ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

 

Μητροπολίτου Δράμας Παύλου, Ιστορία της Ιεράς Μονής Αγ. Γεωργίου Χαλιναρά της Χαλδίας (Μέρος Β’)

 

Τοῦ Δημητρίου Ἰ. Τσιανικλίδη

Δρος Θ. – Νομικοῦ

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ὁ συγγραφέας μέ βαριά κληρονομιά τήν ποντιακή του καταγωγή, νιώθει, ὅτι τό παρόν βιβλίο ἐκπληρώνει ἕνα ἐθνικό χρέος ἀπέναντι στούς προγόνους του, γράφει χαρακτηριστικά: «Θεώρησα ἱερώτατο καθῆκον τήν συγγραφή τῆς ἱστορίας τῆς μονῆς Χαλιναρᾶ, ἀφοῦ ὁ μεγαλομάρτυρας ἅγιος Γεώργιος ὁ τροπαιοφόρος εὐδόκησε ἡ θαυματουργή του εἰκόνα πού διασώθηκε ἀπό τήν ἱστορική μονή του στήν Χαλδία νά φθάσει στά χέρια μου ὡς ἱερό κειμήλιο καί παρακαταθήκη τῆς εὐσεβείας τῶν πατέρων μας. Ἡ ἐθρόνιση τῆς ἱερᾶς εἰκόνος στό καθολικό τῆς Λαυρεντιανῆς μονῆς σέ περίοπτη θέση, σύν τοῖς ἄλλοις, θά διατηρήσει ἄσβεστη τήν μνήμη τῆς παλαιφάτου μονῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίουν Χαλιναρᾶ στίς ἐπερχόμενες γενεές στόν τόπο αὐτόν, ὅπου στήσαμε τό ἱερό αὐτό καθίδρυμα τῆς πίστεως καί τοῦ Γένους μας εἰς μνημόσυνο αἰώνιο τῶν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος σφαγιασθέντων πατέρων μας» (σσ. 137-138). Ὁ δόκιμος σ. γνώστης τῆς ἐπιστημονικῆς μεθοδολογίας καί τῶν δεοντολογικῶν ἀπαιτήσεων γιά τή σύνθεση, τή δομή καί τή συγγραφή μιᾶς πρωτότυπης καί ἐνδιαφέρουσας μελέτης, δέν φείσθηκε κόπων καί μόχθων καί ὁλοκλήρωσε ἐπιτυχῶς τήν παροῦσα πραγματεία. Διδάκτωρ τῆς Θεολογίας τοῦ Α.Π.Θ. καί βαθύς γνώστης, τόσο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, ὅσο καί τῆς σύνολης ἱστορίας τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ὁ σ. ἀφοῦ ἐξέτασε καί μελέτησε μέ ἀκρίβεια καί ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια τίς διάσπαρτες ἐπίσημες ἀρχειακές πηγές (κῶδικες, χειρόγραφα, κ.ἄ), καθώς καί τήν ὑπάρχουσα βιβλιογραφία, συνέγραψε μέ πειστικότητα καί σαφήνεια μιά ἐξαιρετικά πολύτιμη ἐργασία μέ ἐπίκεντρο τήν ἱστορική πορεία διά μέσου τῶν αἰώνων τῆς ἱερᾶς μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Χαλιναρᾶ Χαλδίας τοῦ Εὐξείνου Πόντου. Ἐμβριθής μελετητής τῆς ἱστορίας τοῦ ποντιακοῦ ἑλληνισμοῦ καί μέ τήν πολύχρονη ἐμπειρία του στό χῶρο τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἱστορικῶν ἐκδόσεων ὁ κ. Παῦλος παρουσιάζει μιά νέα πρωτόγνωρη πραγματεία χρησιμοποιώντας ἐπίκαιρο, σύγχρονο καί διδακτικό ὑλικό, ὅπως ἔγγραφα, χάρτες, φωτογραφίες, κ.λπ. Ὁ σ. ἀπό τίς ἀλεπάλληλες προσκυνηματικές του ἐπισκέψεις, τόσο ὡς ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Παναγίας Σουμελᾶ – Βερμίου Βεροίας, ὅσο καί ὡς μητροπολίτη Δράμας, τυγχάνει γνώστης τῆς ποντιακῆς γῆς, σπιθαμή πρός σπιθαμή. Ἀνέσκαψε τά ἡρωϊκά χώματα τῶν προγόνων, τά ποτισμένα ἀπό τά δάκρυα τῆς προσευχῆς καί τῆς μετάνοιας, ἀλλά και τῶν ἐθνικῶν ἀγώνων. Ὁ σ. ἀφοῦ καταγράφει χωριά καί οἰκισμούς παρέχει χρήσιμες πληροφορίες γιά τίς γεωφυσικές καί δημογραφικές συνθῆκες τῆς κωμόπολης Χάρσερας, καθώς καί εἰδήσεις γιά τήν κοινωνική καί οἰκονομική ζωή τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς Ἀργυρούπολης τοῦ Πόντου. Διερεύνησε, παράλληλα, ἀπό τούς βυζαντινούς χρόνους, μέχρι τή βίαιη ἀποχώρηση τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου (1923), τήν ἱστορική ἐξέλιξη τοῦ ὀρθοδόξου ποντιακοῦ μοναχισμοῦ, καθώς καί τήν προσφορά του στά γράμματα καί στίς τέχνες. Ἀναδεικνύοντας, τά λατρευτικά κέντρα τῆς ὀρθοδοξίας, τά ἱερά σεβάσματα τῆς ἀμωμήτου πίστης, ὁ σ. παρουσιάζει τούς

