ΑΡΘΡΟ

Του Βασίλειου Μελαδίνη

Αρχιτέκτονα Χωροτάκτη

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Αν πάλι ανατρέξουμε στα «έργα και ημέρες» του επαγγέλματός σας στη διάρκεια της μεγάλης κρίσης (2010 με 2019) τότε θα ανακαλύψουμε περίεργες μονομέρειες, σκόπιμες αποσιωπήσεις και ρεπορτάζ νηπιαγωγείου.

Στην αρχή, δάκρυα και πόνος και συμφορά έβγαινε από τα δελτία σας για τους ανέργους. Ούτε ένας όμως από εσάς δεν τόλμησε να επισημάνει ότι η ανεργία 21%, που αντιπροσώπευαν οι 1.000.000 άνεργοι του εργατικού δυναμικού της χώρας ήταν ένα χαλκευμένο νούμερο, αφού στον δημόσιο τομέα είχαμε μηδέν ανεργία και άρα στον ιδιωτικό τομέα, πραγματική ανεργία, πάνω από 32% και πως αυτό το 21% ήταν ο πλασματικός μέσος όρος, που μας τον «πλασάρατε» όμως! Και ακόμα αυτά τα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ με τις «αυτοκτονίες» απελπισμένων και δεν κάνατε ποτέ την ερώτηση του 1.000.000 ευρώ σε αυτούς που τα ανακοίνωναν. Πόσοι από τους «αυτόχειρες» ήταν δημόσιοι υπάλληλοι; Μίλησε κανείς σας; Ευαισθητοποιήθηκε κανείς σας; Το επεσήμανε, με αυτόν τον τρόπο, κανείς σας; Όχι! Άρα μην αγανακτήσετε όψιμα μαζί μου.

Μαζί με την ευαισθησία σας για την ανεργία νάσου και τα δάκρυα, ο πόνος και η συμφορά που έβγαινε από τα δελτία σας για τα «λουκέτα στα μαγαζιά». Ταυτίσατε την ανάπτυξη με το μεταπρατικό και καταναλωτικό εμπόριο και κανείς σας δεν είπε πως αυτός ο τεράστιος διογκωμένος, καταναλωτικά, παρά φύση τρόπος ζωής, έπρεπε, αργά ή γρήγορα, να «πεθάνει», πως ήταν νομοτελειακό, καθώς η πραγματική ανάπτυξη είναι εκεί έξω και μακριά από τα mall και τα καφέ, τις μπουτίκ και τα ταχυφαγία. Εκεί όπου έξυπνοι, φιλότιμοι και φιλόπονοι άνθρωποι παράγουν προϊόντα, υλικά, καινοτομία και όλα αυτά ενάντια σε μια αδυσώπητη, άτεγκτη και άκαμπτη γραφειοκρατία. Σχεδόν όλοι σας έχετε ταξιδέψει στην Ε.Ε. Όλοι σας γνωρίζετε την αναλογία ενός εμπορικού καταστήματος προς τους κατοίκους εκεί και εδώ. Δεν βγάζετε όμως μιλιά για αυτό. Όπως δεν βγάζατε μιλιά όταν μετατρέπονταν ισόγειες κατοικίες σε μαγαζιά την εποχή της ψεύτικης και κάλπικης ευδαιμονίας. Διαλαλούσατε όμως πως το εμπόριο πρέπει να ανακάμψει για να έχουμε ανάπτυξη, παπαγαλίζοντας τους λαϊκισμούς των κομματικών «ειδικών» της οικονομίας της μπουτικατζούς. Γιατί χαϊδεύατε τα αυτιά όσων διαμορφώνουν άποψη άκριτα και μόνο από τα τυπωμένα γράμματα των τίτλων; Πιθανόν γιατί μάθατε να λειτουργείτε μέσα στην ευκολία που σας δίνει η εύπεπτη κοινοτοπία. Διορθώσατε και αναθεωρήσατε τη θέση σας; Όχι! Άρα μην αγανακτήσετε όψιμα μαζί μου.

