ΑΡΘΡΟ

Της Χαράς Κεφαλίδου

Βουλευτού Ν. Δράμας

Τομεάρχη Παιδείας και Θρησκευμάτων ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής

Το πρόσφατο σχέδιο νόμου για τα ΑΕΙ, που δόθηκε για διαβούλευση, έχει σηκώσει ήδη πολλή σκόνη αντιδράσεων. Ακολουθώντας το μονοπάτι επικοινωνίας των προκατόχων της, η Κυβέρνηση διατυμπανίζει «ήταν δίκαιο και έγινε πράξη», με την αρμόδια Υπουργό να συντονίζει τη διαφημιστική καμπάνια από νωρίς, επισημαίνοντας, όπου σταθεί, την «εκπλήρωση της προεκλογικής δέσμευσης του Πρωθυπουργού για τα εκλεγμένα συμβούλια». Από την Αξιωματική Αντιπολίτευση η αντίδραση ήταν η αναμενόμενη. Άλλωστε ό,τι και να ερχόταν ως σχέδιο νόμου για τα ΑΕΙ, η πρόσκρουση στο ιδεοληπτικό τείχος ΣΥΡΙΖΑ ήταν προδιαγεγραμμένη.

Οι αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας έχουν κοινό τόπο τον προβληματικό χαρακτήρα των προβλέψεων του προτεινόμενου νομοσχεδίου στον τρόπο και στο μοντέλο διοίκησης των ΑΕΙ. Η Σύνοδος των Πρυτάνεων εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό για τον ρόλο των νέων Συμβουλίων Διοίκησης. Την ίδια ώρα πλήθος άρθρων από πανεπιστημιακούς, πολιτικούς και προσωπικότητες κατακλύζουν τον Τύπο με αντιδράσεις. Στην πλειονότητά τους είναι αντιδράσεις αποδοκιμασίας, στηλίτευσης συγκεκριμένων προβλέψεων του σχεδίου νόμου, ανάδειξης ανεπαρκειών, επισήμανσης υπόθαλψης διαπλοκής και υφέρπουσας σκοπιμότητας ελέγχου των πανεπιστημίων διά της μεθόδου του αυτοδιοίκητου.

Τα πανεπιστήμιά μας, για να λειτουργούν ως φυτώρια προόδου, επιστημονικής καινοτομίας, έρευνας και παραγωγής νέων ιδεών, χρειάζονται ορεξάτους πανεπιστημιακούς δασκάλους που θα συνεγείρουν τους φοιτητές τους κι αυτοί με τη σειρά τους χρειάζονται διοικήσεις σε εγρήγορση, με όραμα, πρόγραμμα υλοποίησης, δυνατότητες, πόρους και πολύτιμες συνεργασίες. Είναι προφανές ότι αυτό που πονάει είναι η κεφαλή των ελληνικών ΑΕΙ. Πού χρόνος για επεξεργασία σκοπιμότητας, χρησιμότητας των προβλέψεων που προτείνονται. Πού χρόνος για αξιολόγηση, πού χρόνος για εξαντλητικό διάλογο, πού χρόνος για ευρύτητα πνεύματος. Κι αυτοί που το επιχείρησαν στο παρελθόν, έμεινε το όνομά τους σε νόμους που ξηλώθηκαν την άλλη μέρα.

Και αφού η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας τον χρόνο τον ξόδεψε και τώρα φτάνει το τέλος της κυβερνητικής θητείας, χρειάζεται κατεπειγόντως ένα αφήγημα επιτυχίας, έστω και κίβδηλης, αρκεί να γυαλίζει, να σηκώνει μπόλικη σκόνη, να κάνει θόρυβο και να έχει όγκο μπας και θαμπώσει.

Η Κυβέρνηση δεν προλαβαίνει, επιθυμεί απλώς να ψηφίσει ένα νέο μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων, όχι για να καθιερώσει νέες ιδέες και πρακτικές ή μια μεγάλη αλλαγή στην κατεστημένη νοοτροπία. Επιστράτευσε πέντε, έξι καλές χιλιοειπωμένες ιδέες, πρόσθεσε ήδη νομοθετημένα μέτρα που θα ξαναψηφιστούν, για να τα εμπεδώσουμε και να αποκτήσουν το απαιτούμενο κύρος, έφτιαξε και ένα μοντέλο διοίκησης με χρυσό νικητή τον παντοδύναμο πρύτανη, συνεπικουρούμενο από ένα Συμβούλιο Διοίκησης ορντινάντσα – ελεγχόμενο από τον ίδιο – και έτοιμο το αφήγημα του σύγχρονου ποιοτικού πανεπιστημίου. Όταν όμως μαζί με το σιτάρι διατηρείς και την ήρα, μπορεί να κερδίζεις σε όγκο και πρόσκαιρη εντύπωση, το σίγουρο είναι ότι θα καταστρέψεις τη σοδειά.

*Το άρθρο της κυρίας Κεφαλίδου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» την Παρασκευή 10 Ιουνίου 2022