ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

Έπρεπε να γράψω για τον Μακαριστό Μητροπολίτη Δράμας κυρό Παύλο και δέομαι προς τον Παντεπόπτη Κύριο την ψυχή του εν κόλποις Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ γευόμενος τα του Παραδείσου.

Χριστός Ανέστη και αιωνία η μνήμη αυτού.

Δεν θα ξεχάσω, όσο ζω, την εμβληματική του προσωπικότητα, το Ποντιακό καταγωγής του φρόνημα, και την προσήγορη λαλιά του, που ό,τι ήθελε το έλεγε μπροστά σου, είτε σου άρεσε, είτε όχι.

Θα μου μείνουν ως τελευταία ανάμνηση δυο ακούσματα, το ένα από τον τοποτηρητή της Μητρόπολης Δράμας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονα, και το δεύτερο από την Αξιοσέβαστη Μητέρα του το βραδύ όταν την συλλυπήθηκα, μετά τον χαιρετισμό μου στο σκήνωμά του.

Ο μεν Μητροπολίτης είπε κάτι το συγκλονιστικό και το οποίο μέσα από την απλότητα των λέξεών του έβγαλε αβίαστα αυτό που βιώνει ο κάθε άνθρωπος μπροστά στον θάνατο. Είπε «εγώ περίμενα και του το είχα πει ότι εσύ θα είσαι ο τοποτηρητής της Μητροπόλεως Ξάνθης και όχι εγώ, αλλά άλλαι οι βουλαί του Κυρίου».

Το δε δεύτερο, όταν πήγα να συλλυπηθώ την Μητέρα του, όφειλα να της πω το ποιος είμαι, πιστεύοντας ότι μέσα στον πόνο της δεν θα με γνώριζε, άσχετα του ότι γνωριζόμασταν. Μου απήντησε «Κύριε Μεταξά ας ταχτοποιούσε πρώτα εμένα και μετά ας έφευγε». Λόγια με τόσο παραλληλισμό, που προσάγουν στην Παναγία μας που είδε τον Κύριο μας πάνω στον Σταυρό να πεθαίνει. Και που ο Θεός της επεφύλαξε αυτό τον δυσβάστακτο Σταυρό: να κηδεύει σαν την Παναγία μας τον λατρεμένο της υιό της.

Την επομένη, ενώ είχα σχεδιάσει με την σύζυγό μου να είμαι στην εξόδιο ακολουθία, βλέποντας όλα αυτά τα μασκαραλίκια, εμφανίσεις στις τηλεοράσεις, λόγια κενά, άψυχα, απρόσωπα που πρόσβλεπαν μονάχα στο θεαθήναι και στο ατομικό κέρδος, ανεβάσματα στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, ο καθένας από τους σημερινούς Γραμματείς και Φαρισαίους ό,τι και όσο μπορείτε να φανταστείτε περιεχόμενα και φωτογραφίες και όλα αυτά τα φαρισαϊκά, δεν θα το άντεχα και έτσι αποφάσισα να του κάνω ως αμαρτωλός κομποσκοίνι και μετά να τον περιμένω να τον αποχαιρετίσουμε στο πέρασμά του προς την Σιψα.

Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν ότι μέσα στον Ναό υπήρχαν μονάχα το Ιερατείο, Πολιτικοί, κάποιοι εκπρόσωποι συλλόγων και όχι ο Λαός του Θεού, ο όποιος τον υποδέχτηκε ως έπρεπε και όπως του άρμοζε, κατά την τελετή της υποδοχής και της ενθρονίσεώς του. Πού ήταν αυτός ο Λαός του Θεου και ποιος είχε το δικαίωμα να τον αποκλείσει από τον Ιεράρχη του στο ύστατο χαίρε;

Ο Μακαριστός Παύλος ήταν αυθεντικός, γι’ αυτό και ξεχωριστός, και αγαπητός, αλλά και μισητός. Αυτό που σου έλεγε ήταν αυτό και το τηρούσε μέχρι το τέλος.

