ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

Θεμελιώδεις αξίες οικογενείας και σχολείου

 

Οι αξίες της ζωής είναι αυτό που πρέπει να εκτιμά ένας άνθρωπος στη ζωή, αυτό που πρέπει να αγαπά και αυτό για το οποίο πρέπει να είναι υπεύθυνος. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι αν κάποιος δεν έχει μία ή περισσότερες αξίες, τότε είναι άπορος και δεν μπορεί να ζήσει μια πλήρη ζωή. Το αντίθετο, έστω και μια αξία, με τη σωστή στάση απέναντι της, μπορεί να γεμίσει τη ζωή.

Οι αξίες είναι διαθέσιμες σε όλους ανεξαιρέτως, αλλά δεν καταλαβαίνουν όλοι τη σημασία τους στη ζωή. Η σημασία των αξιών καθορίζεται από το ίδιο το άτομο από τη στάση του απέναντί τους. Είναι αδύνατο να υπερεκτιμηθούν οι αιώνιες αξίες, εκτός από αυτό, η αξία τους δεν αλλάζει σε καμία περίπτωση. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εάν ένα άτομο δεν έχει χρήματα, δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένο, ή εάν ένα άτομο είναι άρρωστο, τότε η έμπνευση δεν θα έρθει ποτέ σε αυτόν ή εάν ένα άτομο δεν έχει πού να ζήσει, τότε δεν θα μπορεί να αγαπήσει . Είναι σημαντικό να εκτιμήσουμε και να κατανοήσουμε τη γενική, απρόσωπη σημασία των αξιών.

Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο μια ψυχή που μπορεί να αισθάνεται βαθιά. Τα βαθιά συναισθήματα της ψυχής είναι ο κύριος πλούτος ενός ατόμου. Σας επιτρέπει να νιώσετε τις υψηλότερες πνευματικές αξίες. Μόνο οι ψυχές με βαθιά αίσθηση μπορούν να εκτιμήσουν τη ζωή και να νιώσουν τη χαρά και την ευτυχία της ύπαρξης, να νιώσουν την αληθινή γεύση της ζωής.

Η αίσθηση ευθύνης σάς επιτρέπει να τηρείτε τον βασικό νόμο της αιωνιότητας «μην σπάτε», διατηρεί τις επίγειες, ουράνιες και κοσμικές αξίες που λαμβάνονται από τον Θεό.

Το αίσθημα της ευγνωμοσύνης σας επιτρέπει να εκτιμήσετε τη ζωή, σας επιτρέπει να εκτιμήσετε τις αληθινές Θεϊκές αξίες…

Σημειώστε: ούτε φαγητό, ούτε ρούχα, ούτε έπιπλα, ούτε έργα τέχνης, ούτε κοσμήματα, ούτε η φιλία, ούτε η αμοιβαία κατανόηση και υποστήριξη είναι αξίες. Το τι τρώμε, πώς ντυνόμαστε, τι έχουμε στο σπίτι, φυσικά, έχει σημασία, αλλά όχι πρωταρχικής σημασίας. Επίσης, αυτό που συνήθως εκτιμούμε στους ανθρώπους δεν ισχύει για αξίες: ανατροφή, εκπαίδευση, ευφυΐα, αίσθηση του χιούμορ. Να έχετε μέριμνα νου, στις αξίες και την πρωτοτυπία, την ειλικρίνεια, την ευγνωμοσύνη, την ευθύνη. Εάν ένα άτομο αισθάνεται αρμονία με τον περιβάλλοντα κόσμο, τότε όλες αυτές οι δεξιότητες και οι ιδιότητες θα είναι φυσικές γι’ αυτόν.

Από την Οικογένεια και κατά δεύτερο από το Σχολείο παίρνουμε τις αξίες της ζωής μας.

Τα γράφω έχοντας μπροστά τα γεγονότα που συμβαίνουν στα σχολεία μας, τα οποία αντί να αποτελούν κυψέλη αξιών και εκμάθησης, ώστε να βγάζουν ώριμους και υγιείς αυριανούς πολίτες, μάλλον με την έξαρση των φαινόμενων αυτών που είναι σε όλη την επικράτεια, αλλά συσπούνται, το πιο πιθανό είναι να βγάζει εκκολαπτόμενους παραβατικούς νέους, οι οποίοι θα αποτελέσουν τους αυριανούς εγκληματίες.

