ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Τα κρατικά μας κανάλια με αφιερώματα σε δημιουργούς τραγουδιών και σε τραγουδιστές στέλνουν μηνύματα πολύ επίκαιρα!
Πιστεύω πολλοί το καταλαβαίνουν (λες να δοθεί απαγορευτικό στην εκπομπή;).
…Μάνα μου Ελλάς… στιχουργός Γκάτσος, μουσική Ξαρχάκος, α’ εκτέλεση από τον Δημητράτο σε έργο του 1983, το ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ του Φέρρη.
α) Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα… Αναφέρεται ο στίχος στους Έλληνες πρόσφυγες 1922-1923 (όπως όταν ήρθαν και οι παππούδες μου) μετά την καταστροφή της Μ. Ασίας κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών με Τούρκους. Και οι πρόσφυγες ένιωσαν την αδιαφορία του κράτους μας και τον εκδιωγμό από τους εδώ Έλληνες (δεν γράφω επίθετα που τους έλεγαν).
Ας δούμε σχόλια… Οι κυβερνώντες μας δεν ψεύδονται μόνο όταν κοιμούνται, ευτυχώς φροντίζουν να ξεκουράζονται αρκετά από την παραγωγή μικροπολιτικής που είναι η μόνη τους απασχόληση. Είναι αδιάφθοροι δημοκράτες, τάχα μου ανθρωπιστές, διανοούμενοι, τσεπώνουν επιδόματα που θεσπίζουν νύχτα, διορίζουν σε θέσεις ευθύνης ακατάρτιστους και φαιδρούς κολλητούς τους κάθε μέρα, οικοδομούν ένα ανελέητο καθεστώς, προσπαθώντας απροκάλυπτα να ελέγχουν όλες τις εξουσίες!
β) Και τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς… Ναι τότε ήθελαν να φύγουν οι πρόσφυγές μας λόγω της αδιαφορίας, της φτώχιας, το ότι ζούσαν στο περιθώριο (άποροι, ανασφάλιστοι, άστεγοι, άνεργοι, νεόπτωχοι). Αυτό βέβαια συμβαίνει και σήμερα… Α, ναι… δίνουν επιδόματα ντροπής!
γ) Εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη… «Πάει» το ένδοξο παρελθόν, τώρα μόνιμα ανεργία, φτώχια, με μη επανδρωμένα νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια.
δ) Δεν έχω σπίτι για να ‘ρθω… Τότε οι πρόσφυγες Έλληνες ζούσαν σε καλύβες που έκαναν μόνοι τους σε απομακρυσμένα μέρη, ενώ τώρα τα παίρνουν οι τράπεζες με την ανοχή της Ν.Δ. και είναι θύματα της φαύλης κατασκευής της Ε.Ε.
Ένα τραγούδι που τα λέει όλα, βγαλμένο από τη ψυχή.
ε) ΤΟ ΙΔΙΟ ΨΕΜΜΑ ΠΑΝΤΑ ΚΟΥΒΑΛΑΣ…
