ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Η 8η Μάρτη είναι η επέτειος για την ηρωική θυσία των απεργών εργατριών γυναικών στην κλωστοϋφαντουργία, που έγινε στις 8-3-1857 στη Νέα Υόρκη. Ήταν μια διαδήλωση που χτυπήθηκε από την αστυνομία και βάφτηκε στο αίμα.
Θα θυμηθώ χάριν της ημέρας 3 γυναίκες που γράψανε ηρωικές σελίδες, 3 κομμουνίστριες που δεν κακομοιριάσανε, ούτε σταυρώσανε μοιρολατρικά τα χέρια και θυσίασαν τα ολάνθιστα νιάτα τους για να πάψει από τον κόσμο η βία της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Αθηνά Μπενέκου (1920-1947): Από Λακωνία η κομμουνίστρια – κόκκινη – δασκάλα. Έδρασε στην Κατοχή από τις γραμμές της ΕΠΟΝ και του ΔΣΕ. 1943: Καταδικάζεται σε θάνατο από το Έκτακτο Στρατοδικείο Τρίπολης, λόγω δημιουργίας δικτύου πληροφοριών. Εκτελείται στις 8-12-1947. Είναι η πρώτη εκτέλεση αποσπάσματος σε γυναίκα στην Πελοπόννησο. Πριν την τουφεκίσουν φώναξε: Πιστεύω ότι ο χώρος που τώρα εσείς ποτίζετε με το αίμα μου, αύριο θα γίνει τόπος προσκυνήματος από τα παιδιά σας που θα τον ραίνουν με λουλούδια. Έτσι γίνεται.
Άννα Θωμάκου – Παυλάκου (1926-1944): Η 17χρονη ΕΠΟΝίτισσα που εκτελέστηκε 2 φορές. Γεννήθηκε στα Ταμπούρια και 15 ετών ως ΕΠΟΝίτισσα πρωτοστατεί στις μαθητικές κινητοποιήσεις και αποβάλλεται. Στις 11-5-1944 συλλαμβάνεται. Δύο μέρες υποβάλλεται στο μαρτύριο του κρεμάσματος και τον ανελέητο ξυλοδαρμό, δεν αποκηρύσσει τις ιδέες της και οδηγείται στον Σκαραμαγκά. Ο Έλληνας καταδότης την ρωτά: Θα πεις κάτι; -Ναι, ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω το ΕΑΜ! Την πυροβολεί στον αυχένα και την ρίχνει σε ξεροπήγαδο. Μετά από 36 ώρες συνέρχεται και φωνάζει. Κόσμος μαζεύεται, αλλά δυστυχώς περνάει και η Γερμανική φάλαγγα που την πηγαίνουν στο Κρατικό Νοσοκομείο. Τη νύκτα όμως με απειλές αρπάζουν την τραυματισμένη Άννα και την μεταφέρουν στο Χαϊδάρι. Την εκτελούν στις 6 Ιουνίου 1944.
Σταθούλα Λεβέντη: Η πρώτη γυναίκα που χόρεψε γύρω από τον φοίνικα της φυλακής. Ήταν εργάτρια υφαντουργίας που έμαθε γράμματα επειδή ήθελε να διαβάζει τον Ριζοσπάστη. Την συνέλαβαν ως ΕΑΜίτισσα και την οδήγησαν στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ. Χόρεψε γύρω από το δέντρο της φυλακής και κατόπιν όλες οι γυναίκες χόρευαν πριν να οδηγηθούν στο απόσπασμα. Όταν χόρευε η Σταθούλα, την ίδια στιγμή 19 παλικάρια χόρευαν τον ίδιο χορό στις πλαϊνές φυλακές… Έχε γεια καημένε κόσμε… στη στεριά δεν ζει το ψάρι… Εκτελέστηκε στις 21-2-1948 και φώναξε πριν την πυροβολήσουν: Όποια πεθαίνει για την Λευτεριά, ζει αιώνια.
Αυτές και πολλές άλλες που βίωσαν μέχρι θανάτου την βία του Αστικού Κράτους και θα τις θυμόμαστε και θα ζουν αιώνια στην μνήμη μας.