Μέσα σε όλα αυτά, ήρθε και η απαραίτητη στήριξη των δημοσίων υπαλλήλων, ως νέα θρησκεία, για να τα σκεπάσει όλα! Από τη στιγμή που μπήκαμε στην Ευρωζώνη όλοι σας ξέρατε πως οι αθρόες προσλήψεις με ρυθμούς της λαϊκίστικης δεκαετίας του ‘80 θα μας έφερνε εδώ που φτάσαμε. Δεν μίλησε κανείς. Όλοι σας ξέρετε ακριβώς πόσοι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να είχαν απολυθεί από τους πρώτους μήνες του 2010 για να μην κοπεί η σύνταξη του παππού και της γιαγιάς, αλλά όλοι σας, φέρνετε τον πανικό με το ποια θα είναι η τύχη, αν απολυθούν, των καημένων δημοσίων υπαλλήλων, που οι περισσότεροι προσλήφθηκαν εκτός ΑΣΕΠ ή στελέχωναν πολλούς άχρηστους οργανισμούς από τους 1.200 που διαθέτει η χώρα. Ε, λοιπόν τέρμα η υποκρισία σας. Αν απολυθούν, θα γίνουν ότι και οι 1.000.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που οι περισσότεροι απολύθηκαν εξαιτίας του ότι δεν είχαμε απολύσεις στο δημόσιο και της δικής σας ομερτά επί του θέματος.

Αγαπάτε πολύ τα ρεπορτάζ του αστυνομικού δελτίου που τα παίρνουν μετά τα πρωινάδικα και τα κάνουν σήριαλ. Εύγε! Δεν σας είδα όμως να ιδρώνει το αυτί σας όταν το κράτος-λωποδύτης που έχουμε, μπήκε στην τράπεζα της Ελλάδος και τσέπωσε τα πέντε δις ευρώ του ταμείου των μηχανικών (ΤΣΜΕΔΕ) που ήταν μόνο από τις εισφορές των μελών του! Δεν σας είδα να κάνετε ρεπορτάζ του πως μια κεντρική κυβέρνηση αθετεί υποσχεθείσες συντάξεις μέσω νόμου και τις καταργεί σε μια νύχτα; Θα είχατε την ίδια συμπεριφορά αν το γεγονός αφορούσε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία ή θα λαϊκίζατε ασύστολα;

Α και κάτι τελευταίο. Τα μνημόνια δεν απέτυχαν ούτε ήταν άστοχα, απλά δεν εφαρμόσθηκαν από τη μονοκομματική Βουλή κατά το τμήμα των δαπανών που αφορούν το δημόσιο τομέα και όχι μόνο. Αν κάτι απέτυχε συνολικά ήσασταν εσείς ως επαγγελματίες. Αλήθεια απαιτήσατε ποτέ σαν 4η εξουσία, που καμαρώνετε ότι είστε, να απαιτήσετε να μάθετε και να δημοσιεύσετε τα πρακτικά των συνεδριάσεων της τρόικα με την εκάστοτε κεντρική κυβέρνηση; Δηλαδή τι πραγματικά ζητούσαν οι Τροϊκανοί και τι μας σέρβιραν οι πολιτικοί, μέσω υμών, ότι ζητούν; Το κάνατε; Είδατε ποτέ το όλο θέμα από αυτή την οπτική; Όχι; Γιατί τόση μούγκα στη στρούγκα;

Άρα μην αγανακτήσετε όψιμα μαζί μου.

Όσον αφορά την παρακολούθηση των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, από την 4η εξουσία, εκεί το δράμα έχει τη χειρότερη εκδοχή του και κορυφώνεται.

