ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
Τ. Λυκειάρχη
Υποστηρίζουν κάποιοι πως τις μεγάλες τομές στη ζωή τις κάνει ο λαός. Διαφωνούμε με την άποψή τους αυτή. Πιστεύουμε ότι τις μεγάλες τομές στη ζωή τις κάνουν οι φωτισμένοι ηγέτες. Οι ηγέτες εκείνοι, οι οποίοι διαθέτουν εξαιρετικές αρετές, όπως σωφροσύνη, τόλμη, διορατικότητα, αυτοθυσία, αφιλαργυρία, ταπεινοφροσύνη και πάνω απ’ όλα αγάπη ειλικρινή για το λαό, του οποίου εθελούσια αναλαμβάνουν να βελτιώσουν όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά τη ζωή.
Ασφαλώς δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχές το έργο ενός ηγέτη, όταν αυτός αποβλέπει μόνο στην υλική βελτίωση της ζωής του πολίτη. Σ’ αυτήν την περίπτωση μοιραία οδηγεί το λαό στη διαμόρφωση υλοκρατικής νοοτροπίας, η οποία αναπόφευκτα γεννά παρεκτροπές, οι οποίες δυναμιτίζουν την ομαλή κοινωνική συμβίωση, αποστασιοποιούν τις ανθρώπινες ψυχές, εγείρουν ανάμεσά τους αρραγή τείχη, πετρώνουν τις καρδιές και καθιστούν τον άνθρωπο λύκο για τον άνθρωπο.
Για να επιτευχθεί η υλοποίηση των ευεργετικών τομών, απαραίτητη κρίνεται η αποδοχή τους από το λαό, κάτι που εξαρτάται από την ικανότητα του ηγέτη να διαφωτίσει και στη συνέχεια να τον πείσει. Βέβαια ο λαός δύσκολα αποδέχεται τις τομές. Διστακτικός και ενίοτε αντιδραστικός στην εφαρμογή κάθε τι του νέου, αδιαφορεί ή και δυσχεραίνει την προσπάθεια του ηγέτη. Εδώ ασφαλώς έγκειται και η δύναμη της πειθούς, την οποία πρέπει απαραίτητα να διαθέτει ο πραγματικός ηγέτης.
Δεν λείπουν βέβαια και οι προσπάθειες ηγετών για την εισαγωγή στη ζωή τομών, που φαινομενικά χαρακτηρίζονται ως ευεργετικές, στην ουσία όμως αποτελούν προσφορά υπνωτικού για την υλοποίηση των στόχων του ηγέτη εκείνου, ο οποίος αποβλέπει στην κατοχή της εξουσίας, ικανοποιώντας τη ματαιοδοξία του για προβολή και αποκόμιση υλικής ωφέλειας. Αναμφίβολα, ηγέτες, που διακατέχονται από τέτοια αντίληψη, θεωρούνται επικίνδυνοι, γι’ αυτό και πρέπει να τίθεται φραγμός στην πορεία τους από το λαό.
Ο λαός με τη σειρά του πρέπει να απεγκλωβισθεί από τις αγκυλώσεις, τις φοβίες, τους επηρεασμούς από τους υστερόβουλους ηγέτες, τις στείρες εμμονές σε συνταγές αποτυχημένες και να θέσει στη διάθεση του ηγέτη τις σφριγηλές και υγιείς δυνάμεις του για να τύχουν εφαρμογής οι τομές. Επιδεικνύοντας μια τέτοια συμπεριφορά ο λαός συμβάλλει αναμφίλεκτα στην υλοποίηση των τομών.
Από την πλευρά του ο ηγέτης δεν πρέπει να αρκείται μόνο στις δικές του αρετές. Οφείλει να κάνει ορθή επιλογή συνεργατών, οι οποίοι δεν θα διστάσουν να αυτοθυσιασθούν προκειμένου να ωφελήσουν πραγματικά τους συνανθρώπους τους.
Και είναι αναγκαία η ορθή επιλογή συνεργατών, αφού αυτοί θα επωμισθούν το μεγάλο βάρος της υλοποίησης των στόχων. Ο ρόλος του ηγέτη πρέπει να συνίσταται στην ορθή καθοδήγησή τους και στον διακριτικό έλεγχο με σκοπό την αποφυγή διάπραξης λαθών, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν όχι μόνο στην ατελή υλοποίηση των στόχων, αλλά και στην αποτυχία, η οποία μπορεί να βλάψει σοβαρά τα συμφέροντα του λαού και μοιραία να απομυθοποιήσει την προσωπικότητα του ηγέτη.
Η πορεία της ζωής απέδειξε πως ηγέτες προικισμένοι με εξέχουσες αρετές δεν κατόρθωσαν να υλοποιήσουν τους ευγενείς στόχους τους εξαιτίας ανεπαρκών ή και υστερόβουλων συνεργατών. Εδώ έγκειται η ικανότητα του ηγέτη. Να απομακρύνει εύσχημα και χωρίς δισταγμό αυτούς τους συνεργάτες του, αφήνοντας στο περιθώριο τον οποιονδήποτε συναισθηματισμό ή το οποιοδήποτε κόστος για μελλοντική επανεκλογή του.
Από τέτοιους ηγέτες έχει ανάγκη μια κοινωνία για να θεωρείται ευνομούμενη χωρίς αδικίες, αποκλεισμούς, δυσκαμψίες, διαχωριστικές γραμμές, οπορτουνισμούς, νεποτισμούς, υστεροβουλίες, αυτοπροβολές, ικανοποίηση των αξιώσεων του ΕΓΩ και δημαγωγικές συμπεριφορές.
Δυστυχώς, ενώ αυτή η αξίωση εμφωλεύει στην ψυχή του λαού, γινόμαστε μάρτυρες παρουσίας στην πολιτική σκηνή ηγετών Ιανών, επίπλαστων και φερόντων φενάκη.
Εδώ χρειάζεται η παρεμβατική αγρυπνία – εγρήγορση του λαού. Παρέμβαση βέβαια μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας και μακριά από ακρότητες, που εύκολα γίνονται αντικείμενο της εκμετάλλευσης από όλους εκείνους, που απεργάζονται την ευστάθεια της κοινωνικής ζωής και οδηγούν στην αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού. Σε μια τέτοια περίπτωση αναμφίλεκτα η εγρήγορση του λαού συμβάλλει στην παγίωση των ρηξικέλευθων και ευεργετικών τομών.
Οι κοινωνίες, για να μην τις λυμαίνονται οι Παφλαγόνες, χρειάζονται Ηρακλείς για να καθαρίσουν την κόπρο, που αφήνουν πίσω τους ανάξιοι ηγέτες (Ιππείς, Αριστοφάνη).