 

Α. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ

 

Η ελευθερία κάθε ανθρώπου αποτελεί αποφασιστικό κριτήριο για την ποιότητα της κοινωνικής του ζωής.

Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει χρέος να βοηθήσει τους νέους να αποκτήσουν την ακριβή γνώση και τη σωστή διάκριση της έννοιας της ελευθερίας.

Να δώσει ευκαιρίες να εξασκήσουν και να βιώσουν οι νέοι τη σωστή ελευθερία αρχίζοντας από τη ζωή της τάξης και του σχολείου που καλλιεργούν το σεβασμό και την υπευθυνότητα.

Επιδιώκεται απλότητα, σεμνότητα και διακριτικότητα στις καθημερινές σχέσεις.

 

Β. ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

 

Το σχολείο διαπαιδαγωγεί, όταν μαθαίνει τους νέους να γνωρίζουν τον εαυτό τους, να σέβονται τη μοναδικότητα του κάθε ατόμου.

Οι εκπαιδευτικοί βοηθούν με την παρότρυνση, την εμψύχωση, την πραότητα και όχι τον συνδικαλισμό..

Προσκαλούν τους νέους να συμμετάσχουν σε εργασίες επιτροπών, συλλόγων και απαιτούν παρουσιάσεις και αποφάσεις.

Δεν κλείνουν τα μάτια μπροστά σε κάθε παραβατική συμπεριφορά, μιας και το σχολείο είναι σχολείο και το καφενείο καφενείο. Έχει χαθεί ο σεβασμός, η τάξη και η νομοταγή μέσα στα σχολεία.

Απαιτούν εργατικότητα, αίσθηση χρέους, πειθαρχία.

Βοηθούν τα παιδιά και τους νέους να γίνουν υπεύθυνοι απαιτώντας επαναξιολόγηση, αυτοαξιολόγηση και αυτοκριτική, σημαντικές αξίες, οι οποίες βοηθούν να μην παρεκκλίνεις του λειτουργήματος που ασκεί η Εκπαιδευτική Κοινότητα.

 

Γ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

 

Μια από τις πιο δυνατές επιθυμίες καθενός είναι να βλέπει ότι ο ίδιος είναι διακριτός και αναγνωρίζεται από τους άλλους, επειδή είναι συνδυασμένο το πρόσωπό του με την προσωπική του ιστορία, τις δεξιότητές του, την ιδιοτροπία του, μέχρι και τους πόνους του και τις ανικανότητές του.

Κάθε μέλος της εκπαιδευτικής κοινότητας ενθαρρύνει, δείχνει εμπιστοσύνη και αποδίδει σεβασμό στη μοναδικότητα του ανθρώπινου προσώπου όποιας ηλικίας, στην καταγωγή, στη θρησκεία και στις πνευματικές ικανότητες ή αδυναμίες.

Η αντίληψη αυτή διδάσκεται, εμπνέεται, ενδυναμώνεται κάθε στιγμή, είτε πρόκειται για την ώρα της εξέτασης, του διαλείμματος ή της προσωπικής επικοινωνίας ακόμη και της επίπληξης.

Επίσης, ο εκπαιδευτικός αναζητά, μέσα από διαφορετικές δραστηριότητες, τα κρυφά ταλέντα του κάθε παιδιού, τις καλλιτεχνικές, πνευματικές, αθλητικές ικανότητές του.

Στηρίζει τους μαθητές με ιδιαίτερες δυσκολίες: μαθησιακές, οικονομικές, πολιτισμικές, πνευματικές και άλλες ώστε να αποφευχθεί κάθε βίαιη και προβληματική συμπεριφορά.

 

Δ. ΕΥΓΕΝΕΙΑ

 

Η έννοια της ευγένειας παραπέμπει σε άνθρωπο εκλεκτό και ανώτερο και επιτρέπει να δημιουργηθούν δεσμοί μεταξύ όλων, μέσα αλλά και έξω από το σχολείο. Καμιά ανθρώπινη ομάδα δεν μπορεί να ζήσει αρμονικά χωρίς να υιοθετήσει κανόνες συμβίωσης, κώδικες συμπεριφοράς, ανεκτικότητα προς τους άλλους.