Πότε μας πληροφορήσατε ότι ο κουρασμένος Πρωθυπουργός επέτρεψε την είσοδο της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ το 2009, χωρίς να προβάλει ούτε μία ένσταση για τα δικαιώματα και την καταπίεση της Ελληνικής μειονότητας της Νοτίου Αλβανίας και την εξασφάλιση των περιουσιακών τους στοιχείων; Πότε μιλήσατε πως απότοκο αυτής της «αμέλειας» είναι σήμερα να έχουμε το θέμα του Μπελέρη με τον ναρκέμπορα Πρωθυπουργό της Αλβανίας για την εκμετάλλευση των παραλιακών οικοπέδων που ανήκουν σε πολίτες της Ελληνικής μειονότητας;

Πότε μας πληροφορήσατε για το τι συνέβη στην πρώτη συνεδρίαση του ΝΑΤΟ μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όπου το γιουσουφάκι του Ερντογάν Γ.Γ. του Οργανισμού Στόλτεμπεργκ δεν μας επέτρεψε να αρθρώσουμε κουβέντα για το απολύτως ίδιο θέμα της Κύπρου και εμείς, σαν καλά παιδιά που είμαστε, το δεχτήκαμε!

Τέλος η μονομέρεια και η συνεπής προσήλωση στη Δυτική προπαγάνδα για τον πόλεμο στην Ουκρανία, χωρίς ίχνος άλλης έρευνας για την μονόπλευρη «αλήθεια» που μας σερβίρετε. Δεν ξέρω πόσο καταλαβαίνετε ότι αυτή σας η στάση, εδώ και πάνω από ένα χρόνο, υπονομεύει στα μάτια μας και τα ελάχιστα ψήγματα αξιοπιστίας και ειλικρίνειας που σας είχαν απομείνει. Καταλάβατε τι συμβαίνει; Αν ναι, τότε μην αγανακτήσετε όψιμα μαζί μου.

Τελευταίο αλλά όχι έσχατο (χρησιμοποιώ μια αγαπημένη σας φράση) είναι το θέμα που προέκυψε με τον νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Αμπελοφιλοσοφείτε γύρω του και κανείς δεν μιλάει για την ουσία του φαινομένου. Το θέμα δεν είναι το πρόσωπο του κυρίου Καδσελάκη, το θέμα είναι πως η καταπιεσμένη από την αριστερή μειοψηφία (από το 2015 μέχρι τις εκλογές) πλειοψηφία των οπαδών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε τρόπο να εκφράσει τη δυσαρέσκεια και να πάρει την εκδίκησή της. Στην πορεία αυτή θα ψήφιζε και ένα λαχανικό για Πρόεδρο προκειμένου να απαλλαγεί από την καταπίεση των γκρουπούσκουλων! Και εξηγώ. Αν ο Alexis πήγαινε στις εκλογές του 2015 χωρίς διεύρυνση θα έπαιρνε το γνωστό 4,5% το πολύ. Έκανε τη διεύρυνση, πήρε τους αποστάτες του ΠΑΣΟΚ και όποιους άλλους βρήκε στο δρόμο (που κανείς τους δεν ήταν αριστερός) και πήρε 36%. Άρα οι μη αριστεροί, στο αριστερό κόμμα έγιναν πλειοψηφία αλλά δεν τους δόθηκε η εσωκομματική εξουσία ούτε ακουγόταν ο λόγος τους! Όταν έφτασε η ώρα αυτή η πλειοψηφία «επαναστάτησε» και ψήφισε όποιον έτυχε να περνάει εκείνη τη στιγμή! Άρθρωσε κανείς σας την πραγματικότητα, τη διερεύνησε; Όχι; Άρα μην αγανακτήσετε όψιμα μαζί μου.

