ΑΡΘΡΟ

Του Δημήτρη Ν. Καρβούνη

Συντονιστή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Α.Μ.Θ.

 

 

Με ποδοσφαιρικούς όρους, ένεκα Μουντιάλ, θα λέγαμε πως η Κυβέρνηση ασκεί πολύ επιθετική τακτική το τελευταίο διάστημα. Πρώτα η συμφωνία με τη γειτονική FYROM, συμφωνία τεράστιας σημασίας, που δεν υπάρχει πολιτική δύναμη σε όλο τον πλανήτη που να μην τη χαιρετήσει (πλην της Τουρκίας για ευνόητους λόγους ), η οποία κλείνει ένα θέμα που ταλάνιζε για τουλάχιστον 25 χρόνια τις δυο χώρες. Το κλείνει μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, καθώς η συμφωνία είναι υπερασπίσιμη και από τους δύο λαούς. Η Ελλάδα παίρνει τη διπλή ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για κάθε χρήση, κάθε στοιχείο αλυτρωτισμού από τους γείτονες απαλείφεται και κυρίως η ιστορική ελληνική πολιτισμική κληρονομιά παύει να αμφισβητείται από αυτούς. Κι όλα αυτά με αλλαγή και του Συντάγματος των γειτόνων. Η FYROM κρατά στοιχεία της μακεδονικής της ταυτότητας, ιθαγένεια και γλώσσα, με τη ρητή διατύπωση ότι αυτή η μακεδονική ταυτότητα δεν έχει καμιά σχέση με την αρχαία Μακεδονία που εγγράφεται αποκλειστικά στην ελληνική ιστορία αλλά με το χώρο όπου κατοικούν. Αν όλα πάνε καλά, οι γείτονες θα μπουν στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., όπως επιθυμούν και είναι δικαίωμά τους, και μια γόνιμη περίοδος ισότιμης συνεργασίας και συνανάπτυξης ανοίγεται. Ακολούθησε το Eurogroup που πιστοποίησε την έξοδο της χώρας από την 8ετή βασανιστική περίοδο των μνημονίων. Έξοδος με ρύθμιση του χρέους τέτοια που ανοίγει καθαρό διάδρομο για να κινηθεί αναπτυξιακά η χώρα, να ορθοποδήσει, να επιστρέψει στην κανονικότητα, να δουν οι πολίτες της έμπρακτη αναγνώριση των θυσιών τους. Έξοδος καθαρή, χωρίς πιστοληπτικές γραμμές, με πρόσβαση στις αγορές.

Αντίθετα η Ν.Δ. παίζει συνέχεια άμυνα προσπαθώντας να επιβιώσει καταστρέφοντας το παιχνίδι του αντιπάλου. Προσπάθησε με την τακτική της αριστερής παρένθεσης, μετά εκπορεύοντας τρομοκρατικά σενάρια για το μη κλείσιμο των αξιολογήσεων και την επέλαση των «κοφτών», ακολούθως αμφισβητούσε την καθαρή έξοδο και έκανε ό,τι μπορούσε για να την υπονομεύσει και όταν αυτή ολοκληρωνόταν, μίλησε για… 4ο μνημόνιο! Όλες αυτές οι τακτικές αποδείχτηκαν απολύτως ανεπαρκείς. Και τότε μπήκε στο παιχνίδι το «Μακεδονικό». Ο Μητσοτάκης έγινε πατροκτόνος χάριν του Άδωνη και της ακροδεξιάς πτέρυγας του κόμματός του. Άλλαξε τη διαχρονική γραμμή της Ν.Δ. και νομίζει ότι έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα. Απαξιώνει την συμφωνία, χωρίς βέβαια να λέει τη θέση του. Έκανε πρόταση μομφής ενάντια στην κυβέρνηση στοχεύοντας ποικιλοτρόπως τους ΑΝΕΛ, θεωρώντας αδύναμο κρίκο τον κυβερνητικό εταίρο, η οποία απέτυχε. Το χειρότερο όμως είναι πως η αμυντική του τακτική απειλεί να καταστρέψει εντελώς το παιχνίδι, καθώς άνοιξε τον ασκό του Αιόλου βγάζοντας στο προσκήνιο ακροδεξιούς χούλιγκαν, οι οποίοι εναγκαλισμένοι και με μέλη και στελέχη της Ν.Δ., χυδαιολογούν, απειλούν και βιαιοπραγούν συστηματικά το τελευταίο διάστημα στη Β. Ελλάδα.

Δεν υπάρχει ποδοσφαιρόφιλος που να μην αγαπά το επιθετικό παιχνίδι, ακόμα κι αν αυτό ενέχει ρίσκα. Και είναι κατά βάση οι ομάδες με το επιθετικό ταλέντο που κυριαρχούν, γιατί έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση σε αντίθεση με τις φοβικές και ανασφαλείς ομάδες που κλείνονται στην περιοχή τους. Ισχυρίζομαι πως η αμυντική, μίζερη, χωρίς φρόνηση τακτική του Μητσοτάκη, τακτική που προκύπτει από τις εσωτερικές αδυναμίες και προβλήματα της Ν.Δ., την ιδεολογική της ένδεια αλλά και την εξάρτησή της από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, δεν θα του βγει. Η Ν.Δ. είναι ελκυστική μόνο σε ένα σκληρό δεξιό πυρήνα. Αντίθετα προβληματίζει και απωθεί μεσαίες, δημιουργικές, ανοιχτόμυαλες κοινωνικές μάζες. Η διαγραφή Μίχαλου είναι μια φοβική αντίδραση που κάνει ακόμα πιο απωθητική τη Ν.Δ. σε δυναμικά στρώματα. Η αμυντική, καταστροφική του παιχνιδιού τακτική της Ν.Δ. την οδηγεί σε ολισθηρό κατήφορο .Η κοινωνία έχει υποφέρει πολύ και δεν ανέχεται εξαλλοσύνες και ακρότητες.

Η Κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει επιθετικά, με ακόμα καλύτερη οργάνωση του επιθετικού της παιχνιδιού. Η ολοκλήρωση του μνημονιακού κύκλου δημιουργεί νέες δυνατότητες. Η επιθετική τακτική πρέπει να είναι πολυδιάστατη, κατά κύματα. Με έμφαση στο κοινωνικό πεδίο, ώστε να επουλωθούν πληγές και οι εργαζόμενοι να κερδηθούν από την Κυβέρνηση, γιατί οι πολιτικές της θα βελτιώνουν έμπρακτα τη ζωή τους. Κι επειδή επίθεση δε σημαίνει αδιαφορία για την άμυνα, την επόμενη περίοδο η Κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ας δει και ας αντιμετωπίσει ακόμα πιο αποφασιστικά προβλήματα της καθημερινότητας (γραφειοκρατία, δυσλειτουργίες του κρατικού μηχανισμού, καθυστερήσεις στο κυβερνητικό έργο) που προκαλούν δικαιολογημένο εκνευρισμό στους πολίτες. Με ολική, πολυδιάστατη, αναπτυξιακή, κοινωνική, επιθετική τακτική πρέπει να συνεχίσει η Κυβέρνηση, ώστε στις εκλογές του 2019 ο Α. Τσίπρας να ξαναεκλεγεί Πρωθυπουργός.