ΑΡΘΡΟ
του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου
Δικηγόρου Δράμας
Δικηγόρος. Διδάκτωρ Εργατικού Δικαίου. Με προϋπηρεσία εργασίας και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ηγετικό στέλεχος στον ΣΥΡΙΖΑ. Υπουργός Εργασίας. Τόσα που έκαμες μεγάλη δόξα. Δεν σου έφτανε όμως εκεί στα πρώτα τα σκαλιά; Και ξαφνικά ένα πρωί ορέχτηκες και τον Προεδρικό θώκο; Μπας και ονειρεύτηκες και τη θέση στο Μαξίμου;;; Από πού και ως πού; Έτσι ξαφνικά από τα Γιαννιτσά; Όχι ρε κοπελιά! Σόρι κιόλας.
Εμφανίσιμη. Χαμηλών τόνων. Με λαμπρές σπουδές. Με αξιοζήλευτη επαγγελματική σταδιοδρομία και πολιτική διαδρομή. Αλλά βρε αδελφέ δεν είναι από τζάκι. Δεν είναι καν από τη Θεσσαλονίκη. Ή έστω μια μεγάλη πόλη. Από μια κωμόπολη είναι. ΟΚ, μεγάλωσε με τα γαλλικά της, το πιάνο της. ΟΚ, διαθέτει μια αστική ευγένεια. ΟΚ, έχει ένα αριστερό παρελθόν. Αλλά και Πρόεδρος; Και εν δυνάμει Πρωθυπουργός; Από πού και ως πού;
Συμπαθής. Γράφει στο γυαλί. Αγαπημένη των μίντια και του κόσμου. Γυναίκα, νέα, μωρομάνα. Δύσκολα θα έβρισκες κακό λόγο μέχρι τώρα στον τύπο, στο διαδίκτυο.
Και με το που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της. Ορμήσανε να την υποβαθμίσουν. Να την σαρκάσουν. Ακόμη και σοβαροί σχολιαστές, αρθρογράφοι και πολιτικοί αναλυτές. Για να μη μιλήσουμε για τους λύκους, τα τσακάλια, τις ύαινες του διαδικτύου. Που οσμίστηκαν αίμα. Την είδαν νέα, μπάρμπι, ευάλωτη. Τη θεώρησαν εύκολο στόχο.
Μα ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της στο Ωδείο εν μέσω φυτών και λαμπάδων, νύφη θύμιζε όχι υποψήφια Πρόεδρο. Μα είπε μόνο μια φορά τη λέξη Αριστερά. Μα κάθε τόσο κοίταζε τις σημειώσεις της. Μα ο λόγος της ήταν δίχως έμπνευση. Μα είπε το τετριμμένο «με τους πολλούς και το δίκιο». Μα δεν είχε πολιτική πλατφόρμα. Μα έχει αναλογίες μοντέλου. Μα έχει οικογενειακά βάρη. Μα δεν μπορεί να σηκώσει αυτή την ευθύνη. Μα δεν είναι χαρισματική. Δεν έχει ακτινοβολία και στόφα ηγέτη. Θα αποτύχει. Και με αυτήν ως Πρόεδρο ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί και πάλι στο 3%.
Αυτά και άλλα ακούστηκαν μέχρι σήμερα. Και μόλις εκλεγεί θα ακουστούν χειρότερα. Θα κάνουν φύλλο και φτερό ακόμη και την προσωπική της ζωή. Θα ψάξουν την παιδίατρο μάνα, το δικηγόρο πατέρα, τον πολιτικό σύντροφό της, τους φίλους, τις παρέες της. Ε, δεν μπορεί, όλο και κάτι θα βρουν. Όλο και κάποια απόδειξη δεν θα έκοψαν οι γονείς. Όλο και θα έχουν να σούρουν διάφορα για το σύντροφό της. Όλο και θα έχει φωτογραφηθεί με κάποιο λαμόγιο κάποτε. Όλο και κάποιους σκελετούς θα κρύβει κι αυτή στις ντουλάπες της. Η πολιτική σε αυτή τη χώρα είναι για σκληροτράχηλους. Με μεγάλο στομάχι. Για να αντέχουν. Όχι για όμορφες και ευγενείς. Και δη με γαλλικά και πιάνο.
Ουδείς αναμάρτητος. Γιατί όχι και η Έφη. Θα βρεθούν και για λόγου της. Τότε θα αρχίσει το σκληρό ροκ. Οι σεξιστικές επιθέσεις. Οι προσωπικές προσβολές. Με στόχο το διασυρμό της. Την αποκαθήλωσή της. Θα την κρεμάσουν στα μανταλάκια. Θα μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή, που δίχως περίσκεψη πήρε την απόφαση να γίνει Πρόεδρος.
Κι αν τυχόν αποδειχθεί σκληρό καρύδι για τα δόντια τους. Κι αν αντέξει προσβολές και ανοίκειες επιθέσεις. Τότε θα έχει να αντιμετωπίσει τα εσωκομματικά μαχαιρώματα. Σκληρές αντιπαραθέσεις μεταξύ τάσεων, ομάδων, «συντρόφων». Θα μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή, που χωρίς περισυλλογή έκανε το μεγάλο βήμα κι έγινε Πρόεδρος.
