ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Θα μου πείτε πως υπάρχουν
άρρωστοι και ορφανά
και σπιτάκια ξεχασμένα
που ο ήλιος δεν περνά
Μα εμείς τα λησμονάμε
κι όλη μέρα συζητάμε
που θα βγούμε που θα φάμε
ποια γραβάτα θα φοράμε
ποια γυναίκα προτιμάμε
Είναι στίχοι από την 2η στροφή του Πυθαγόρα με τραγούδι από τον Βιολάρη, που ακούστηκε το 1973. Ας δούμε τον κάθε στίχο στο σήμερα.
2ος στίχος, άρρωστοι… και θανόντες πολλοί. Δυστυχώς διότι αφού υπήρχε η πανδημία, έπρεπε το αστικό Κράτος να λάβει πρόνοια. Δηλαδή έγκαιρη επάνδρωση των Νοσοκομείων με εκπαιδευόμενους γιατρούς και νοσηλευτές, με ιατρικό εξοπλισμό, με επίταξη ιδιωτικών κλινικών. Ανεπίτρεπτο που οι δαπάνες για την Υγεία για το 2021 μειωμένες κατά 600 εκ.
3ος στίχος, σπιτάκια… Βροντοφώναζαν πως θα ‘ρθουν οι κομμουνιστές να τους πάρουν τα σπίτια. Τώρα τα παίρνει η δεξιά Κυβέρνηση μαζί με τις Τράπεζες. Άλλωστε για την ίση κατανομή πλούτου, όταν κάποιος έχει 32 σπίτια, 40 οικόπεδα, γενικά χλιδή (αλήθεια πώς τα απόκτησε όλα αυτά;) ας δοθεί και κάτι από όλα αυτά σε απόρους (το λέει και η θρησκεία, όλοι ίσοι).
5ος στίχος, μας εμείς τα λησμονάμε… Φυσικά και λησμονούμε και ενδιαφερόμαστε μόνο μέρες γιορτών για τον συνάνθρωπο. Πιο εύκολα γίνονται φιέστες σε χιονοδρομικά, εξοχικά, που σοκάρουν τον φτωχό κόσμο που δεν έχει ούτε τα απαραίτητα.
7ος στίχος, που θα βγούμε… Ακούμε συνέχεια για συζητήσεις για εξόδους, τραπεζώματα. Μια ατέλειωτη γκρίνια στα κανάλια για το πόσα άτομα στο τραπέζι, πόσα σε κέντρα πολυτελείας, ενώ το πιάτο του φτωχού άδειο, αφού δεν έχει πάρει ούτε το χρήμα που του αναλογεί από το κλείσιμο της επιχείρησής του.
8ος στίχος, ποια γραβάτα… Άγιες μέρες, ενδιαφέρον για ένδυση των προνομιούχων, επίδειξη πλούτου με κυρίες με κόμμωση και καρέκλες χρυσές και χρυσές εικόνες που επέδειξαν στην TV με τα σπίτιά τους που έχουν πλούτο, αφού φυσικά έχουν βαρβάτους μισθούς. Σκέτη πρόκληση για ανέργους, μικρόμισθους, μικροσυνταξιούχους.
Την έκφραση Δόξα τω Θεώ δεν τη χρησιμοποιώ, γιατί αυτοί που λένε Δόξα τω Θεώ είμαι καλά, εάν δηλαδή δεν ήταν καλά θα έβριζαν σίγουρα τον Θεό. Δεν έχω ακούσει να λένε: Δόξα τω Θεώ είμαστε χάλια. Άρα σωστά συμπεραίνω πως θα έβριζαν. Μακριά λοιπόν από μένα η βρισιά.
Ας σκεφτούμε αναγνώστες όλα αυτά…