ἁγίους τῆς ποντιακῆς γῆς, τούς ἱερούς ναούς, τίς μονές, τά παρεκκλήσια, τούς κληρικούς, τά σχολεῖα, τούς ἐκπαιδευτικούς, τίς ἐπιφανεῖς προσωπικότητες τῆς ποντιακῆς κοινωνίας, κ.ἄ. Μέ τό πλούσιο φωτογραφικό ὑλικό ὁ σ. φέρνει στό φῶς τῆς δημοσιότητας τά αἰματοβαμμένα χριστιανικά μνημεῖα τοῦ ποντιακοῦ ἑλληνισμοῦ, ἐμπλουτίζοντας μέ ἀνεκτίμητα ἱστορικά στοιχεῖα τίς ἐπιστῆμες τῆς θεολογίας, τῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνολογίας, τῆς ἀνθρωπογεωγραφίας, κ. ἄ. Γιά τά μνημεῖα αὐτά γράφει σχετικῶς τά ἑξῆς ὁ σ.: «Σήμερα δέν μποροῦμε νά ἐννοήσουμε πλήρως τίς δυσκολίες τῶν χρόνων ἐκείνων. Ἀπαιτεῖτο συνεχής ἐπαγρύπνηση γιά τήν διάσωση τῶν ἱερῶν καί ὁσίων. Μέσα στήν Τραπεζοῦντα τόν καιρό τῆς ἁλώσεώς της ἐκτός ἀπό τούς μεγάλους ναούς, ὑπῆρχαν τριακόσια ἑξήντα παρεκκλήσια, τά ὁποῖα καταλήφθηκαν ἀπό τούς κατακτητές. Ὅσα διασώθηκαν μέχρι τῶν ἡμερῶν μας διατηρήθηκαν λόγῳ τῆς μετατροπῆς του σέ τεμένη. Οἱ μονές ἐπέζησαν μέχρι τόν ἐκπατρισμό τοῦ 1923. Σήμερα ἐλάχιστα ὑπολείμματα σέ ἐρειπιώδη κατάσταση σώζονται. Ὁ πανδαμάτωρ χρόνος θά τά ἀφανίσει. Ἄλλωστε δέν εἶναι δυνατόν ὅλα νά διασωθοῦν καί νά ἀναστηλωθοῦν. Πρέπει ὅμως ἡ ἱστορία τους, ἡ προσφορά τους νά διασωθεῖ» (σελ. 137). Ὁ σ. μέ βάση τά ἐπιστημονικά δεδομένα τῆς κριτικῆς ἔρευνας, ἀλλά καί μέ ἱστορική εὐσυνειδησία διαπραγματεύεται μέ ἁπλότητα καί παραστατικότητα, ἄγνωστες πτυχές τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς μονῆς στόν ἔνδοξο Πόντο, καθιστώντας προσιτές στόν φιλαναγνώστη τίς ἐμπειρίες τῆς ἑλληνορθόδοξης ποντιακῆς παράδοσης (σσ. 37, 53, 58, κ.ἀ.). Ὁ σ. μακριά καί πέρα ἀπό ἰδεολογικές ἀγκυλώσεις καί κάθε εἴδους σκοπιμότητες μέ τήν ἔγκριτη γραφίδα του ἡ ὁποία ἔχει ἀμεσότητα, σκιαγραφεῖ μέ ἀντικειμενικότητα πρόσωπα, καθώς καί πολιτικούς καί ἐκκλησιαστικούς θεσμούς, ἐνῶ ταυτόχρονα, διηγεῖται συνοπτικά μέσα ἀπό ἱστορικά γεγονότα, τόν ἀνθρώπινο πόνο, τά μαρτύρια, τίς θυσίες καί τό δρᾶμα τῆς προσφυγιᾶς τοῦ ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Εἰδικότερα, προβάλλει νέα ἱστορικά στοιχεῖα πρός διερεύνηση. Ἐνδεικτικά μνημονεύουμε τό ζήτημα καταγωγῆς τοῦ Ἰμπραήμ πασᾶ τόν πολεμοχαρή, γνωστό ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση διοικητή τῆς Αἰγύπτου γιά τόν ὁποῖο γνωρίζουμε μέ βάση τήν σχετική βιβλιογραφία, ὅτι κατάγονταν ἀπό τήν Καβάλα, ἐνῶ στό παρόν βιβλίο ὑποστηρίζεται ἡ κάτωθι διαφορετική ἄποψη: «Ἡ ἱστορία τοῦ Ἰμπραήμ πασᾶ διασώθηκε ἀπό πολλούς κατοίκους τῆς περιοχῆς, γι’ αὐτό καί ἀναφέρει τά Γόδαννα ὡς πατρίδα του καί ὁ Γεώργιος Κανδηλάπτης. Τώρα ποῦ ἡ ἀλήθεια συνανατᾶ τόν μύθο εἶναι ὑπόθεση ἐπισταμένης ἔρευνας πού ξεφεύγει ἀπό τά ἐνδιαφέροντα τοῦ βιβλίου αὐτοῦ» (σελ. 56). Ἀκόμη, ἐκφράζει προσωπικά βιώματα (σσ. 9, 13, 14, κ.ἀ.) καί προβαίνει σέ διαπιστώσεις (σσ. 97, 100, 104, κ.ἀ.). ἐνῶ παράλληλα, ἀφοῦ πιθανολογεῖ (σσ. 75, 76, 95, κ.ἀ.), διατυπώνει χαρακτηρισμούς (σσ. 25, 37, 46, κ.ἀ.) καί καταλήγει σέ συμπεράσματα (σσ. 38, 75, 100, κ.ἀ.).