Πολλοί προεξοφλούν τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Λες και είναι προσωποπαγές κόμμα, που μετά την αποχώρηση του αρχηγού του δεν μπορεί να συνεχίσει. Λες και δεν έχει ζωή δεκαετιών, δεν εκφράζει κοινωνικά στρώματα. Πολλοί προεξοφλούν την αποτυχία της Έφης. Δεν πιστεύουν ότι μπορεί να βάλει βαθιά το μαχαίρι. Να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Να απογαλακτιστεί από τον Αλέξη. Να ανοίξει δικό της βηματισμό. Λες και στο σύντομο επαγγελματικό και πολιτικό της βίο, δεν απέδειξε ότι έχει κότσια. Λες και δεν διαθέτει εμπειρία κομματική, πολιτική, κυβερνητική.
Ναι μα δεν είναι χαρισματική. Ε, και; Τους είδαμε και τους χαρισματικούς. Που είναι ικανοί τόσο για το καλό όσο και για το κακό. Συγκροτημένους ηγέτες χρειαζόμαστε. Οργανωτικούς και δουλευτάρηδες. Που θα σηκώσουν τα μανίκια. Θα συγκρουστούν με παθογένειες. Θα εμπνεύσουν όχι με την αύρα τους. Αλλά και με το όνειρο, το ρεαλισμό και την αποφασιστικότητά τους. Θα δώσουν λύσεις και προοπτική.
Και μπορεί να τα κάνει όλα αυτά η Έφη; Θα δείξει. Άλλωστε «αρχή άνδρα και γυναίκα δείκνυσι». Έχει δώσει στη σύντομη διαδρομή της δείγματα γραφής. Θα φανεί αν είναι ικανή να πετύχει να αναστηλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, να τον κρατήσει όρθιο ως μεγάλο κόμμα και να του δώσει και πάλι κυβερνητική προοπτική. Άλλωστε εδώ πρόκειται περί άθλου. Τον οποίο θα πρέπει να τον πετύχουν συλλογικά Πρόεδρος και κόμμα. Αν δεν θέλει και δεν μπορεί το κόμμα, όποιος και να εκλεγεί Αρχηγός, δεν πρόκειται να πετύχει το εγχείρημα.
Προς το παρόν η υποψήφια Πρόεδρος δήλωσε παρών. Με το χαμόγελό της, αλλά και την όποια γνώση, εμπειρία και δυναμική της. Και έχει κερδίσει η Ελληνική Κοινωνία να την αποκαλεί στο σύνολό της: ΕΦΗ! Δεν είναι και λίγο εχθροί, αντίπαλοι και φίλοι να σε θεωρούν οικείο, καλοπροαίρετο, πολλά υποσχόμενο.
Προφανώς η Έφη ήξερε που πήγαινε, όταν αποφάσιζε να διαβεί τον Ρουβίκωνα. Ρώτησε, συμβουλεύτηκε, κατέληξε με περίσκεψη και θάρρος. Δεν τα περίμενε όλα ρόδινα. Ίσως δεν περίμενε όλα όσα θα αντιμετωπίσει. Γνώριζε όμως τις δυσκολίες. Και το τόλμησε. Και μόνο γι αυτό αξίζει το σεβασμό μας. Έχει τις προϋποθέσεις. Οφείλει να αποδείξει ότι έχει και τις δυνατότητες.
Υ.Γ. Πολλοί φίλοι με ρωτούσαν, γιατί δεν παίρνω θέση για το ζήτημα της ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το απέφευγα. Περίμενα να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
- Ο γράφων δεν γνωρίζω προσωπικά την κ. Αχτσιόγλου.
- Θεωρώ ότι ο Ευκλείδης, που παρακολουθώ τη δράση και τη διαδρομή του από τον παλιό ακόμη ΣΥΝ, είναι εξαιρετικός. Πλην όμως κατά την προσωπική μου άποψη δεν μπορεί να εκφράσει το όλον, τον σημερινό και αυριανό ΣΥΡΙΖΑ.
- Νομίζω ότι είναι πολιτικά χρήσιμη η υποψηφιότητα του Στέφανου Τζουμάκα. Η υποψηφιότητά του αποδεικνύει την πολυσυλλεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά θα προτιμούσα άλλον υποψήφιο από το χώρο των κεντρώων / πασοκογενών.
- Κατά την προσωπική μου άποψη κακώς θα είναι, αν τελικά είναι, υποψήφιος ο Νίκος Παππάς. Δεν μπορεί ένας καταδικασμένος με 13-0, ακόμη και για πλημμέλημα, ακόμη και αν άδικα καταδικάστηκε, να είναι αρχηγός ενός μεγάλου κόμματος και εν δυνάμει Πρωθυπουργός.
- Ορθά κατά την άποψή μου ο Παύλος Πολάκης δεν θα είναι υποψήφιος. Δεν υπήρχε λόγος να καταγραφεί η όποια κομματική δυναμική του. Ζημία θα έκανε και θα μιλούσαν όλοι για πολακισμό και τοξικότητα που έχει βαθιές ρίζες στο ΣΥΡΙΖΑ. Έβαλε και ορθά το κόμμα πάνω από τον εαυτό του.
- Ο Διονύσης Τεμπονέρας, που μόλις το τελευταίο διάστημα τον ανακαλύψαμε, αποτελεί χρυσή εφεδρεία για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή τη φάση ορθά δεν θα είναι υποψήφιος. Θα ήταν πλήγμα για την Αξιωματική Αντιπολίτευση και για τη χώρα, αν εκλέγονταν, ως μη Βουλευτής να μην ηγείται και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
