενημερώσει ήθελα να πω) και βγαίνουν κι άλλοι συνδικαλιστές του χώρου της υγείας για να καταγγείλουν την (απερχόμενη) κυβέρνηση και μπλα μπλα και αυτό λέγεται κατευθυνόμενη προεκλογική συνδικαλιστική ΑΛΗΤΕΙΑ! Είμαστε για γέλια και για κλάματα, εξαπανέκαθεν (!!!) ήμασταν!

Η απεργία είναι ένας κοινωνικός αγώνας που αξίζει κάθε σεβασμό. Ομάδες που νιώθουν αδικημένες προσπαθούν με την φωνή τους, την αποχή από την εργασία και τις κινητοποιήσεις να πετύχουν αυτό που επιθυμούν ή να γίνουν συρματόπλεγμα μπροστά σε αυτό που πάει να περάσει. Στην Ελλάδα όμως δεν ξέρουμε ούτε να απεργούμε. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πως θα ήταν μια σωστή απεργία με αποτέλεσμα ακόμα και σε κάτι τέτοιο το αποτέλεσμα να αγγίζει τα όρια της γελοιότητας.

Φυσικά αναφέρομαι στους ιδιόκτητες διαγνωστικών κέντρων που έβαλαν λουκέτο στα μαγαζιά τους, παλιότερα στους ένστολους, αγρότες, σε κάθε συνδικαλιστικό φορέα όπως ΑΔΕΔΥ, ΓΕΣΕΕ, οι οποίοι με τις κινητοποιήσεις τους προσπαθούν να δώσουν βροντερό «παρών», αν και ούτε κατάλαβα ποτέ γιατί πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο μια απεργία. Γιατί πρέπει να ταλαιπωρείται μια ολόκληρη χώρα, 10 εκατομμυρίων ασφαλισμένων; Να κόβεται στα δύο, να απαγορεύεται σε όσους θέλουν να μετακινηθούν να φτάσουν στον προορισμό τους για να πετύχει μια συγκεκριμένη ομάδα την επιθυμία της. Απεργία σημαίνει αποχή από το έργο. Η απεργία έχει σαν σκοπό την διακοπή της παραγωγικής διαδικασίας του κλάδου με συνέπειες που επηρεάζουν τους ίδιους αλλά και την οικονομία της χώρας. Είναι ένα σύστημα πίεσης. Όχι ένα σύστημα για να δυσκολέψουμε την ζωή των συμπολιτών μας

Αν νομίζεις ότι αυτό πιστεύουν οι Έλληνες για την απεργία τότε είσαι πολύ γελασμένος. Για τους εργαζόμενους τούτης εδώ της χώρας απεργία σημαίνει ευκαιρία να μην πάμε στην δουλειά η οποία όμως επιβάλλεται να συνδυαστεί με κάτι ακόμα. Την προσπάθεια με κάθε τρόπο να εμποδίσουμε όποιον επιθυμεί να δουλέψει και τελικώς να «καταστρέψουμε» την ζωή όλων. Κάπως έτσι το είχα στο μυαλό μου όταν σε μικρή ηλικία οι ανιψιές μου φεύγοντας από Δράμα για Αθήνα οικογενειακώς είχαν μείνει μέσα στο αμάξι 17 ώρες επιστρέφοντας με τους γονείς τους από το ταξίδι επειδή οι αγρότες είχαν κλείσει τα Τέμπη με τα τρακτέρ τους. Δεν μπορούσαν ν α το καταλάβουν τότε, δεν το καταλαβαίνουν ούτε τώρα, οπότε το φέρει η κουβέντα…

Ο ιατροκαπιταλισμός χτυπά πριν την κάλπη. Το ζήτημα δεν είναι αν «τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και εργαστήρια, τα οποία εξυπηρετούν πάνω από το 95% των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ, καταρρέουν», όπως δηλώνουν οι ιδιοκτήτες τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για να κλείνουν τις πόρτες τους και να διώχνουν πελάτες, έχουν σοβαρό πρόβλημα.

Το ζήτημα είναι ο χρόνος στον οποίο το κάνουν. Γιατί, με άλλα λόγια, δεν έκλεισαν τον προηγούμενο μήνα και έκλεισαν τρεις μέρες πριν από τις εκλογές; Προφανώς, οι ιατροκαπιταλιστές πιστεύουν ότι στον συγκεκριμένο χρόνο η πίεσή τους θα είναι πιο αποτελεσματική, διότι δεν θα είναι απλώς άρνηση παροχής υπηρεσιών. Θα είναι καθαρά πολιτική πίεση.