Ἡ πρωτοτυπία τοῦ θέματος, τά ἀναλυτικά ἑρμηνευτικά σχόλια καί ὁ πραγματικός πλοῦτος τῶν παραπομπῶν καί ὑποσημειώσεων, δηλώνουν τήν ἐπίπονη καί φιλότιμη ἐρευνητική ἀπόπειρα τοῦ σ. νά δημοσιεύσει μέ σαφήνεια σέ γλῶσσα τήν ἁπλῆ καθαρεύουσα καί ἐνίοτε, μέ χρήση τῆς ποντιακῆς διαλέκτου τούς θρύλους, τίς ἀναμνήσεις, τίς παραδόσεις, καθώς καί τά ἤθη καί ἔθιμα τῆς εὐάνδρου ἁγιοτόκου γῆς τοῦ Πόντου (σσ. 50, 51, κ.ἀ.). Ὁ ὀξύγραφος κάλαμος τοῦ σ. ἀφοῦ περνᾶ ἀπό τόν χῶρο τῆς στιχομυθίας (σσ. 40, 47, κ.ἀ) καταλήγει στήν ἁγιοπνευματική διδασκαλία, τονίζοντας τήν ἄρρηκτη σύνδεση τοῦ ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ (σσ. 23, 24, 25, κ.ἀ.) μέ τή διδασκαλία καί τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας, καθώς καί μέ τήν ἀποστολική γραμματεία ἀναζητώντας τήν πνευματική τελειότητα, τή θέωση. Θά μποροῦσε κανείς στό παρόν βιβλίο νά διακρίνει τόν ἀστείρευτο πλοῦτο τῶν ἱστορικοθεολογικῶν γνώσεων τοῦ σ. τήν ἀδαπάνητη πηγή τῶν θεολογικῶν βιωμάτων καί ἐμπειριῶν του, καθώς καί τόν γνήσιο σωτηριώδη ποιμαντικό του λόγο. Ὁ σ. κ. Παῦλος μέ τή λιπαρά παιδεία καί τήν ἰδιαίτερη ἐνασχόλησή του μέ ἀντικείμενο τίς ποντιακές μελέτες γίνεται ἀνεκτίμητος διδάσκαλος τῆς ἐκκλησιαστικῆς παιδείας καί ἀκαταπόνητος

