Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Γεγονός #6: Ίσως να είσαι γυναίκα – Αξίζει να σπουδάσεις ιατρική

ΟΚ, δεν είναι όλοι οι γιατροί άντρες. Αντιθέτως, οι γυναίκες στο εξωτερικό είναι η πλειονότητα, τουλάχιστον στις τάξεις των ειδικευομένων ελάχιστοι είναι οι άντρες. Στην Ελλάδα η αναλογία ήταν περίπου 50/50, αλλά μάλλον θα ακολουθήσει την τάση που υπάρχει ήδη στο εξωτερικό, μιας και οι άντρες μαθαίνουμε από μικρή ηλικία τα videogames, σε σύγκριση με τα οποία όλα είναι ανούσια και βαρετά, οπότε μας είναι αδύνατο να ασχοληθούμε με οτιδήποτε απαιτεί συγκέντρωση, αφοσίωση και πρόγραμμα.

Αυτό είναι από τη μία καλό, μιας και μελλοντικά αναγκαστικά θα βελτιωθεί όλο και περισσότερο η υποστήριξη της εργαζόμενης νεαρής μητέρας. Στην Ελλάδα της κρίσης όμως, μια γυναίκα που θέλει να κάνει παιδί, αντιμετωπίζεται λίγο πολύ με καχυποψία, σαν να έκανε κάποια ατιμία σε εργοδότη και συναδέλφους. Με δεδομένο ότι στη φάση της αναμονής για την ειδικότητα μια εγκυμοσύνη είναι από οικονομικής άποψης σχεδόν απαγορευτική και το βιολογικό ρολόι θέτει από τα 35 και μετά σημαντικούς περιορισμούς, μια γυναίκα που θέλει εκτός από την ιατρική και οικογένεια, θα πρέπει μάλλον να κάνει παιδί στην ηλικία 30-35. Αυτό σημαίνει πως θα λείψει για ένα διάστημα από τη δουλειά στη φάση που υποτίθεται πως τη μαθαίνει, το οποίο πρακτικά θα την καθυστερήσει στην περαιτέρω επαγγελματική της ανέλιξη. Παράλληλα το να έχεις εφημερίες και μικρά παιδιά στο σπίτι μάλλον είναι συμβόλαιο για χρόνια στέρηση ύπνου ενώ η σύγχρονη πραγματικότητα είναι ότι όλο και περισσότερες γυναίκες μεγαλώνουν παιδιά χωρίς πατεράδες. Υπάρχουν βέβαια στοιχεία ότι μετά από μια 20ετία συνεχούς αύξησης των διαζυγίων στον δυτικό κόσμο, η τάση έχει αντιστραφεί τα τελευταία χρόνια, παρόλα αυτά ένα κορίτσι 17 ετών που ετοιμάζεται να καταθέσει το μηχανογραφικό της για Ιατρική θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά όλα αυτά τα ζητήματα που φύση, κοινωνία και συγκυρίες θέτουν μπροστά της. Η ιατρική, τουλάχιστον στην Ελλάδα, εξακολουθεί να μην είναι πολύ φιλικό επάγγελμα για τις γυναίκες. Φυσικά αυτό μπορεί μόνο να αλλάξει αν μπουν πολλές γυναίκες στον κλάδο. Άλλωστε δεν είναι ότι υπάρχουν γύρω μας πολλές δουλειές στην Ελλάδα που τα πράγματα κυλούν πολύ εύκολα για μια νέα μητέρα. Γιατί να είναι αλλιώς στην Ιατρική;

Γεγονός #7: Θα πρέπει να αποκαλείς συναδέλφους τον Πολάκη, τον Μιχελογιαννάκη και τον Γιακουμάτο.

Ίσως το ανέφερα και πιο πάνω. Αλλά δεν είναι κι αυτό ένα μεγάλο μείον;

ΟΚ… Εντάξει, θα πεις. Από την άλλη πλευρά όμως, οι περισσότεροι γιατροί, παρότι δεν είναι ενθουσιασμένοι με το επάγγελμά τους, δεν φαίνεται να το μετανιώνουν και πολύ. Οπότε ίσως και να τα βλέπω τα πράγματα λίγο πιο μαύρα από όσο είναι. Ίσως η δουλειά σου δίνει ένα αίσθημα νοήματος που δεν το βρίσκεις σε άλλες δουλειές τόσο εύκολα. Ίσως να μη βαρεθείς τη δουλειά τόσο γρήγορα όσο άλλες. Ίσως με τον καιρό συνηθίζεις και σου αρέσει να είσαι ο «γιατρός» για συγγενείς και φίλους.

