ΑΡΘΡΟ
Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά
ATPL
AIRLINE PILOT
B737NG AIRBUS 320
Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει. Μτφρ.: όταν μάθεις να διοικείσαι, τότε θα μάθεις να διοικείς.
Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει.
Μτφρ.: Ο άρχων πρέπει να έχει κατά νουν τρία πράγματα: πρώτον, ότι διοικεί ανθρώπους (με τις ατέλειες και τις αδυναμίες τους, με παράπονα δίκαια ή και παράλογα, αλλά πάντως πνευματικά όντα και όχι ζώα). Δεύτερον, ότι διοικεί σύμφωνα με τους υφιστάμενους νόμους της πολιτείας (γραπτούς και άγραφους) και συνεπώς είναι απαράδεκτο να εκτρέπεται σε υπερβασίες, αυθαιρεσίες και αδικίες κουβαλήματα και υπεραξία του εαυτού του κατά το κοινό καλαμοκαβαλαρης. Και τρίτον, ότι δεν είναι αιώνιος άρχων, κάποτε θα εκπέσει της αρχής και πρέπει ως εκ τούτου, να είναι πολύ προσεκτικός, ώστε όταν απομακρυνθεί από την εξουσία να έχει αφήσει αγαθές εντυπώσεις, τόσο για τις ικανότητές του, όσο και για τις αρετές του.
Let’s go.
Πάμε και έχω τώρα μεγάλη ευαρέσκεια γραφής.
Kάποτε η Κυριακή ήταν ημέρα ξεχωριστή, μετά την εκκλησία, μαζευόταν η οικογένεια γύρω από το ίδιο τραπέζι. Γονείς, παιδιά, εγγόνια, γιαγιάδες, παππούδες… Ακόμη και στη διπλανή αυλή θυμόμαστε το μοναχικό ζευγάρι και το φιλεύαμε γλυκό και κοψίδι…
Και τα σκυλιά και τα γατιά αντάμα… και το καναρίνι στο κλουβί να κελαηδάει… Στο χτήμα μας που μεγάλωσα είχαμε και χελώνα, ξεμύτιζε κάτω από το καβούκι της ήμερη και φιλική – μας ένιωθε οικογένειά της…
Σήμερα όλοι σκόρπιοι με κινητά, τάμπλετ, λάπτοπ, η συνοχή των ανθρώπων ψευδεπίγραφη μπροστά σ’ ένα πληκτρολόγιο… Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, όπως οι πολιτικοί εμάς…
Θόρυβος έξω στο διάδρομο… τι συμβαίνει; Συνεργείο καθαρίζει και βάφει μέρες τώρα το εσωτερικό της πολυκατοικίας, εμείς προσωπικά δεν ανακατευόμαστε παρά μόνο στις γλάστρες της βεράντας μας… Η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας κάνει κουμάντο στα κοινόχρηστα, εμείς είμαστε άχρηστο διακοσμητικό στο ίδιο μας το σπίτι… Ποιό σπίτι, μη κοροϊδευόμαστε, καλοριφέρ, κλιματιστικό, ηλεκτρονικά κουμπιά, δεν γνωρίζουμε ούτε τα πρόσωπα της διπλανής μας πόρτας…
Αυτά συνέβαιναν τα καλά χρόνια, τα ανθρωπινά, όπου η καλημέρα, το τι κάνετε, το γεια σας, το καληνύχτα, το συγγνώμη ήταν αυτονόητα. Δυστυχώς στην Νεοελληνική πραγματικότητα οι καταστάσεις κοινωνικής ευαισθησίας άλλαξαν άρδην και έτσι η πολύ ελευθερία κατέληξε σε εξτρεμιστική αναρχία.
Σήμερα τα πάντα κινούνται σε μια τροχιά εξόφθαλμης αναισθησίας και ατομικού ωχαδερφισμού…
Και μετά μου λέγεις γιατί δεν σου γράφω Θεανώ;
Πριν αναφερθώ στην μεταφορά του Αστυνομικού Μεγάρου να σας πω ότι πολύς λόγος γίνεται περί μιας ιστορίας τεχνηέντως καλλιεργημένης περί του ενοικίου και περί της ιδιοκτησίας και ότι συνεπάγεται φτάνει να φτιάξουμε την λάσπη και μετά στον ανεμιστήρα και όποιον πάρει στα μούτρα, εδώ όμως συγκεκριμένα .