κήρυκας τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης. Οἱ ἐπιστῆμες τῆς θεολογίας καί τῆς ἱστορίας βρίσκουν στό πρόσωπο του ἕναν ἀντάξιο ἱστοριοδίφη, ἕναν ἀναγνωρισμένο συγγραφέα θεολογικῶν καί ἱστορικῶν μελετῶν, ἕναν γνήσιο ἐκπρόσωπο τῶν θείων δογμάτων, ἕναν ἄνθρωπο μέ πατερική κατάρτιση καί μέ ἄκρα προσήλωση στό ἱεραποστολικό του ἔργο, ἕναν ἄνδρα μέ ἀδαμάντινη θέληση καί ἕνα φωτεινό παράδειγμα ἀπροσποίητης εὐσέβειας καί σεμνότητας. Ὁ σ. ἔρχεται νά καλύψει μέ τή συγγραφή τοῦ μετά χεῖρας βιβλίου ἕνα μεγάλο κενό δίνοντας μιά ἀπάντηση ἐπιστημονική καί θαρραλέα, γιά τόν ὀρθόδοξο μοναχισμό στή γῆ τοῦ Πόντου καί τίς ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες, πού προσέφερε στόν Ἑλληνισμό καί στήν Ὀρθοδοξία. Ἡ ἔκδοση τῆς παρούσας πραγματείας εἶναι ἀνεκτίμητη, γιατί διαφωτίζει ἄγνωστες πτυχές τῆς ἑλληνικῆς μας ἱστορίας καί διασώζει τήν ἐθνική ταυτότητα τοῦ ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τό παρόν βιβλίο ἀποτελεῖ βασικό, ὠφέλιμο καί ἐνδιαφέρον βοήθημα γιά κάθε ἀναγνώστη ἤ μελετητή τῶν ἱστορικῶν σπουδῶν. Ἡ ὠφελιμότητα καί ἡ χρησιμότητα τοῦ παρόντος βιβλίου γιά τήν παραπάνω μονή ἀπό τίς ἀλησμόνητες πατρίδες καί τήν ἱστορία τους, βρῆκαν θετική ἀνταπόκριση, ἄν σταθεῖ κάποιος στήν ἰδιόχειρη ἐπιστολή τοῦ κ. Θεοδώρου Εὐστ. Τσελεπίδη, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται στόν σ. μητροπολίτη κ. Παῦλο καί δικαιώνει τούς κόπους καί τήν ἐργώδη προσπάθεια τῆς συγγραφῆς τῆς παρούσας ἔκδοσης. Ἡ ἐπιστολή αὐτή εἶναι διακοσμημένη στίς ὤες καί φέρει στήν κεφαλή τοῦ ἐμπρόσθιου φύλλου, στήν μέν δεξιά πλευρά τόν μονοκέφαλο ἀετό – ἔμβλημα τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Τραπεζούντας στήν δέ ἀριστερή τήν ποντιακή λύρα. Ὁ συντάκτης τῆς παραπάνω ἐπιστολῆς δηλώνει, ὅτι, ἀφοῦ «ἔλαβε τό παραπάνω βιβλίο τό διαβάζει μέ ἀγάπη καί χαρά» καί τό χαρακτηρίζει «μεγάλη εὐλογία γιά ἐκείνους πού ἕλκουν τήν ποντιακή καταγωγή ἀπό τήν Χάρσερα, ὅπως καί ὁ ἴδιος». Ἐπίσης, «χαίρεται γιά τό βιβλίο τό ὄμορφο καί τό καλογραμμένο γιά τήν ἱστορία τοῦ μοναστηριοῦ». Σημειώνει, ἀκόμη, ὅτι πρόκειται γιά «ἕνα ἱερό κειμήλιο καί πιστεύει ὅτι τά παιδιά του καί τά ἐγγόνια του θά τό διαβάζουνε γιά νά μάθουνε τήν ἱστορία τῆς γενιᾶς τους». Ἡ ἐπιστολή, ἀφοῦ κλείνει «μέ εὐχαριστίες πολλές πρός τόν σ. γιά τήν τιμή πού ἀποδίδει στόν Πόντο, καθώς καί μέ τόν προσήκοντα ἀσπασμό», ὑπογράφεται ἀπό «τόν ὡς ἄνω συντάκτη» μέ τοποθεσία συγγραφῆς τήν «Ἀγροσυκιά Πέλλας» καί ἡμερομηνία «16η-12-2021».