Τι σημαίνει πολιτική πίεση; Σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες των κέντρων έκαναν τον εξής συλλογισμό:

ΠΡΩΤΟΝ: Ότι οι Υπουργοί θα σκεφτούν πως, αν οι ασφαλισμένοι -όλοι μας δηλαδή- πάμε και βρούμε τα διαγνωστικά κέντρα και εργαστήρια κλειστά, αν ταλαιπωρηθούμε και μείνουμε χωρίς εξετάσεις, τότε θα ψηφίσουμε άλλο κόμμα από αυτό που θα ψηφίζαμε αρχικά, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ. Και εν όψει του ενδεχομένου να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφους, οι Υπουργοί θα αποφασίσουν να υποχωρήσουν στις αξιώσεις των ιδιοκτητών των διαγνωστικών κέντρων και εργαστηρίων. Τουτέστιν, οι Υπουργοί θα βγούνε μία ή δύο μέρες πριν από τις εκλογές και θα πούνε «εντάξει παιδιά, 20% αύξηση», ώστε να ικανοποιήσουν τους ιδιοκτήτες και εκείνοι να ανοίξουν τα κέντρα και εμείς ο λαουτζίκος θα μπουκάρουμε, βρίζοντας την Κυβέρνηση που δεν το έκανε από την αρχή, αν ήταν να το κάνει, και περίμενε να προηγηθεί η ταλαιπωρία μας, για να υποχωρήσει στις απειλές του ιατροκαπιταλισμού.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Αν πάλι οι Υπουργοί σκεφτούν ότι μια Κυβέρνηση, η οποιαδήποτε Κυβέρνηση, δεν μπορεί να υποκύψει σε αυτόν και σε κάθε άλλο εκβιασμό, διότι τότε θα έπαυε να είναι Κυβέρνηση και θα γινόταν έρμαιο στα χέρια των ιατροκαπιταλιστών, τότε να τιμωρηθούν με την απώλεια ψήφων, αφού το έξαλλο από την ταλαιπωρία κοινό θα λησμονήσει κάθε άλλο κριτήριο και θα προσέλθει στις κάλπες τιμωρό για να ψηφίσει σύσσωμο τη Νέα Δημοκρατία, που, αν δεν απατώμαι, καθιέρωσε το clawback το 2013. Αν η απόφαση του ιατροκαπιταλισμού να ταλαιπωρήσει το κοινό προεκλογικά στηρίζεται σε τέτοιες παιδαριώδεις σκέψεις, ίσως ο λόγος που τα μαγαζιά τους πέφτουν έξω να μην είναι μόνον οι τιμολογήσεις.

Όμηροι 10 εκατ. ασφαλισμένοι. Όπως αναφερόταν σε σχετικά ρεπορτάζ για τις κινητοποιήσεις: «Περίπου 55 εκατ. χωρίζουν τον ΕΟΠΥΥ από τον κλάδο, ο οποίος οδηγήθηκε σε κινητοποιήσεις από τις 10 Ιουνίου. Αυξάνονται οι πιθανότητες για πολυήμερο λουκέτο στα διαγνωστικά κέντρα και εργαστήρια, αφού οι συζητήσεις με το υπουργείο Υγείας και τη διοίκηση του ΕΟΠΥΥ δεν φαίνεται να οδηγούν στην επίλυση του χάσματος. Αυτό που χωρίζει τον ΕΟΠΥΥ από τα διαγνωστικά κέντρα και τα εργαστήρια είναι τα περίπου 55 εκατ. ευρώ που ζητεί ο κλάδος να διαγραφούν και αφορούν στο clawback, δηλαδή την υποχρεωτική επιστροφή χρημάτων με την υπέρβαση της προϋπολογισθείσας δαπάνης. Οι εκπρόσωποι του κλάδου συναντήθηκαν με τον Πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ Βασίλη Πλαγιανάκο, προκειμένου να αναζητηθεί το απαιτούμενο κονδύλι. Επρόκειτο για μία συνάντηση που καθορίσθηκε από την ίδια την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας.

Ωστόσο, δεν βρέθηκε λύση, με αποτέλεσμα ο κλάδος να οδηγείται προς τις επ’ αόριστον κινητοποιήσεις που έχει εξαγγείλει από τις 10 Ιουνίου. Σε αυτή την περίπτωση, οι περίπου 10 εκατομμύρια ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ δεν θα μπορούν να πραγματοποιήσουν ούτε μία απλή εξέταση αίματος, κάτι που συνέβη και πριν από λίγο καιρό με το τρίμερο λουκέτο σε όλη τη χώρα στο οποίο συγκατείχε πάνω από το 95% των επαγγελματιών του χώρου».

Άκαρπη συνάντηση, και δίχως νόημα, μιας και δεν υπάρχει Βουλή, αλλά και κάτι πιο απλό, όποιος δεν τον συμφέρει βγαίνει στην ελεύθερη αγορά μόνος και δίχως κεχαγιάδες στο κεφάλι του, αλλά κορόιδα είναι ΕΟΠΠΥ είναι αυτός, τα φράγκα έστω και αν αργούν, πέφτουν και το ποίημα περί φτώχειας κατά κόρον, που τους χάνεις, που τους βρίσκεις, ταξιδάκια αναψυχής, παραθεριστικά πολυτελείας, ακριβά αυτοκίνητα, κατά τα άλλα φτώχεια καταραμένη.