Από τη στήλη «Καρότο και Μαστίγιο», εφημερίδα «Εργασία… συν», Σπύρος Λάτσας:
«Αφορμή για την σημερινή στήλη… είναι το “ανάθεμα” και η “έκπληξη” ορισμένων για το πρώην Αστυνομικό Μέγαρο… και για το οποίο όλοι ή κάποιοι… ξαφνικά… “συγκινήθηκαν”… όταν διαπίστωσαν μετά από 17 χρόνια… πως το ενοίκιο ήταν μεγάλο… μιας και όλοι αυτοί… έκοβαν από τις αμοιβές τους και συνεισέφεραν… για να μην πληρώνει ο Ελληνικός λαός την “σπατάλη” αύτη…
…και στην προσπάθεια να αιτιολογηθεί η καλή διαχείριση της κατάστασης αυτής … ακούστηκαν ποσά που δήθεν δαπανήθηκαν μέχρι τώρα… ως “υπέρογκα” και “υπερβολικά”…
…λοιπόν… επειδή είπα να κάνω όπως άλλωστε συνηθίσω ρεπορτάζ… σας παραθέτω σήμερα όλη την αλήθεια… αλλά και πτυχές που ίσως δεν ξέρετε… (δεν τις γνώριζα και ‘γω…) όχι τίποτα άλλο… αλλά για να μη λέτε ορισμένοι… ότι σας κατέβει στον εγκέφαλο…
…το ενοίκιο λοιπόν στον ιδιώτη… ήταν μηνιαίως 6.500 ευρώ… και αυτό όχι καθαρό… αλλά αφαιρεμένου του χαρτοσήμου… και των λοιπών κρατήσεων υπέρ του Ελληνικού δημοσίου
…δεν ήταν ούτε 9.000… ούτε 9.500 και πολύ δε περισσότερο… όπως ακούστηκε στα εγκαίνια 10.000 ευρώ…
…ίσως βέβαια αυτά τα ποσά να ακούστηκαν με την δόση που μας χαρακτηρίζει της υπερβολής και της στρογγυλοποίησης προς τα πάνω όταν θέλουμε να τονίσουμε κάτι… περισσότερο απ’ όσο πρέπει.
…δεν θα μιλήσω για το ότι όλα αυτά τα 17 χρόνια… η συντήρηση του κτηρίου που ήταν μέχρι και προχθές η Αστυνομική Διεύθυνση Δράμας… εγένετο από τους ιδιοκτήτες… και πως η Ελληνική Αστυνομία… κατ’ επέκταση το ελληνικό δημόσιο… δηλαδή στην ουσία όλοι εμείς… δεν επιβαρυνθήκαμε ποτέ και τίποτα…
…και ήταν συντήρηση… ουσίας…
…με το βάψιμο του… τις επισκευές στα αιρ κοντίσιον… στα υδραυλικά του… και ότι μα ότι χρειαζόταν για να μη ρημάξει… ένα ιδιωτικό κτήριο… που είχε ενοικιαστεί σε μία δημόσια υπηρεσία… όπου κανένας από τους ενοίκους… δεν θα του καιγόταν καρφί να γινόταν οποιαδήποτε φθορά…
…και εννοώ… δεν θα τον ένοιαζε να συμβάλει οικονομικά το παραμικρό…
…ξέρετε αγαπητοί αναγνώστες…
…όταν είσαι έξω από τον χορό… λες πολλά τραγούδια… αλλά όταν κάποια πράγματα τα δεις και από την άλλη πλευρά… τότε… ίσως ο σκοπός του τραγουδιού αλλάξει…».