Ἡ παραπάνω ἐπιστολή ὡς ἀντιπροσωπευτικό δεῖγμα λυρικῆς ἔκφρασης ἔντονων ἰσχυρῶν προσωπικῶν συναισθημάτων, ἀποτυπώνει τήν χαρά καί τήν ἀγάπη τοῦ συντάκτη γιά τήν κυκλοφορία τοῦ παραπάνω βιβλίου. Ὁ συντάκτης νιώθει τήν καταγωγή του ὡς ἀποτέλεσμα «θεϊκῆς εὔνοιας, πού οἱ ρίζες του προέρχονται ἀπό τή Χάρσερα», ἀπό τόν ἔνδοξο Πόντο. Εὐγνώμονες στεκόμαστε ἀπέναντι στόν συντάκτη, γιατί τοποθετεῖ τά πράγματα στή σωστή τους βάση ἐνάντια στήν ἀνήσυχη προσπάθεια μερικῶν, δῆθεν, ἱστορικῶν, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τόν ἀνεκτίμητο ρόλο τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στή διαχρονική ἐξασφάλιση τῆς συνέχειας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ Ἑλληνισμός στό πέρασμα τῶν αἰώνων διῆλθε μέσα ἀπό συμφορές καί ἐθνικές τραγωδίες, ἀλλά κατόρθωσε, ὅμως, νά ἐπιβιώσει βασιζόμενος στίς ρίζες του καί στίς παραδοσιακές του ἀξίες. Ἐπιβιώσαμε καί μᾶς κράτησαν ὄρθιους οἱ ρίζες μας, πού ἀρδεύονταν ἀπό τά ἀστείρευτα, κρυστάλλινα καί γάργαρα νάματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Ἀκόμη, σύμφωνα μέ τόν ἀποστολέα τῆς ἐπιστολῆς τό παρόν βιβλίο τοῦ κ. Παύλου, κατατάσσεται γιά τήν ἱστορική του ἀξία στά «ἱερά κειμήλια», ἀφοῦ ἔχει ἐθνικό καί διαχρονικό χαρακτῆρα, γιατί προβάλλει μέ εἰλικρίνεια καί σεβασμό τίς ἑλληνορθόδοξες ρίζες μας, τήν ὀρθόδοξη πίστη, τήν γλώσσα μας καί τίς μνῆμες ἀπό τό ἱστορικό μας παρελθόν. Ἡ ἐπιστολή ὁλοκληρώνεται μέ τήν πεποίθηση τοῦ συντάκτη, ὅτι τό παρόν σύγγραμα τοῦ κ. Παύλου γίνεται σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τόν ποντιακό Ἑλληνισμό καί ἔχει τή δύναμη τῆς πνευματικῆς διαδρομῆς γιά νά παιδαγωγήσει τίς νεότερες γενεές, γιά νά μάθουν τήν ἱστορική τους καταγωγή, γιά νά βροῦν καί σήμερα τά ἑλληνόπουλα τήν ἐλπίδα