Εναπόκειται στους εκπαιδευτικούς μας να επιμείνουν στην αξία της προσπάθειας και της άμιλλας, αντιτιθέμενοι στον απομονωτισμό που δυστυχώς επικρατεί στις μέρες μας.

Επιδιώκεται συνεργασία και αλληλεγγύη ανάμεσα στους διδάσκοντες, στους εργαζομένους και στους μαθητές. Το οικογενειακό και φιλικό πνεύμα διευκολύνει τη συνεργασία και οικοδομεί σχέσεις εμπιστοσύνης και σεβασμού.

 

Ε. ΑΓΑΠΗ

 

Η επιθυμία να αγαπά και να αγαπιέται βρίσκεται στην καρδιά του κάθε ανθρώπου.

Η αγάπη διώχνει τη μοναξιά, φωτίζει την ουσία της ζωής και δίνει στην κάθε ανθρώπινη πράξη αληθινό νόημα.

Η αγάπη δεν διδάσκεται, δεν επιβάλλεται, δεν ορίζεται, όμως καλλιεργείται με την προτροπή, την πνευματική άσκηση, τη συνέπεια, την αυτοπειθαρχία και το παράδειγμα των ενηλίκων που αποτελεί μόνιμη βοήθεια για τα παιδιά, τους μαθητές μας.

Η αγάπη του δάσκαλου προς τους μαθητές του, η προσέγγισή τους μέσα από όλες τις ευκαιρίες της σχολικής ζωής, με αγάπη και ενδιαφέρον για την ολοκλήρωση τους είναι αυτή που ερευνά διαρκώς, μέχρι να πετύχει την πλήρη άνθηση των πνευματικών, νοητικών, ηθικών και ψυχικών δυνατοτήτων, που υπάρχουν μέσα τους. Πρόκειται για μια στάση προσωπικού ενδιαφέροντος και απασχόλησης εκ μέρους όλων των συντελεστών του έργου της εκπαίδευσης.

Επιδιώκει την καλλιέργεια κριτικής σκέψης και χριστιανικού ήθους, την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για τα σύγχρονα κοινωνικά και πολιτισμικά προβλήματα.

Ενισχύει το ενδιαφέρον και τη συμπαράσταση στον συνάνθρωπό μας.

Η διαπαιδαγώγηση είναι πριν από όλα πράξη αγάπης. Ο εκπαιδευτικός μεταβιβάζει στους νέους, με την εμπιστοσύνη του, την αγάπη που του εμφύσησε ο Θεός.

Οι παιδαγωγοί ξέρουν, ότι ένας σημαντικός αριθμός των δυσκολιών που ζουν οι νέοι, προέρχονται από την έλλειψη στοργής.

Πρόκειται για πρόγραμμα καθαρά παιδαγωγικό, που απαιτεί εκλεκτούς και αφοσιωμένους δασκάλους για να το υπηρετήσουν, που θα συμπονούν, θα επαγρυπνούν και θα παραστέκονται σε όλους τους χώρους και τις μορφές της σχολικής ζωής.

Έργο αγάπης, ελευθέριας, συλλογικότητας, σεβασμού, υποταγής, υπομονής, υπακοής είναι όλος ο χώρος του Σχολείου.

Εάν ένα άτομο δεν εκτιμά τις αιώνιες αξίες της ζωής, τότε οι ψεύτικες αξίες του γκρίζου κόσμου έρχονται στη θέση τους. Ο γκρίζος κόσμος προσπαθεί να εξαπατήσει ένα άτομο, να υποτιμήσει τις αιώνιες αξίες της ζωής. Προσφέρει στον άνθρωπο τις αξίες του, ψεύτικες και ύπουλες:

Η επανεκτίμηση των αξιών είναι πάντα μια αναδιάρθρωση της συνείδησης και η αναδιάρθρωση της συνείδησης είναι πάντα αναδιάρθρωση του σώματος και κατάρρευση απραγματοποίητων ελπίδων.