Έγιναν και τα εγκαίνια του Αστυνομικού Μεγάρου στις Εγκαταστάσεις του πάλαι ποτέ Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας, επί των οδών 1ης Ιουλίου και Χρυσοβέργη, δόθηκε η απαιτουμένη παράσταση εγκαινίων. Από ότι γνωρίζω εγκαίνια γίνονται σε κάτι πρωτοάνοικτο και σε καινούργιο κτήριο. Τώρα εδώ ήταν μια φιέστα που δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω, αλλά είχε δόσεις και κομματικής οικειοποιήσεως από όλες τις μεριές, των Πολιτικών, μια δόση ανοίγματος της ΕΛΑΣ προς το καλό της πρόσωπο, αλλά νομίζω ότι απέτυχε παταγωδώς μιας και πάλι μέσα σε όλο το δημιούργημα της ΕΛΑΣ υπάρχει το αδόκητο ότι εμείς η ΑΡΧΗ και εμείς ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ. Έτσι για ακόμη μια φορά οι κάτοικοι της πόλης έμειναν έκτος νυμφώνος. Κατά τα άλλα τα παλιά χούγια δεν ξεχνιούνται. Θα θυμάμαι τον πατέρα μου ο όποιος αφιλοκερδώς κάθε εορτή της Άγιας Ειρήνης Μεγαλομάρτυρας, τότε γιόρταζε η Αστυνομία την προστάτιδα της, αναλάμβανε την εορτή όλη στο πάλαι παλιό αστυνομικό μέγαρο και δια την προσφορά του αυτή έλαβε αυτό που έλεγε τακτική ο Γ. Καραϊσκάκης.
Τώρα ξέσπασε νέος συρφετός ποιος είναι αυτός που τελείωσε όλο αυτό το story με τα τόσα χρόνια περί μετεγκαταστάσεως της Αστυνομίας σε άλλο κτήριο. Άιντε νέο σήριαλ ποιος από τους Δραμάρχες είναι αυτός που έκανε την αρχή ποιος το προχώρησε και ποιος το τελείωσε αυτό το μεγάλο έργο που συγκλονίζει Λαό και Άρχοντες, για το ποιος είναι αυτός που το τελείωσε, αυτό μου θυμίζει για πολλοστή φορά αυτό που λέγει ο παλιός θυμόσοφος Λαός «σε ξένο αχυρώνα δυο γάιδαροι μάλωναν» .
Διαβάζοντας αλλά και μαθαίνοντας τα των σχόλιων που ακλούθησαν από το κλείσιμο της οδού Χρυσοβέργη επί μακρόν μιας και έτσι το αποφασίζουμε καταργώντας και κατά ελάχιστο την συνειδητή υποχρέωση της ενημέρωσης αλλά και την ζήτηση συμπάθειας δια το κομφούζιο κυκλοφοριακό και μη που θα προκληθεί, έτσι λοιπόν η Τοπική Αστυνομική Διεύθυνση δια της ευλογίες του παλαιού συνδικαλιστή της ΠΟΑΣΥ και νυν Βουλευτή της Ν.Δ. Δράμας κ. Κυριαζίδη εφήρμοσε κατά γράμμα νόμου το Πρωτόκολλο ακλουθώντας σθεναρά τα βήματα που χάραξε τόσο ο Δήμαρχος αλλά και ο Αντιπεριφερειάρχης, όπου και οι δυο ακολουθούντες πεπατημένη οδό εξαιρούν όπως γουστάρουν όποιον δεν τον πάνε. Στα ιδία βήματα βάδισε και η Διοίκηση της Τοπικής ΕΛΑΣ. Φυσικά πρώτος παρότι Αντιπολίτευση ο Κυριαζίδης, μαζί με τον Αρχηγό της ΕΛΑΣ Αντιστράτηγο Κ. Τσουβάλα. Τώρα θυμήθηκα την επίσκεψη Κλίντον στην Ινδία όπου η χώρα για να καλύψει την φτώχια, την μιζέρια και το χάος σε μέρη όπου θα περπατούσε ο Αμερικανός Πρόεδρος κάλυψε τα πάντα με πανό για να μην βλέπει τα μαύρα χάλια των ανθρώπων. Θα μου πείτε αυτό συνέβη εδώ; Σε πληρότητα όχι, αλλά το να μεταφερόμαστε κάπου και να παίρνουμε με το έτσι θέλω υπό την κατοχή-χρήσης δρόμους και παράδρομους με το έτσι θέλω δημιουργώντας έκτος των πολλών άλλων προβλημάτων λόγω της λειτουργίας στην εκεί περιοχή και άλλα προβλήματα, ε αυτό νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να το δει ο Αρχηγός της ΕΛΑΣ.