Υπήρξε ένας βιγλάτορας Επίσκοπος της ακριτικής μακεδονικής γης, με φόβο Θεού και αγάπη στην Πατρίδα. Η άδολη καρδιά του λάτρεψε τον Χριστό και σκιρτούσε για τον Πόντο, τις αλησμόνητες Πατρίδες, την Μακεδονία, την Ελλάδα ολόκληρη.

Αυτή η καρδιά που τον πρόδωσε μόλις στα 59 του χρόνια… Και η φωνή του σίγησε. Τα όνειρα και οι οραματισμοί του έμειναν κατά το ανθρωπινό ανεκπλήρωτοι.

Πολυσέβαστε και αείμνηστε Μητροπολίτη Δράμας κυρέ Παύλε, τι να πρωτοθυμηθώ, και τι να γράψω για την αγνή και μέσα από κάποιους κυματισμούς ένεκα τρίτων γνωριμία μας.

Από ότι μου μετάφεραν αρχικά και υστέρα μου το είπες και εσύ, ήσουν από τους πιο φανατικούς αναγνώστες μου και αυτό αποτελούσε τιμή για μένα, μιας και είχα ένα λογογράφο, ένα συγγραφέα ευφυέστατο, λυρικό και με πολλές διακυμάνσεις γλαφυρές και μεστές στον γραπτό του λόγο, θιασώτη των κείμενων μου.

Στις ιδιαιτέρες συναντήσεις μας πάντοτε του ανέφερα συμβουλευτικά να προσέχει μιας και πολλοί λύκοι έξωθεν επιζητούν σάρκα και αίμα από αυτόν. Οφείλω να πω ότι με άκουγε, αλλά ως γνησίως Πόντιος τσινούσε, παρότι το έβλεπε ολοκάθαρα. Και να που επιβεβαιώθηκα αγαπητέ μου Δεσπότη μιας και αν ξυπνούσες, παίρνοντας το παράδειγμα του Κυρίου μας που τόσο αγάπησες και υπηρετούσες ψύχει και σώμα, θα έπαιρνες ξανά το φραγγέλιο για να τους σκορπίσεις μακριά σου.

Το ήξερες μιας και μοιάζαμε σε αυτό ότι δεν μασώ τα λόγια μου και όταν και όσο έβλεπα και βλέπω πράγματα, τα οποία είναι άτοπα, ανόητα και άκαιρα, θα τα στηλιτεύω. Ούτως ή άλλως δεν έχω να φοβάμαι ουδέν πλην του Θεού μου, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων.

Το έργο σου ποικίλο, σοβαρό και πολυδιάστατο, το οποίο μένει ατελές και δεν ξέρω εάν όταν εκλέγει ο νέος Μητροπολίτης Δράμας θα μπορέσει να το συνεχίσει μιας και ήσουν πολυσχιδής και οραματιστής για τον Λαό του Θεού που η Ποιμαντορία σου υπηρετούσε.

Θα σταματήσω εδώ. Δέομαι προς τον Κύριο μας να σε έχει σε περίβλεπτη επουράνια θέση στο Άγιο του Θυσιαστήριο και από εκεί να πρεσβεύεις για όλους εμάς μεσιτεύοντας για τις αμέτρητες, άφρονες και συνεχόμενες αμαρτίες μας.

Άγιε Δέσποτα, Μητροπολίτη Δράμας κυρέ Παύλε, ο χωρισμός είναι προσωρινός. Εύχομαι κατά το ανθρωπινό, Καλό Παράδεισο, Καλή Αντάμωση και πάντα να έχουμε την Ευχή σου.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

Ο Φίλος σου

Οικογένεια

Cpt. Νίκος Κ. Μέταξας

Δρ Έλενα Π. Γαμβρέλη