Η συνεχής διαχείριση του τι θα ειπωθεί, πως θα ειπωθεί και τι όχι, στην ανήλικη, ανώριμη και εύκολα ποδηγετούμενη, κατά τη γνώμη σας, Ελληνική κοινωνία, το ποιο θα είναι το πιο εκρηκτικό μείγμα «καλεσμένων» για να γίνει τζέρτζελο στα παράθυρα και τα μικρόφωνα, είναι το αποτέλεσμα της καθοδηγούμενης επαγγελματικής καθημερινότητά σας. Μια καθημερινότητα που είναι πια μανιέρα για όλους μας, ένα θλιβερό αναμενόμενο και επαναλαμβανόμενο μοτίβο που αποπνέει φόβο, δυστυχία, γκρίνια, μιζέρια, και μικρότητα, που πνίγει την επιστημονική λογική, τον ορθό λόγο, την αλήθεια και την ελπίδα.

Θα ήλπιζε κανείς πως για λογαριασμό των πολιτών θα είχε αντιδράσει, όπου μπορούσε, το ΕΣΡ. Όμως τι να περιμένεις από μια «ανεξάρτητη» αρχή, έρημη και απρόσωπη, που δεν διαθέτει κανενός είδους αισθητική και ευαισθησία και με τις αποφάσεις της πιστοποιεί και διαφυλάττει το αλλοπρόσαλλο, το κιτς, το συντηρητικό, το κατά παραγγελία αυστηρό και τη γαλαντομία όπου εκείνο θέλει, ως θέσφατο.

Σημερινό «αστέρι και περσόνα» των ΜΜΕ, όταν δούλευε σε μικρής εμβέλειας κανάλι και κάποιος καλεσμένος της είπε πως είναι από το Αίγιο, γύρισε στο χάρτη της Ελλάδος που ήταν στο πλατό, και έψαχνε την τοποθεσία καταγωγής του καλεσμένου της ψάχνοντας στο Αιγαίο πέλαγος μουρμουρίζοντας, «…μα που μπορεί να είναι, είναι τόσο μεγάλο!». Όπως είπε και καλεσμένος σε εκπομπή του καλού δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα (υπάρχουν και τέτοιοι ανάμεσά σας), στα πρωινάδικα, «Τους λες ότι ήσουν με τον Αχιλλέα στον Τρωικό πόλεμο και σε ρωτούν τι φορούσατε!».

Μετά από όλα αυτά ο κίνδυνος να βουλιάξετε αύτανδροι μέσα στο «Αίγιο» (sic) Πέλαγος του τίποτα και να σας παρασύρουν αστοιχείωτοι των πρωινών σκουπιδιών είναι εμφανής μια που λίγο απέχετε από το να ταυτιστείτε μαζί τους. Δεν περιμένω να κάνετε την αυτοκριτική σας, εξάλλου είναι γνωστή η αντίδρασή σας, όταν κάποιος τολμήσει να σας κριτικάρει, κάτι παθαίνετε, αλαφιάζεστε, χάνετε την ψυχραιμία σας και δείχνετε πραγματικά, με τη στάση σας, ότι πιστεύετε ότι είστε αλάνθαστοι και η όποια κριτική είναι εκ προοιμίου κακόβουλη! Ναι αυτό είστε!

Ελπίδα ίσως να υπάρξει όταν αποκτήστε αυτογνωσία, απαρνηθείτε την αλαζονεία και την υπεροψία και, επιτέλους, μορφωθείτε τόσο ώστε να κατακτήσετε τη σεμνότητα του γνώστη.

Τότε ίσως υπερβείτε τη γενική Οθωμανική αθλιότητα που σας διακατέχει για να μπορείτε, αργότερα, κοιτώντας πίσω στα χρόνια της επαγγελματικής σας νιότης να μην ντρέπεστε.

Τότε ίσως μπορέσουμε σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο που η παιδεία είναι μια απέραντη μαύρη τρύπα να ζήσουμε την αναγέννηση που μας στέρησε ο Βυζαντινός μεσαίωνας και οι σημερινοί του επίγονοι.