ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΝΤΥΠΟΥ

 

Μια νέα αξιόλογη προσφορά στον χώρο του πνεύματος εξέδωσε το Επιμελητήριο Δράμας.

Το καλαίσθητο, εξαιρετικά φροντισμένο πόνημα και πολύ χρήσιμο για τη γνώση της χλωρίδας του τόπου μας είναι καρπός των πανεπιστημιακών Δρ. Θεοδώρας Μέρου και Δρ. Σπυρίδωνος Τσιφτσή.

Πρόκειται για πόνημα, που το διακρίνει η επιστημονική υπευθυνότητα, αφού μέσα στις 67 σελίδες του παρουσιάζονται κατά τρόπο επιλεκτικό 30 φυτά, τα οποία χαρακτηρίζονται ως αρωματικά ή φαρμακευτικά, που απλόχερα προσφέρει η Ηδωνίδα γη.

Το έργο προλογίζουν ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Δράμας κ. Στέφανος Γεωργιάδης και οι συγγραφείς του κ. Θ. Μέρου και κ. Σπ. Τσιφτσής.

Τη σημασία της έκδοσης τονίζει ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου: «Ο πλούτος του φυσικού περιβάλλοντος της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας, είναι από τους πιο σημαντικούς στην Ευρώπη. Είμαστε ευγνώμονες που ζούμε τόσο κοντά στις παρυφές του δάσους της Ελατιάς, που είναι το μεγαλύτερο στη χώρα με έκταση 700 τ.χλμ. Είμαστε τυχεροί για το Παρθένο δάσος του Φρακτού, που είναι το σύμβολό μας και ένα από τα ελάχιστα Παρθένα Δάση της Ευρώπης. Στα βουνά μας, στις κοιλάδες, αλλά και στην πεδιάδα μας σημαντική θέση κατέχουν τα αυτοφυή βότανα και αρωματικά φυτά… Προσδοκούμε να ευαισθητοποιήσουμε όσο γίνεται περισσότερους για να συμβάλλουν στην προστασία του φυσικού μας πλούτου και τη διατήρηση της φυσικής μας κληρονομιάς». Και κλείνει τον λακωνικό, πλην όμως μεστό πρόλογό του με τις ευχαριστίες του προς τους συγγραφείς, την Αναπτυξιακή Εταιρεία Δράμας και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Την ουσιαστική σημασία του πονήματός τους τονίζουν οι συγγραφείς: «Ένα σημαντικό μέρος της χλωρίδας όλων των χωρών παγκοσμίως αποτελούν τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, που περιέχουν ουσίες χρήσιμες σε διάφορες χρήσεις του ανθρώπου. Για τον λόγο αυτό ο άνθρωπος προσπάθησε από πολύ παλιά να τα εντοπίσει και να τα εκμεταλλευτεί. Τα τελευταία χρόνια η χρήση αρωματικών και φαρμακευτικών ειδών έχει αυξηθεί πάρα πολύ καθώς αποτελούν πηγή πολύτιμων ουσιών και χημικών ενώσεων με πληθώρα χρήσεων στη βιομηχανία τροφίμων και φαρμάκων…».

Στην εισαγωγή τους οι πονήσαντες ανατρέχουν στην προϊστορική τους χρήση, αφού αυτή με την παραδοσιακή ιατρική τους βοήθεια βελτίωναν τη διάρκεια της ζωής του προϊστορικού μας προγόνου και αυξάνανε τη διάρκειά της.

Δεν παραλείπουν βέβαια να τονίσουν ότι η χρήση των φαρμακευτικών φυτών ξεκίνησε από τη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο χωρίς να μείνουν πίσω οι αρχαίοι Έλληνες, οι Πέρσες και οι Ρωμαίοι.

Στηριζόμενοι οι μεταγενέστεροι στη μακρά εμπορική χρήση των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, τα έθεσαν στη διάθεση της επιστήμης, η οποία ύστερα από το μακρόχρονο και προσεκτικό πειραματισμό τα έκανε χρήσιμο υλικό στον τομέα της θεραπείας και διατροφής, προστατεύοντάς τα με σειρά διεθνών συνθηκών.

Με τον αυστηρό σεβασμό στην επιστημονική υπευθυνότητα οι συγγραφείς παραθέτουν τη μεθοδολογία, που ακολούθησαν για το κάθε ένα από τα 30 φυτά, που επέλεξαν συνοδεύοντάς τα με την εντυπωσιακή έγχρωμη εικόνα τους, στοιχείο απαραίτητο για τη διάκριση και τον εντοπισμό τους.

Κινεί όντως το ενδιαφέρον του μελετητή του πονήματος η προειδοποίηση προς τον χρήστη των φαρμακευτικών φυτών, ώστε αυτά να μη χρησιμοποιούνται χωρίς την ενημέρωση του θεράποντα ιατρού, αφού μπορεί να προκαλέσουν βλάβη.

Αυτή ακριβώς η προειδοποίηση δείχνει την υπευθυνότητα, που χαρακτηρίζει τους συγγραφείς διαχωρίζοντάς τους από τους περιφερόμενους παλιότερα στα χωριά και στις πόλεις Κομπογιαννίτες (ευφυέστατους θεραπευτές) διαλαλώντας την πανάκεια των προϊόντων τους (μέχρι και σερνικοβότανα πουλούσαν, εκμεταλλευόμενοι τους αφελείς, που ήθελαν να αποφύγουν το «όνειδος της απαιδίας»).

Η ταπεινότητά μου συνιστά εκθύμως την προσφορά του πονήματος προς τον μαθητόκοσμο, ώστε η μελέτη του να βοηθήσει στην απόκτηση χρησίμων γνώσεων και στην προστασία του τόσο πολύτιμου δώρου της μάνας γης, την οποία αλόγιστα πληγώνουμε.

Ευχή μας να ακολουθήσει η έκδοση και άλλων τέτοιων χρησίμων πονημάτων.