καί νά ἐνατενίσουν μέ αἰσιοδοξία τό μέλλον, νά καλλιεργήσουν την ὀρθόδοξη παράδοσή μας καί νά ἀξιοποιήσουν τόν γλωσσικό μας πλοῦτο, στοιχεῖα διατήρησης τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητας. Οἱ ἴδιες ἀξίες ἦταν καί πρίν καί μετά τό 1453, πού διέσωσαν τόν Ἑλληνισμό καί ἀπέφυγε τόν ὁλοκληρωτικό ἀφανισμό. Τίς ἀξίες αὐτές ἐξύμνησαν οἱ μεγάλοι ἐθνικοί μας ποιητές, οἱ ὁποῖοι σέ κορυφαῖες στιγμές ἐξέθρεψαν πνευματικά τίς γενιές τοῦ 21, τῶν βαλκανικῶν πολέμων, κ.λπ., ὁδηγώντας τούς προγόνους μας στήν ἠθική ἀνόρθωση καί στήν ἐθνική ἀναγέννηση. Ὀφείλουμε ὡς ἠθική παρακαταθήκη στούς προπάτορες μας νά ἀκολουθήσουμε τίς διδαχές τῶν μεγάλων ἑλλήνων λογοτεχνῶν, ξεπληρώνοντας τό χρέος μας, ὅπως λέγει καί ὁ Κωστής Παλαμᾶς: «σέ ὅσους ἦρθαν, πέρασαν, θά ‘ρθοῦνε, θά περάσουν. Κριτές, θά μᾶς δικάσουν οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί». Αὐτό τό χρέος ὀφείλουμε νά μεταλαμπαδεύσουμε στίς νεότερες γενεές. Aὐτό τό χρέος, ἐξιστορεῖται μέσα ἀπό τή ζωή καί τό ἔργο τοῦ μοναστικοῦ αὐτοῦ προπυργίου τῆς ὀρθοδοξίας, τῆς ἱερᾶς μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Χαλιναρᾶ στό παρόν βιβλίο τοῦ Σεβ. κ. Παύλου, τόν ὁποῖο συγχαίρουμε εἰλικρινά γιά τήν ἀξιέπαινη ἐπιστημονική του προσπάθεια καί τοῦ εὐχόμαστε ἐκ βάθους καρδίας, ὅπως ὁ ἅγιος Θεός νά τοῦ χαρίζει ὑγεία καί δύναμη, ὥστε νά κλεΐζει τόν θρόνο τῆς Ἱ. Μ. του, συνεχίζοντας τήν καρποφόρα ἀρχιερατική του ποιμαντορία καί παράλληλα, νά συνεχίζει μέ τήν ἴδια ζέση τή συγγραφή παρόμοιων ἐθνικῶν οἰκοδομητικῶν πονημάτων.

 

ΒΡΑΧΥΓΡΑΦΙΕΣ

Α.Π.Θ. = Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

κ.ἄ. = καί ἄλλα/ες/οι/ων

κ.ἀ. = καί ἀλλοῦ

κ.λπ. = καί λοιπά

Ἱ. = Ἱερά/ᾶς

Μ. = Μητρόπολη

σελ. = σελίδα

σ. = συγγραφέας

σσ. = σελίδες

 

BIΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

α. Γεωργοπαπαδάκος Αναστάσιος, «Ἰμπραήμ πασᾶς», ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ- εγκυκλοπαιδεία, ΤΟΜΟΣ 7ος, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΕ., ΑΘΗΝΑ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1984, σσ. 1, 2.

β. Κορομηλᾶς Γ.Δ., «Ἰμπραήμ πασᾶς», ΠΑΥΛΟΥ ΔΡΑΝΔΑΚΗ, ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΟΜΟΣ 13ος, ΕΚΔΟΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ, ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ «Ο ΦΟΙΝΙΞ » ΕΠΕ, ΑΘΗΝΑΙ 1956, σσ. 23, 24.

γ. ΛΟΥΛΕΣ Δ., «Ἰμπραήμ πασᾶς», Εγκυκλοπαίδεια – Πάπυρος Λαρούς – Μπριτάννικα, ΤΟΜΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΝΑΤΟΣ, Ἐκδοτικός Ὀργανισμός Πάπυρος, Ἀττική -Ἑλλάς, 1987, σσ. 186, 187.

δ. ΦΛΟΥΔΟΣ Β., «Ἰμπραήμ πασάς», πρώτη ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΟΜΟΣ 9ος, ΕΚΔΟΤΙΚΗ πρώτη, Β. ΦΛΟΥΔΟΣ, Θεσσαλονίκη 1980, σσ. 266, 267.

ε. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, «Ιμπραήμ πασάς», δομή ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ –ΑΠΟ ΓΕΝΙΑ ΣΕ ΓΕΝΙΑ, ΤΟΜΟΣ 13ος, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΔΟΜΗ» Α.Ε., ΑΘΗΝΑ 1997, σ.130.

Νέο βιβλίο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δράμας κ. Παύλου «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΑΛΙΝΑΡΑ ΤΗΣ ΧΑΛΔΙΑΣ», http://www. imdramas.gr/n/7534, 15-02-2021.

Κωστής Παλαμάς (1859-1943) Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες

https://www.greek-language.gr/digit Resources/literature/tools/ concordance/browse.html?cnd_id=7&text_id=2048, 3-03-2021.