ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΕ ΕΡΗΜΗΤΗΡΙΟ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019 ΩΡΑ 11 Π.Μ.

 

 

  • «Το ρουσφέτι είναι δικό μας δημιούργημα. Δεν το κληρονομήσαμε από τους Τούρκους» (Σύγχρονος προβληματιζόμενος)

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Ανυπόμονος ο Κλείτος εξέφρασε τη διαμαρτυρία του: Πώς να πάει μπροστά τούτος ο τόπος, όταν η αξιολόγηση πολεμιέται με νύχια και με δόντια από τους αξιολογούμενους, όταν η εκάστοτε πολιτική εξουσία, φοβούμενη το κόστος της καρέκλας, την παραπέμπει στις καλένδες, όταν η πολυνομία και η ευθυνοφοβία, αντάμα με τον ωχαδερφισμό, κρατούν αλυσοδεμένη την κρατική διοίκηση, όταν οι μίζες καταντήσανε πανίσχυρο εθιμικό δίκαιο, όταν επικρατεί το δόγμα «είναι δικός μας και πρέπει να βολευτεί», έστω και αν δεν διαθέτει τα κατάλληλα προσόντα – άλλωστε ποιος μπορεί να αντισταθεί στο όπλο της ψήφου;-, όταν η αριστεία θεωρείται βλακεία, άκουσον άκουσον, όταν πρέπει να κρατούν στα χέρια τους τις τύχες μας οι ανίδεοι και οι ξυλοσχίστες, όταν ο προεκλογικός αγώνας ξεκινάει την επομένη των εκλογών, όταν ψηφίζονται την τελευταία στιγμή (ν)τροπολογίες ενταγμένες σε άσχετα νομοσχέδια για να ευνοήσουμε την κομματική μας πελατεία από το φόβο μήπως αλλάξει μετερίζι, με συνέπεια να τρίζει η καρέκλα μας.

Και αντί οι ιερουργοί της δημοκρατίας να αναλογισθούν πως δεν είναι τίποτε άλλο παρά διαχειριστές εφήμεροι της εξουσίας, επιδίδονται σ’ έναν εξοντωτικό αγώνα του αντιπάλου τους κατασκευάζοντας σκάνδαλα και προσπαθώντας να χειραγωγήσουν το τιμημένο σώμα των δικαστικών.

Καθίστε, κύριοι υπηρέτες του λαού, σ’ ένα τραπέζι και πάρτε ομόφωνη απόφαση για την γρήγορη, σύννομη και αποτελεσματική λύση των προβλημάτων του λαού, βάζοντας πάνω απ’ όλα την Ελλάδα, στο όνομα της οποίας παίρνετε τον πιο βαρύ όρκο και δεν πρέπει να καθίστασθε επίορκοι.

Τότε θα αναδειχθείτε σε άξιους υπηρέτες του λαού για τους οποίους εύλογα θα καυχάται και θα σεμνύνεται ο λαός παραφράζοντας τον αγιογραφικό λόγο «τοιούτος ημίν αρχιερεύς» σε «τοιούτος έπρεπε ημίν υπηρέτης σεμνός, φιλόπονος, ακριβοδίκαιος, έτοιμος να αυτοθυσιασθεί στο βωμό των συμφερόντων του λαού», κάνοντας λάβαρό του τον Μακρυγιάννειο λόγο «είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ».

Δεν δικαιούμαστε καθόλου να προβάλλουμε την εύκολη δικαιολογία ότι το ρουσφέτι (=δωροδοκία) το κληρονομήσαμε από τους Τούρκους. Δική μας επινόηση είναι, γιατί αυτό μας βολεύει στην ικανοποίηση των ατομικών μας συμφερόντων. Και για του λόγου το αληθές, ανατρέξτε στον Όμηρο και στους άλλους αρχαίους συγγραφείς για να διαπιστώσετε πολύ εύκολα και απλά ότι κι αρχαίοι μας πρόγονοι, που υποτίθεται ότι επινόησαν το άριστο των πολιτευμάτων, τη Δημοκρατία και τη στέριωσαν και τη διαδώσανε σε όλον τον κόσμο, θρασύτατα επιχειρούσανε να δωροδοκήσουν και αυτό ακόμη το Δωδεκάθεο για να τους ευνοήσει.

Και το διάλογο έκλεισε ο σοφός δάσκαλος:

Ωσότου, Έλληνες, το ρουσφέτι εξακολουθεί να βασιλεύει σ’ αυτήν την ευλογημένη χώρα μην περιμένετε προκοπή. Η αξιοσύνη θα ρίχνει πίσω της τον λίθο του αναθέματος, αναζητώντας τη δικαίωση κάτω από τον ξένο ήλιο.