ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Πλούτος: Προέρχεται από το αρχαίο ρήμα της ενεργητικής φωνής πίμπλημι = γεμίζω και μέση φωνή πίμπλαμαι = πληρούμαι.
Ας δούμε πληροφορίες για τον πλούτο από κείμενο της ζούγκλας στο Κουτί της Πανδώρας (8/9/2021) του Β. Ραφαηλίδη, δημοσιογράφου.
Άλλο «απόλυτος πλούτος» άλλο «απόλυτη φτώχεια». Ποτέ κάποιος πλούσιος δεν είπε: Τι ωραία θα ήταν αν ήμουν φτωχός! Ποτέ κάποιος δεν διάλεξε με τη θέλησή του τη φτώχεια (εκτός των ασκητών). Ο θνητός άνθρωπος γνωρίζει πως ο πλούτος τον απομακρύνει από τον «θάνατο» διότι τρώει καλύτερα, υγιεινότερα, πάει σε πολλούς γιατρούς. Άρα ο πλούτος είναι πρόβλημα ζωής και θανάτου. Άλλωστε ο Μαρξ ποτέ σε καμία περίπτωση δεν ήταν εχθρός του πλούτου. Ήταν εχθρός των πλουσίων και αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Διότι ο πλούτος είναι κοινωνικό δεδομένο, αφού παράγεται κατά την ύπαρξη οργανωμένης κοινωνικής ζωής. Μοιράζεται ο πλούτος κατά τις ανάγκες τους (Κομμουνισμός), κατά την εργασία τους (Σοσιαλισμός). Ενώ η άναρχη συσσώρευση πλούτου σε χέρια ανθρώπων χωρίς συνείδηση είναι επιλήψιμη. Κανείς ποτέ δεν έγινε πλούσιος ζώντας και δουλεύοντας ολομόναχος. Για να γίνεις πλούσιος χρειάζεται «ζούγκλα» ανθρώπων που βοηθιούνται οι ηλίθιοι και ανίκανοι να γίνουν πλούσιοι…
Στην Ελλάδα λειτουργεί στο φουλ ο χρυσός κανόνας του Καπιταλισμού (ο σώζων εαυτόν σωθήτω). Η ζωή μας τζόγος (λαχεία), ίσως «γυρίσει ο τροχός και γ…ει ο φτωχός», ενώ οι φιλελεύθεροι πιστεύουν πως ο Καπιταλισμός θα τους κάνει τους πάντες πλούσιους. Δεν νοείται εκμεταλλευτής χωρίς εκμεταλλευόμενο. Άρα γίνονται κοινωνικές αναταραχές. Όσο υπάρχει Καπιταλισμός θα υπάρχει αναγκαστικά και εκμετάλλευση.
Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο μιλάει για τους πεινασμένους της γης, όχι των ΟΠΑ ή της Αγγλίας ή της Γερμανίας ή της Ελλάδας. Ο Καπιταλισμός στις μέρες μας βρίσκεται σε άμυνα, όχι σε επίθεση όπως πριν 40 χρόνια. Έκθεση Παγκόσμιας Έρευνας για την οικονομική ανάπτυξη Πανεπιστημίου ΗΠΑ με έδρα το Ελσίνκι επισημαίνει τις εισοδηματικές ανισότητες στην κατανομή πλούτου. Και στις υποτιθέμενες πλούσιες χώρες η φτώχεια διευρύνεται στα λαϊκά στρώματα. Ένας ταξικός χαρακτήρας άνισης κατανομής πλούτου. Την ίδια στιγμή οι μεγιστάνες του Κεφαλαίου αυξάνουν τα κέρδη τους. Το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 50% του πλούτου. Το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει μόλις το 1% του παγκόσμιου πλούτου.
Μαρξ: Ο πλούτος είναι κοινωνικό και όχι ατομικό γεγονός. Οι πλούσιοι πιστεύουν πως έγιναν τέτοιοι γιατί ήταν ικανοί αυτοί ή οι πρόγονοί τους. Όμως εγώ κι εσύ που είμαστε αποδεδειγμένα ικανοί γιατί δεν γίναμε πλούσιοι;
