ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Η κοινωνία εμβρόντητη παρακολουθεί. Οι καταγγελίες έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Οι ειδήσεις που κατακλύζουν τηλεοπτικά κανάλια και διαδίκτυο είναι συγκλονίζουν. Σοκάρουν.
Όχι μόνο γιατί αφορούν την πλέον ίσως εδώ και δεκαετίες προβεβλημένη δομή κοινωνικής προστασίας απροστάτευτων παιδιών της χώρας. Ένα καθολικώς τιμώμενο και αξιοσέβαστο πρόσωπο. Για το εξαίρετο ανθρωπιστικό του έργο.
Αλλά και γιατί όλοι μας σχεδόν έχουμε βοηθήσει κάπως την Κιβωτό. Μερικοί με εθελοντική δράση. Πολλοί με τον οβολό μας σε τηλεμαραθώνιους, περιστασιακά σε γιορτές, μερικοί και σε σταθερή βάση. Όλοι μας όμως με τον καλό μας λόγο. Για το τεράστιο έργο που προσέφεραν ο πατέρας Αντώνιος και η «Κιβωτός του Κόσμου».
Στη σκέψη ότι ίσως αληθεύουν έστω και εν μέρει οι καταγγελίες αυτές, αισθανόμαστε – και δικαίως προδομένοι. Διαισθανόμαστε επιπρόσθετα ότι ίσως ως κοινωνία, ως Πολιτεία, ως πολίτες, φέρουμε ευθύνη για τις τυχόν παραλείψεις μας. Αγανακτούμε.
Και είτε από υγιή αντανακλαστικά. Και για να αποσείσουμε τις δικές μας ευθύνες και παραλείψεις. Είτε από αρρωστημένη καχυποψία και κουτσομπολίστικη διάθεση, είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε το ανάθεμα. Όχι μόνο στον πατέρα Αντώνιο. Αλλά και στην Κιβωτό. Και ακόμη – ακόμη και σε κάθε είδους δομή, ΜΚΟ, ανθρωπιστική οργάνωση… .γιατί τελικά όλοι είναι ίδιοι… γιατί παντού και πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος της εκμετάλλευσης… της εγκληματικής δράσης…
Ας είμαστε ψύχραιμοι και σώφρονες. Ας μη μας παρασύρουν τα συναισθήματά μας. Η δίκαιη οργή μας. Τις υποθέσεις διερευνούν πάντα οι αρμόδιες Αρχές. Εφόσον υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις παραπέμπονται οι υπεύθυνοι στα Δικαστήρια. Εφόσον υπάρξουν αποδείξεις ακολουθεί καταδίκη και τιμωρία. Αλίμονο αν με καταγγελίες και πριν αυτές αποδειχθούν η Πολιτεία κόβει την επιχορήγηση της δομής και τιμωρεί έτσι τα παιδιά που φιλοξενούνται.
Δεν δικάζουν τα δελτία και τα τηλεπαράθυρα. Δεν αποφαίνεται περί της ενοχής ή μη το διαδίκτυο. Έτσι γίνεται στις ευνομούμενες πολιτείες. Έτσι θα γίνει και στη χώρα μας. Οφείλουμε όλοι διατηρώντας τις υποψίες μας ή τις ενστάσεις μας να αναμένουμε τις εξελίξεις.
Ναι πράγματι οι καταγγελίες προκαλούν αποτροπιασμό. Πλην όμως είναι γνωστό το ότι οι μάρτυρες και ιδίως τα παιδιά δεν είναι και το πλέον αξιόπιστο αποδεικτικό μέσο. Εδώ όμως υπάρχουν πολλαπλές καταγγελίες και από ενήλικες. Δεν μπορούν να μη ληφθούν σοβαρά υπόψη. Οι ανακοινώσεις, η στάση και συμπεριφορά της Κιβωτού, του πατέρα Αντώνιου, της πρεσβυτέρας είναι απογοητευτικές. Παρόλα αυτά οφείλουμε να αναμένουμε.
Όπως έγραψε και ο Χρήστος Χωμενίδης: Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο, δεν βοήθησα ποτέ -και κακώς- την Κιβωτό, αλλά δεν θα ρίξω το ανάθεμα, δίχως προηγουμένως να αποδειχθούν τα καταγγελλόμενα. Ελπίζω και εύχομαι ο πατέρας Αντώνιος να είναι αθώος. Για να μη δυσφημιστεί και η Κιβωτός και κάθε άλλη παρόμοια δομή.