Επειδή έγινα δεκτής αρκετών σχολίων, παραπόνων, αλλά και ανακούφισης των κάτοικων της οδού Παπανδρέου και επειδή είχα αναφερθεί και κατά το παρελθόν στα προβλήματα τα οποία προκαλούσε το Αστυνομικό Μέγαρο στην ευρύτερη περιοχή Παπανδρέου, με δίχως φόβο και πάθος, απεδείχθη ότι μετά την απομάκρυνσή του ανάσανε όλη η περιοχή στην κυριολεξία. Ξεκαθάρισε, ησύχασε και οι παροικούντες βρήκαν ξανά τα παρκινγκ τους που με το έτσι θέλω τους τα είχαν καταλάβει. Άιντε τυχεροί από τώρα θα δείτε άσπρες ημέρες, αλίμονο στους άλλους, τους ευχόμαστε υπομονή με τους νέους γείτονας τους, οι οποίοι ακόμη δεν αριβάρισαν, έχουν καταλάβει στενά και κυρία οδό. Αυτό σημαίνει εξουσία. Εδώ ξανακολλάει το Αισχυλικό «Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει» (μτφρ: όταν μάθεις να διοικείσαι, τότε θα μάθεις να διοικείς).
Παιδιά της Δράμας, ας αφήσετε τα ξεκατινιάσματα, τα γκομενιλικία, την μπατανόβουρτσα, κοινώς γλείψιμο ενός του άλλου και μετέπειτα το μαχαίρωμα πισώπλατα και ασχοληθείτε με την ιδία την Δράμα. Αυτή έχει ανάγκη άμεσων λύσεων. Μας κράζει κάθε εντεταλμένη Κυβέρνηση ότι δεν υπάρχουν μελέτες περί αυτών που ζητάμε, ξεγελιόμαστε όταν έρχεται η κάθε Αντιπολίτευση και μας χαϊδεύει τα αυτιά, μέχρι της εκλογής της, μετά μας γράφει στην παλαιότητα των υποδημάτων της. Χρόνια προβλήματα ταλανίζουν την πόλη και δυστυχώς είστε εκ του αποτελέσματος ΑΝΙΚΑΝΟΙ, ΕΓΩΙΣΤΕΣ και δεν κάνετε κάτι να μάθετε, να ρωτήσετε, να ακούσετε και φωνές που κάτι ξέρουν και σιωπούν κρατώντας στάση σαν σιωπή των αμνών γιατί σιχαίνονται και ίσως δεν θέλουν να μπλέξουν σε ατραπούς που στην πολίτικη χαρακτηρίζονται ως Γαλαντόμος Μέθοδος. Εμένα μου θυμίζουν το απόφθεγμα «στρίβειν δια του αρραβώνος».
Αυτή η αμετροέπεια που σας χαρακτηρίζει, αυτό το βόλεμα των εκάστοτε «δικών σας» παιδιών. Προχθές ρωτούσα τον δημοσιογράφο για το πού βρίσκεται ο τάδε υποψήφιος Βουλευτής και μου λέει τον έχουν ταχτοποιήσει στους μετανάστες με 2.000 τον μήνα, ρωτούσα για τον έτερο, και αυτός βολεμένος από την πίσω πόρτα, λογικό είναι να σας ρωτήσω, οι υπόλοιποι είναι μάλλον παιδιά ενός κατώτερου θεού;;; Προσπαθείς να βρεις άκρη με θέματα που βγάζουν μάτια (θα επανέλθω με κείμενό μου σε αυτό το καυτό θέμα με την ΔΕΥΑΔ – Νερό) και δεν βρίσκεις άκρη. Προσπαθείς να πάρεις ρεύμα και πάλι δεν βρίσκεις άκρη μιας και δεν έχεις τα λεγόμενα «ΚΟΝΕ- CONNECTIONS». Και η ιστορία με την βαλίτσα πηγαίνει μακριά και ίσως θα χρειαστεί σελίδες να γράφω, αλλά νομίζω ότι η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Από τώρα τα πράγματα θα λέγονται με το όνομά τους και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες τους.
