ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

 

 

Κυοφορία – Συγγραφή, δυο έννοιες με κοινά στοιχεία. Δυο έννοιες, που ευφραίνουν την ψυχή. Δυο έννοιες, που σε κάνουν να νιώθεις την καλώς νοούμενη υπερηφάνεια. Δυο έννοιες, που καταδεικνύουν ότι δεν υπήρξες «άχθος αρούρης», κατά πως έγραψε ο Θείος Όμηρος, από τα ψιχία της πνευματικής τράπεζας του οποίου, κατά την ομολογία του Ελευσίνειου μεγάλου τραγικού ποιητή της ελληνικής κλασικής αρχαιότητας Αισχύλου, άντλησαν τις πνευματικές τους δυνάμεις, όχι μόνο οι σύγχρονοι του, μαζί και ο ίδιος δρέποντες τα ρόδα τα Πιερικά, αλλά και όλοι οι μεταγενέστεροι ιερουργοί, οι αναβάτες στον Ελικώνα.

Λέγοντας κυοφορία, στην κυριολεξία, εννοούμε τον ερχομό μιας νέας ιερής συνέχειας της ζωής, πάντοτε βέβαια, όταν αυτή η κυοφορία συντελείται με τις ευλογίες της Αγίας Εκκλησίας μας και εδραζόμενη στην κορυφή των αρετών, της ειλικρινούς αγάπης.

Της κυοφορίας ασφαλώς προηγείται η σύλληψη πάντοτε με σώφρονα νου και λογισμό.

Αλλά και όλη η χρονική διάρκειά της κυοφορίας απαιτεί μεγάλη προσοχή, λήψη των ενδεδειγμένων μέτρων υγείας, αλλά και η εκατέρωθεν φόρτιση με αγωνία μέχρις ότου επιτευχθεί το χαρμόσυνο γεγονός, το οποίο πανηγυρίζεται με σεμνότητα, αλλά και λελογισμένη υπηρηφάνεια, αφού επετεύχθη ο στόχος της επάξιας διαδοχής.

Και αυτά μεν εκτυλίσσονται στον χώρο της προσπάθειας για ανανέωση, για επίτευξη της εύρυθμης ιερής συνέχειας της ζωής.

Διαβάστε επίσης:

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στον χώρο της πνευματικής κυοφορίας.

Προέχει αναμφίλεκτα η σύλληψη του θέματος. Η ζωή δεν είναι φειδωλή στην προσφορά θεμάτων. Όμως αναγκαίος είναι ο πνευματικός οφθαλμός για να τα εντοπίσει. Και δεν αρκεί μόνον ο εντοπισμός των θεμάτων, τα οποία ξεκινούν από τα πολύ απλά και φτάνουν μέχρι τα, ουσιαστικά, σύνθετα.

Τον εντοπισμό των θεμάτων ακολουθεί και η δυνατότητα του καθενός να τα θέσει για σφυρηλάτηση στο πνευματικό του αμόνι. Και το πνευματικό αμόνι πρέπει να είναι από τη φύση του κατασκευασμένο από ατσάλι εμπλουτισμένο με ευαισθησία.

Αναγκαίο ασφαλώς είναι και το σύνεργο της σφυρηλάτησης, που δεν είναι άλλο από την ορθή γνώση της γλώσσας. Χωρίς ορθή γνώση της γλώσσας, το δημιούργημα θα είναι κακέκτυπο, δεν θα γίνει ευπρόσδεκτο και θα επιφέρει στην ψυχή του δημιουργού την πικρία και την απογοήτευση.

Γιατί σκοπός κάθε δημιουργήματος είναι να γεννήσει αγαθά συναισθήματα, να διδάξει, να ξεκουράσει πνευματικά, να διαπαιδαγωγήσει, να αναζητήσει την αλήθεια, η γνώση της οποίας ελευθερώνει την ψυχή του ανθρώπου, του ανανεώνει τη διάθεση και τον προστατεύει από τριβόλια και παγίδες.

Αν η δημιουργία ενός πνευματικού καρπού δεν συγκεντρώνει τις πιο πάνω αρετές, τότε μόνο κακό μπορεί να κάνει και το τελευταίο να μειώσει την αξία του χάρτου, όπου αποτυπώθηκε.

Η συγγραφή ενός πονήματος δεν είναι βέβαια εύκολη υπόθεση ούτε και έργο ματαιόδοξων. Απαιτεί χρόνο, υπομονή, επιμονή, σύνεση, κόπο πολύ και αγωνία για προσέγγιση της αλήθειας, όσο τούτο είναι εφικτό. Άλλωστε το έγραψε ξεκάθαρα ο μεγάλος Θρακιώτης ιστορικός, ο Αλιμούσιος Θουκυδίδης στο μνημειώδες έργο του «Ιστορία», εξιστορώντας τον μεγάλο διχασμό των Ελλήνων, που κράτησε εικοσιεπτά ολάκερους χρόνους – και πότε έλειψε ο διχασμός από τους Έλληνες; «Για τα γεγονότα του πολέμου δεν θέλησα να αρκεσθώ σε πληροφορίες του πρώτου τυχόντος ούτε στην προσωπική μου αντίληψη και μόνο, αλλά έκανα προσεκτική έρευνα και για τα γεγονότα στα οποία ήμουν παρών και για όσα μου ανέφεραν άλλοι. Η εξακρίβωση (της αλήθειας) ήταν δύσκολη… Η έλλειψη του μυθώδους από τη διήγησή μου, ίσως την κάνει λιγότερο ευχάριστη…».

Δεν είναι λίγες οι φορές, που, ενώ ένας δημιουργός για να σφυρηλατήσει πάνω στο πνευματικό του αμόνι το πόνημά του, χρειάζεται να ξοδέψει δεκαετίες κι αντάμα όβολα, να μπει κάποια στιγμή στον πειρασμό της κόπωσης και να ενδοομολογήσει: «Κουράστηκα! Δεν θα γράψω άλλο!». Και όταν το κυοφορούμενο πνευματικό του τέκνο φύγει από το παλλάδιο του Γούτεμπεργκ, ανακαλεί την απόφαση και με ανανεωμένες δυνάμεις συνεχίζει να ανηφορίζει τον κακοτράχαλο Γολγοθά της έρευνας. Αυτή κι αν είναι η χαρά, που δεν πληρώνεται με τίποτε.

Τα ρόδα τα Πιερικά δεν θα πάψουν ποτέ να καλούν τους εμφορούμενους «από ιερή τρέλα».

Κυοφορία και Συγγραφή δίδυμες αδελφές στον πόνο, μα και στη χαρά.