ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

 

 

Ένα σύνθημα στον βαθμό που στοχεύει να αναδείξει παθογένειες, καλώς διατυπώνεται. Εκτός κι αν διαπνέεται από ρεβανσισμό και υποκρισία…

Απ’ το σύνθημα «θα λογαριαστούμε μετά» αυτό που μένει στον κόσμο είναι το «μετά», είναι η μετάθεση των λαϊκών αναγκών και των διεκδικήσεων σε ένα αόριστο και αφηρημένο μέλλον και για τον λόγο του αληθές διαβάστε παρακάτω.

Η πανδημία του κορωνοϊού αποτελεί άλλη μια ισχυρή απόδειξη για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί τόσο ο Καπιταλισμός, αλλά και άλλο τόσο ο θεωρητικός και πολυστεκόμενος Αριστερός δρόμος. Ακόμα και σε περιόδους που εκατομμύρια συνανθρώπων μας είναι αντιμέτωποι με μια σοβαρή νόσο ακόμα και με τον θάνατο. Το νεοφιλελεύθερο αφήγημα των ελεύθερων αγορών, των ιδιωτικοποιήσεων, των περιττών δημόσιων λειτουργών, των υπεράριθμων γιατρών και νοσηλευτών, εν γένει κάθε λογής εργαζομένων, καταρρέει σαν χάρτινος πύργος αφήνοντας πίσω του την γύμνια ενός ολοκληρωτικού εκμεταλλευτικού συστήματος Δεξιού και Αριστερού υποχρώματος μιας και οι έχοντες και κατέχοντες παντα είναι κερδισμένοι με όποιον και να κυβερνά τον τόπο και που καταδυναστεύει τις ζωές των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων, των ανθρώπων της βιοπάλης.

«…κι αν μας αντέξει το σχοινί θα φανεί στο χειροκρότημα…», προειδοποιεί πολύ εύστοχα η Λίνα Νικολακοπούλου. Πράγματι, το τελικό «ταμείο» όσον αφορά τη διαχείριση της αιφνίδιας και πρωτοφανούς κρίσης που ενέσκηψε και στη χώρα μας θα γίνει όταν θα έχει περάσει αυτός ο εφιάλτης. Μόνο τότε θα μπορούμε να κρίνουμε εάν τα μέτρα που πάρθηκαν, η στρατηγική που υιοθετήθηκε, ήταν αποτελεσματική ή όχι. Με την επιφύλαξη πάντα, βεβαίως, ότι δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν σε διαφορετική περίπτωση, στην περίπτωση δηλαδή που η Κυβέρνηση δεν προέτρεχε να λάβει τα περιοριστικά μέτρα τόσο γρήγορα, σε σχέση με πολλές άλλες χώρες. Βεβαίως, συμπεράσματα για ένα τέτοιο σενάριο μπορεί εύκολα να αντλήσει κανείς μετρώντας τα φέρετρα σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ κ.ο.κ.

Με τα έως τώρα δεδομένα η τακτική που επιλέχθηκε από την Κυβέρνηση, κατόπιν εισηγήσεων των επιστημόνων, φαίνεται να αποδίδει. Μακάρι να αποδειχθεί αποτελεσματική μέχρι τέλους. Μακάρι μιας και βλέπω ότι ο Κ. Μητσοτάκης πιεζόμενος σφοδρά από τους μεγαλοεπιχειρηματίες πάσης απόχρωσης -είπαμε το χρήμα δεν έχει χρώμα, αλλά και ούτε πιστεύω- ενδίδει σιγά σιγά ενώ βλέπει ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση κρουσμάτων με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το παραμύθι περί Τουρισμού καλά κρατεί μιας και ασχέτως ότι το γνωρίζουμε πως το τουριστικό προϊόν είναι ευμετάβλητο όπως τον άνεμο και πάντα τα παιχνίδια κατεύθυνσης του παίζονται μέσα από τα πολιτικά παιχνίδια. Δυστυχώς και μέσα σε αυτήν την κρίση οι προσφορές στον ξεχασμένο Έλληνα τουρίστα είναι ανύπαρκτες αλλά από την άλλη ιδιαιτέρως στην Βόρεια Ελλάδα επενδύουμε στους Βαλκάνιους γείτονες μας, οι οποίοι μπορεί μαζικά να έρχονται στους τουριστικούς προορισμούς της Βόρειας Ελλάδος, ουσιαστικά το κέρδος τους αλλά και το αποτύπωμά τους από το πέρασμα τους από την χώρα είναι πενιχρό από κάθε άποψη.