Επανέρχομαι και κρούω τον κώδωνα κίνδυνου για τα Ναρκωτικά που έχουν γεμίσει την πόλη. Εάν μου πείτε ότι δεν το ξέρατε, μάλλον θα αστειεύεστε. Και τα μπαλόνια γέλιου έκαναν την εμφάνιση τους στην πόλη. Αστυνομία Συνδικαλιστική πείστε τους εαυτούς σας για δουλειά και βγείτε στους δρόμους. Δεν είναι δουλειά το να γεμίζετε φυλακές, αλλά το να προλαβαίνετε το κακό. Σας το λέγω για ακόμη μια φορά, μέρα μεσημέρι και βλέπεις πρόσωπα αλλοιωμένα, να παραπατούν με όλα τα επακόλουθα. Να σας δώσω και ένα παράδειγμα πραγματικό της πολυτάραχης ζωής μου (εδώ γελάμε όλοι, χα χα χα).
Το 1994 όταν έπιασα δουλειά στην πρώτη ιδιωτική αεροπορική εταιρεία στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Ηράκλειο (λεγόταν AIR GREECE, άλλες εποχές, καλός μισθός, μεζονέτες πληρωμένες από την εταιρεία, κινητά τηλεφωνά, αυτοκίνητο) κάποια μέρα ένας υπάλληλος της εταιρείας κρητικός στην καταγωγή μας πρότεινε εμένα και έναν άλλον συνάδελφο να περάσει να μας πάρει να πάμε να πιούμε σε κάποιο μπαρ. Μας πήγε στην περιοχή που τώρα είναι Δήμος Χερσονήσου, μετά την Αμερικανική Βάση που λειτουργούσε τότε, ήταν κάπως αργά και αμέσως μου έκανε εντύπωση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στο εν γένει περιβάλλον. Πολύς κόσμος, αλλά πολλοί επίσης οι στα τέσσερα βαδίζοντες, άλλοι να ξερνοβολούν, άλλοι να παραπατούν και πάει λέγοντας. Δεν πρόλαβα να ρωτήσω τον Μανούσο, ο όποιος μάλιστα με καμάρι μου είπε το έξης: «Καπετάνιε μου εδώ μετά τις 02.00 τα ξημερώματα εάν έρθεις μπορείς να πάρεις όποια θέλεις από τον δρόμο και να την πηδήξεις!!!» (εδώ και στα κείμενά μου δεν έχει πιπέρι στο στόμα!!!). Του απήντησα «καλά έτσι πηδάτε εσείς; Ανήμπορες, μεθυσμένες και ανίκανες να αντιδράσουν γυναίκες;».
Δυστυχώς η κατάντια του Ελληνικού τουρισμού από τότε που αριθμούσε κάπου στα 6 εκατομμύρια τον χρόνο ήταν έτσι. Και τώρα που θέλουμε να σπάσουμε το όριο των 30 εκατομμυρίων είναι ακόμη χειρότερη. Πουθενά εφαρμογή των νόμων. Ο τουρισμός στα χέρια μπράβων, νονών της νύχτας και πώς γίνεται όλοι αυτοί πάντα έκτος της τσιμπίδας του νόμου, ο όποιος πιάνει πάντα μικρά κουνουπάκια και αφήνει τους λέοντες, λέτε να είναι τυχαίο;
Αληθινός δείκτης του πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης, το μέγεθος των πόλεων και ούτε η αφθονία των συγκομιδών, αλλά το ήθος των ανθρώπων που ανατρέφει η χώρα.
Τεκνά αγαπητά εν Κυρίω, τα πράγματα βαίνουν σε ανεξέλικτες ατραπούς, ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και εμείς οι Πολίτες μην εφησυχάζετε με κανένα και με τίποτε. Ο κίνδυνος παραμονεύει σε κάθε βήμα μας, αυτό είναι το καλό της περίφημης Παγκοσμιοποίησης, να πολτοποιήσει σύνορα, ήθη, δεσμούς, χαρακτήρες, ιδεώδη, φραγμούς ηθικής και αφού αποτελειώσουν αυτά που ήδη είμαστε προς το τέλος τους τι απομένει; Ένας τόπος, μια χώρα όπου…
Σόλων ο Αθηναίος: «ΜΗΔΕΝΙ ΣΥΜΦΟΡΑ ΟΝΕΙΔΙΣΕΙΣ ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ Η ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΟΡΑΤΟ» – «Κανενός τη συμφορά μη κοροϊδέψεις γιατί η τύχη είναι κοινή και άγνωστο το μέλλον».