Ποιες είναι οι δικές σας απόψεις; Θα προτείνατε σε ένα νέο παιδί να σπουδάσει Ιατρική;

Γεγονός #8: Δεν υπάρχει κλάδος που να μη ζορίζεται στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή.

Το θέμα ελεύθερου χρόνου και ποιότητας ζωής νομίζω ότι είναι πιο καίριο από ποτέ, από την άλλη είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που αφορά τις νέες γενιές πολλών χωρών και ούτε καν μόνο αυτών που πλήττονται από την κρίση. Εναλλακτικά μπορείς να γίνεις δάσκαλος και να ‘χεις ελεύθερο χρόνο, με το ρίσκο να μη διοριστείς ποτέ ή ο μισθός σου κάποτε να φτάσει τα 500€ (στα πόσα είναι τώρα;).

Το θέμα είναι το εξής όμως: ο σημερινός 17/18χρονος πρέπει να ξέρει ότι οι εποχές των παχιών αγελάδων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί όχι μόνο στην Ελλάδα (εδώ σίγουρα), αλλά μάλλον και παγκοσμίως, αφού η τάση είναι «δουλεύεις περισσότερο, αμείβεσαι λιγότερο», αυτό όμως ειδικά για έναν 18άρη έχει και κάτι το απελευθερωτικό, διότι μπορεί να επιλέξει τι θέλει να κάνει ανεξάρτητα από κριτήρια που έχουν να κάνουν με κύρος, σχέδια να πλουτίσει κτλ.

Τα θετικά της ιατρικής είναι ότι δεν βαριέσαι ποτέ, κάθε περιστατικό είναι διαφορετικό από το προηγούμενο και ακόμα κι όταν νιώσεις ότι βαλτώνεις, έρχεται ο ασθενής που θα έχει κάτι «περίεργο» και σε κάνει να ξαναγουστάρεις. Επίσης στην ιατρική σχεδόν όλοι μπορούν να βρουν κάτι που να τους αρέσει: από κλασικές ειδικότητες μέχρι διαγνωστικές και εργαστηριακές – αν δεις ότι δεν ψήνεσαι να ‘χεις πολλά πάρε δώσε με κόσμο-, μέχρι νευροχειρουργική και δεν συμμαζεύεται. Έχουν όλες ίδιες προοπτικές στην Ελλάδα; Φυσικά και όχι. Αλλά αυτά τα είπαμε.

Επίσης ό,τι και να λέμε, όχι, δεν συγκρίνεται καμία επιστήμη με την ιατρική. Σε καμία επιστήμη δεν βλέπεις από κοντά τον ανθρώπινο πόνο σε τέτοιο βαθμό, δε βιώνεις σκηνές στις οποίες σκέφτεσαι ότι πρέπει να λες και ευχαριστώ για όσα έχεις και ταυτόχρονα βλέπεις όλες τις θετικές, εν μέρει και ανθρωπιστικές επιστήμες συνδυασμένες και σε εφαρμογή. Ποιος άλλος πλην του ιατρού σπουδάζει 6 χρόνια, συν άλλα τόσα ειδικότητας και ποιος άλλος στη σχολή του κάνει από φυσική και στατιστική μέχρι γενετική, ψυχιατρική, καρδιοχειρουργική και νευρολογία; μάλλον κανείς.

Και θεωρώ ακόμα ότι οι γιατροί και ειδικά οι νέοι γιατροί είμαστε αυτοί που πρέπει να κρατήσουμε το επάγγελμα ψηλά και να το τιμάμε, γιατί ακριβώς εξαιτίας των αρνητικών φαινομένων (φακελάκια, «μεγαλογιατροί» κτλ.), αντί να αμφισβητηθούν μόνο πρόσωπα και θεσμοί, αμφισβητείται και μία ολόκληρη επιστήμη που δεν το αξίζει αυτό.

Εν ολίγοις, αν σ’ αρέσει η ιδέα, πέρνα κάνε το καλοκαίρι πριν τη Γ’ λυκείου καμία πρακτική σε ιατρείο ή νοσοκομείο, ψάξε το πρόγραμμα σπουδών, κι αν θεωρείς πως αντέχεις, κάν’ το.

 

Πηγή

Europe Studies

epimorphosi