ΑΡΘΡΟ

Του Χρήστου Καραγιαννίδη

Πρώην Βουλευτή Ν. Δράμας

Μέλους Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ

Η Κυβέρνηση έχοντας αποτύχει παταγωδώς στη διαχείριση της επιδημίας έστησε σκηνικό έντασης ενόψει των εκδηλώσεων της 17ης Νοέμβρη.

Η αναστολή άρθρων του Συντάγματος έγινε μόνο στις 21 Απριλίου 1967. Είναι γνωστό πως κάποιοι Υπουργοί της Ν.Δ. είναι πιο κοντά στην 21η Απριλίου παρά στην 24η Ιουλίου.

Είναι επίσης φανερό πως η Κυβέρνηση με πρόσχημα την επιδημία έχει αποφασίσει να αναστείλει και τη Δημοκρατία. Αφού «πέτσωσε» τη συντριπτική πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε. θεώρησε πως θα μπορέσει να κρύψει την πραγματικότητα. Αλλά αυτή η ανόητη πραγματικότητα είναι εκεί και βοά. Βοούν οι υγειονομικοί που έμειναν να παλεύουν μόνοι, βοούν και οι πολίτες που βλέπουν μία Κυβέρνηση ανίκανη να αντιμετωπίσει την επιδημία.

Τούτο λοιπόν δε μπορεί να λυθεί ούτε με αστυνομοκρατία, ούτε με αυταρχισμό και περιορισμό ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Να το θυμάστε εσείς της Κυβέρνησης και όσοι τους παρέχετε στήριξη. Όταν περάσει η επιδημία αυτό θα λυθεί στον δρόμο.

Η σπέκουλα όλων των όψιμων υποστηρικτών της υπεράσπισης της ανθρώπινης ζωής από την επιδημία έφτασε σε υψηλά επίπεδα. Στο όνομα της καραντίνας θα πρέπει να λέμε κι ευχαριστώ που μπορούμε να μιλάμε στους λάτρεις του αυταρχισμού και του κράτους έκτακτης ανάγκης. Όμως από την πλευρά της Αριστεράς ποτέ δεν αμφισβητήθηκε η κρισιμότητα της επιδημίας και ο κίνδυνος που διατρέχουμε όλοι.

Όπως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και η βούληση των λειτουργών της δικαιοσύνης που απαιτούν την απόσυρση της χουντικής απόφασης για απαγόρευση των συγκεντρώσεων.

Αργά θυμήθηκαν τους νεκρούς και τους νοσούντες όσοι/ες όλες τις προηγούμενες μέρες δεν έβλεπαν τι γινόταν στα ΜΜΜ, αργά το θυμήθηκαν κι όσοι/ες δεν έβλεπαν ότι ήμασταν η μόνη χώρα στην Ευρώπη που αύξησε τους μαθητές στις σχολικές αίθουσες και μείωσε τους εκπαιδευτικούς, αργά το θυμήθηκαν κι όσοι/ες δεν είπαν κουβέντα και δυστυχώς συνεχίζουν να μην λένε για το ότι οι υγειονομικοί παλεύουν μόνοι τους χωρίς καμία βοήθεια, αργά το θυμήθηκαν κι όσοι/ες δε βρήκαν να πουν τίποτα γι’ αυτό που συνέβη στις 26/10 μέσα κι έξω από τις εκκλησίες στη Θεσ/νίκη. Και φυσικά αργά το θυμήθηκαν αυτοί/ες που βλέπουν τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών να ζητά για ιδιώτες γιατρούς 3000 ευρώ μισθό αφορολόγητο, διατήρηση των

ιδιωτικών ιατρείων και έξτρα αμοιβή για τις εφημερίες και δεν λένε τίποτα. Από την κατοχή είχαμε να δούμε τέτοια φαινόμενα.

Αλλά για να γυρίσω στο ουσιώδες. Η σαββατιάτικη μεταμεσονύχτια γενική απαγόρευση που υπέγραψε ο αρχηγός της Αστυνομίας είναι πέρα από κάθε συνταγματική αρμοδιότητα που ο ίδιος έχει. Όποιος/α σιωπά απέναντι σ’ αυτή την εκτροπή ουσιαστικά συνομολογεί πως η Δδημοκρατία μπορεί να συρρικνώνεται με την υπογραφή ενός αστυνομικού. Ουσιαστικά δηλαδή δηλώνει πως όταν η εξουσία νιώθει άβολα θα μπορεί να κάνει το Σύνταγμα κουρέλι για να βολέψει τις δικές της επιδιώξεις.

Κι αυτό δεν το λέμε εμείς οι κακοί Συριζαίοι αλλά το λέει η Ένωση Δικαστών και εισαγγελέων, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη εκατοντάδες αιρετοί συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, άνθρωποι της τέχνης και του γραπτού λόγου, το Κ.Κ.Ε., το ΜέΡΑ 25 και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Το ΚΙΝΑΛ δε μπόρεσε δυστυχώς να ξεπεράσει τις δεξιές αγκυλώσεις του.

Όμως η αντίδραση είναι πάνδημη και είναι αντίδραση για τον τραυματισμό της Δημοκρατίας που επιχειρείται κι όχι για να γίνουν συγκεντρώσεις και πορείες όπως ανοήτως γράφεται από διάφορους.

Κι εδώ θα κριθούμε όλοι σε ποια όχθη επιλέξαμε να βρεθούμε.

Είναι αναγκαίο όλοι μας να μπούμε σε καραντίνα. Όχι η Δημοκρατία.