Λαοί μέχρι πρότινος στην κυριολεξία πεινασμένοι λόγω καθεστωτικών διοικήσεων τους, με χρόνια κόμπλεξ κουλτούρας, παιδείας, ανάπτυξης, συμπεριφοράς, έχουν αντιληφτεί και μάλιστα πολύ καλά το πονηρό κλείσιμο του ματιού από τους αδηφάγους και ασχέτους τουριστικά Έλληνες ασχολούμενους με τα τουριστικά και ενώ στην χώρα τους υπάρχουν ακόμη τα κατάλοιπα από τις παλιές σκληρές πολιτικές και είναι στην κυριολεξία ψαρωμένοι με το που έρχονται στην χώρα μας και κεφάλι σηκώνουν και μας βλέπουν όλους εμάς αφ’ υψηλού, άσχετα αν είναι τσομπάνηδες, είτε μετά τον κομμουνισμό αρπαχτικά που πήραν τα εύσημα και πλούτισαν με κάθε είδους παραεμπόρια και παραβάτικες συμπεριφορές της υπηρεσίας τους στα παλαιά καθεστώτα. Βλέπε παραδείγματα όπως Θάσος, Κατερίνη, Χαλκιδική.

Όλα αυτά επιπλέον φαίνεται να έχουν την αποδοχή της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, αλλά και του πολιτικού κόσμου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ενστάσεις, ακόμη και επικρίσεις. Και καλώς υπάρχουν. Έτσι λειτουργούν οι δημοκρατίες. Η επιβολή περιοριστικών μέτρων δεν θα πρέπει να συνεπάγεται και έκπτωση στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.

Η Κυβέρνηση έχει την ευθύνη διαχείρισης της κρίσης και η αντιπολίτευση έχει κάθε δικαίωμα, θα έλεγα και υποχρέωση, να κρίνει και να διατυπώνει τη γνώμη της, τις επικρίσεις και τις προτάσεις της. Ακόμη και τώρα, την «ώρα της μάχης», προκειμένου να συμβάλει στην έγκαιρη διόρθωση τυχών λαθών ή αδυναμιών, όπως για παράδειγμα η ταχύτερη ενίσχυση με προσωπικό και εξοπλισμό του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η λειτουργία περισσότερων κλινών ΜΕΘ κ.ο.κ. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνονται οι κρίσεις, έχει τη σημασία του, αλλά αποκαλύπτει και προθέσεις.

Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή και όσους τη συμμερίζονται, αλήθεια, κακώς οι εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας πραγματοποίησαν κινητοποίηση διεκδικώντας τα αυτονόητα; Οι χιλιάδες εργαζόμενοι που απολύθηκαν με αφορμή την επιδημία, εκείνοι που θα πάρουν τα λιγοστά ψίχουλα της Κυβέρνησης, αυτοί που δεν θα πάρουν ούτε καν αυτά, οι εργαζόμενοι που δουλεύουν με πλήρως ελαστικοποιημένα ωράρια εργασίας χωρίς στοιχειώδη μέτρα προστασίας, πρέπει να «λογαριαστούν» με την Κυβέρνηση τώρα ή μετά; Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις ενάντια στις απολύσεις και τις μειώσεις των μισθών και των μεροκάματων πρέπει να περιμένουν ή πρέπει να προβάλλονται από τώρα, στην προσπάθεια αγωνιστικής συσπείρωσης των εργαζόμενων; Η νεολαία πρέπει τώρα να αγωνιστεί για να μην πεταχτούν οι φοιτητές έξω απ’ τις εστίες, για να μειωθεί η ύλη των μαθημάτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και να υπάρξουν ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών ή πρέπει να περιμένει να περάσει η πανδημία; Ο λαός μας που βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα καθεστώς αστυνομικής αυθαιρεσίας και προστίμων μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας, πρέπει να καταδικάσει την καταστολή και το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας ή πρέπει να περιμένει να το κάνει «μετά»;

(συνεχίζεται…)