Σε άλλα ρεπορτάζ αναφέρονταν τα εξής: «Πάντως οι φορείς που εκπροσωπούν τα διαγνωστικά κέντρα και τους εργαστηριακούς γιατρούς, παρέστησαν επί δύο ώρες στη συνάντηση με τον πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ Βασίλη Πλαγιανάκο, όπου και ζήτησαν να βρεθούν 55 εκατ. ευρώ από τα ταμεία του ΕΟΠΥΥ προκειμένου να διαγραφεί το clawback τουλάχιστον του β’ εξαμήνου του 2018. Ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου της Αθήνας, Γιώργος Πατούλης, μιλά για αδιέξοδο με το υπουργείο Υγείας, γι’ αυτό και θα εισηγηθεί τις κινητοποιήσεις των εργαστηριακών γιατρών σε αυγερινή συνεδρίαση του ∆Σ του Συλλόγου. “Κόκκινη γραμμή για τον κλάδο αποτελεί να μη χρεωθεί το clawback του δεύτερου εξαμήνου του 2018, γιατί σε αντίθετη περίπτωση τα εργαστήρια οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο λουκέτο” σημειώνει ο κ. Πατούλης.

Ο αντιπρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ), Φώτης Πατσουράκος, που παρέστη στη συνάντηση, λέει στο “Έθνος” ότι υπάρχουν τα κονδύλια στα διαθέσιμα του ΕΟΠΥΥ, “ωστόσο ο πρόεδρος μας γνωστοποίησε ότι δεν μπορεί να τα καταβάλει”. Σύμφωνα με τον κ. Πατσουράκο, οι εκπρόσωποι των φορέων ζήτησαν από τον Πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ να βρεθούν τα κονδύλια από τα χρήματα που προορίζονταν για τους οικογενειακούς γιατρούς, τα οποία έμειναν χωρίς να διατεθούν, λόγω των περιορισμένων συμβάσεων που έγιναν, αλλά και από τα χρήματα που έχουν δοθεί από Ευρωπαίους πολίτες που έχουν νοσηλευθεί στη χώρα μας. Όμως ο Πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ, Βασίλης Πλαγιανάκος, φαίνεται ότι αρνήθηκε και, συμφωνά με τον Αντιπρόεδρο του ΙΣΑ, ο κλάδος έφυγε άπραγος.

Γι’ αυτό, όπως δηλώνει ο Αντιπρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ), Φώτης Πατσουράκος, στο “Έθνος”, τα διαγνωστικά κέντρα και οι εργαστηριακοί γιατροί προχωρούν κανονικά στις σχεδιαζόμενες κινητοποιήσεις από τις 10 Ιουνίου. Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ιατρικών ∆ιαγνωστικών Κέντρων (ΠΑΣΙ∆ΙΚ) ενημερώνει τα μέλη του ότι τις δύο πρώτες ημέρες της αποχής, δηλαδή την Δευτέρα και Τρίτη 10 και 11 Ιουνίου, θα πρέπει να λειτουργήσουν με προσωπικό ασφαλείας και για τρεις ώρες το απόγευμα της κάθε ημέρας και συγκεκριμένα από τις 17.00 έως τις 20.00, για να παραδώσουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων που θα έχουν διενεργήσει σήμερα, αύριο και το Σάββατο, έτσι ώστε οι πολίτες που θα έχουν κάνει διαγνωστικές να πάρουν τα αποτελέσματά τους».

Δεν ξέρω ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να απεργήσει μια παραπονούμενη ομάδα. Δεν ξέρω αν υπάρχει και δεν είμαι αρμόδιος για να τον υποδείξω. Ίσως μια απεργία πάντα να κρίνεται εκ του αποτελέσματος και αποτέλεσμα είναι ο ντόρος που δημιουργεί. Όμως δεν νιώθεις λίγο πιο πολιτισμένος όταν στις ειδήσεις βλέπεις σκηνικά από ξένα κοινοβούλια που πλακώνονται στο ξύλο βουλευτές; Έτσι θα νιώθουν και οι άλλοι λαοί όταν ακούν και πληροφορούνται ότι δέκα εκατομμύρια ασφαλισμένοι είναι έρμαιο στα χέρια των ιδιοκτητών κλινικοεργαστηριακών Ιατρών, και οι οποίοι χρησιμοποιούνται κάκιστα ως μοχλός πίεσης για να κερδίσουν αυτοί, ώστε να πληρώνουν λιγότερα χρήματα σε φορολογίες, επίσης όταν βλέπουν γάιδαρο να περιφέρεται μαζί με τους απεργούς, κότες να προσπαθούν να συναντήσουν τον Πρωθυπουργό, ένστολους να στήνονται έξω από την πόρτα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εμείς μπορεί να τα έχουμε συνηθίσει και να μας περνάνε απαρατήρητα αλλά πάντα καλό είναι να βλέπεις τα πράγματα και λίγο με τρίτο μάτι.