ΑΡΘΡΟ

Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου

Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.

 

 

Διάβασα λεγόμενα πολιτικών. Στάθηκα στα λόγια του Κ. Μητσοτάκη που είπε στην ΔΕΘ το 2017: Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητα…

Τι σήμαιναν τα λόγια του; Από τότε αποσκοπούσε την αποτυχία στην εξισορρόπηση της κοινωνικής ισότητας και όχι σε ένα κράτος που πρέπει να στοχεύει, ώστε να παράγει αγαθά και υπηρεσίες σε όλους τους πολίτες; Ανατριχιαστικό συμπέρασμα (δεν τρέφω αυταπάτες…) διότι η ανισότητα υπονομεύει την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη, αφού δεν παρέχει στους οικονομικά ασθενέστερους ίση πρόσβαση στη χρήση των δικαιωμάτων τους. Θέλει ο Πρωθυπουργός την ανισότητα; Τους φτωχούς θα τους φροντίζουν με βοήθημα για 5 χρόνια, όπως ανήγγειλε η Ν.Δ.;

Κοινωνική πολιτική, κ. Πρωθυπουργέ, δεν κάνεις όταν δίνεις στους φτωχούς, αλλά όταν φροντίζεις να μην υπάρχουν φτωχοί. Η ανισότητα είναι «απειλούμενο» είδος πολιτικών ιδανικών, μια πολυδιάστατη πρόκληση που ενεργεί δόλια και που μεταφέρεται από τη μια γενιά στην άλλη. Τέτοιο κράτος θέλουμε;

Η ανισότητα δεν είναι φυσική και είναι επιβλαβής και διαμορφώνεται από τις αποφάσεις των ισχυρών με αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνική ευημερία: οικονομική εξαθλίωση, στυγνή εκμετάλλευση και διώξεις εργαζομένων, μία δηλαδή τροχοπέδη για την ανάπτυξη (Χονδρογιάννης Θ., καθηγ.). Μάλιστα η άρχουσα πλούσια τάξη ελέγχει και τις πολιτικές διαδικασίες και δημιουργούν οι ανισότητες νέα αριστοκρατία (Μιλάνοβιτς, Σερβοαμερικανός καθηγ.).

Η ανισότητα είναι η κυριαρχία χωρίς φραγμούς «αγοράς» της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος στις μέρες μας με μεγιστοποίηση ποσοστού κέρδους εις βάρος εργαζομένων. Παράδειγμα τρανταχτό το Εργασιακό Χατζηδάκη (πάει το 8ωρο!).

Προσοχή λοιπόν γιατί οι ανισότητες σ’ ένα Κράτος οδηγούν σε εμφύλιους πολέμους από τις βαθύτατα κοινωνικές εσωτερικές οξυμένες αντιθέσεις, που είναι μια αντίσταση του λαού για τις δυσμενείς συγκυρίες. Ένας πόλεμος είναι η τελευταία λύση όταν όλα τα άλλα έχουν αποτύχει. Τα «δίκαια μέσα» δεν έχουν νόημα, δίνουν όμως τη δική τους ερμηνεία στον «δίκαιο σκοπό» του πολέμου (Μαρξ – Ένγκελς). Σε έναν εμφύλιο οι ξεσηκωμένοι που πολεμούν «δεν είναι τα αιμοσταγή άγρια θηρία», αλλά αυτοί που ξέρουν με σαφήνεια γιατί θυσιάζουν τη ζωή τους (Μαργαρίτης Γ. καθηγ. Α.Π.Θ.).

Δίκαιος είναι ένας πόλεμος υπό προϋποθέσεις (Αγ. Θωμάς ο Ακινάτης, 1225-1275 μ.Χ.). όταν πλήττεσαι, ο αγώνας είναι δίκαιος. Και σήμερα με Ν.Δ. πλήττονται όλα τα δικαιώματά μας, εργασίας, υγείας, παιδείας και πρέπει να διεκδικήσουμε.