Όπως όμως τόνισε και η Ρέα Βιτάλη: Δεν είναι δυνατόν να αφήνεται από την Πολιτεία πεδίο ελεύθερο στον κάθε ιδιώτη, που είτε λόγω προσωπικού δυσάρεστου βιώματος (Γιαννόπουλος, Χαμόγελο του Παιδιού), είτε από διάθεση προσφοράς (πατήρ Αντώνιος, Κιβωτός), να διαθέτει τη δική του προσωπική δομή, δίχως κανένα έλεγχο και εποπτεία από την Πολιτεία.
Και μόνο η μεταφορά και εγκατάσταση ανήλικων παιδιών σε ένα μικρό και εγκαταλειμμένο χωριό στην Ήπειρο μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά κακοποιητική συμπεριφορά. Ιδίως σήμερα που η τάση είναι η αποϊδρυματοποίηση. Είναι δυνατόν να ανεχόμαστε λειτουργία «γκέτο» και «ιδρυμάτων» δίχως εποπτεία και έλεγχο.
Πράγματι όλα αυτά, τα ανέχονταν έως σήμερα η Πολιτεία. Δεν απασχολούσαν την κοινωνία και τους πολίτες. Και υπάρχουν δομές που έχουν χρηματοδοτηθεί γενναία με τεράστια ποσά από το Κράτος και ιδιώτες. Δίχως κανένα έλεγχο. Λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει».
Ίσως με το επιχείρημα πως το Κράτος μας είναι βραδυκίνητο, γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό. Και ελαφρά τη καρδία καταλήγουμε να αφήνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία να ανθίσει.
Επί ΣΥΡΙΖΑ η αρμόδια Υπουργός Φωτίου, είχε προσπαθήσει τα παιδιά της Κιβωτού στην Ήπειρο να πηγαίνουν σχολείο στο διπλανό χωριό μαζί με άλλα παιδιά. Υπήρξε ρητή άρνηση. Η σημερινή αρμόδια Υφυπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου επιχείρησε να θεσπίσει νομικό πλαίσιο λειτουργίας των ιδιωτικών δομών (π.χ. να μην προσλαμβάνονται στις δομές αυτές όσοι έχουν κατηγορηθεί για παιδοφιλία κλπ). Συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις.
Δεν αξίζει βέβαια να ασχοληθούμε με συνομωσιολογικές θεωρίες. Περί του ότι επίκειται η λειτουργία υπερδομής για τα απροστάτευτα ανήλικα και γι’ αυτό σήμερα επιχειρηματικά συμφέροντα δυσφημούν και απαξιώνουν την Κιβωτό. Περί του ότι η Κυβέρνηση στριμωγμένη με τις υποκλοπές μεθόδευσε αλλαγή της πολιτικής ατζέντας.
Απαιτείται ψυχραιμία, σωφροσύνη, αλλά ταυτόχρονα και άμεσα μέτρα:
- Η Κυβέρνηση οφείλει να παρέμβει νομοθετικά. Αφενός μεν να διαμορφώσει πλαίσιο λειτουργίας των ιδιωτικών αυτών δομών υγείας. Αφετέρου και έως ότου ολοκληρωθεί η έρευνα και αποδοθούν τυχόν ευθύνες, να αναλάβει ειδικός διαχειριστής τη διοίκηση και εποπτεία της Κιβωτού.
- Πολιτεία, κόμματα, φορείς, κοινωνία και πολίτες οφείλουμε να αναμένουμε από τις αρμόδιες Αρχές την πλήρη και όσο το δυνατόν ταχεία διαλεύκανση της υπόθεσης αυτής. Να είμαστε περισσότερο υποψιασμένοι. Να επιζητούμε πάντα πλήρη έλεγχο και εποπτεία. Διαφάνεια και λογοδοσία.
Ευελπιστώντας πως θα χυθεί σύντομα άπλετο φως στην υπόθεση. Θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Θα επέλθει κάθαρση. Θα εξάγουμε τα αναγκαία συμπεράσματα. Θα διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον παρόμοια περιστατικά.
