ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

 

Ευλογημένο Τριμμένο Ράσο. Λιμάνι απάνεμο, νάμα δροσιάς ψυχής. Συ, που απάλυνες για χρόνια κλυδωνιζόμενες από πειρασμούς ψυχές. Συ, που άκουγες φιλόστοργα και ψυχοπονετικά ψυχούλες φορτωμένες από ανομήματα. Και πάντα με τον πατρικό Σου λόγο γαλήνευες ψυχές και τις πότιζες με τον ανακουφιστικό Σου λόγο.

Σε Σε προσφεύγω ταπεινός προσκυνητής των αγίων και χαριτοβρύτων λειψάνων Σου ζητώντας ικετευτικά κάθαρση ψυχής. Μοιραία αμαρτωλός σε κάθε μου βήμα βασανίζομαι από πάθη. Ανθρώπινες αδυναμίες. Πειρασμοί ατελείωτοι, που ζητούν το αντιφάρμακο για ανακούφιση από τον πόνο της ψυχής.

Σε νιώθω, νιώθω την ευσπλαχνία σου να ξεχυλίζει και να διαποτίζει ως τα τρίβαθά της την ψυχή μου.

Συγχώρησε την αδυναμία μου. Όμως να ξέρεις από εκεί, που είσαι εν κόλποις Αβραάμ, Σε αναζητώ σε κάθε μου βήμα. Δεν λείπεις από τη σκέψη μου κι ας σε πετροβόλησαν κάποτε. Κι Εσύ με την απέραντη μεγαλοψυχία σου δεν επέτρεψες να φύγει από το έρκος των οδόντων Σου λόγος πικρός, αλλά μόνο λόγος ηδύς, λόγος πατρικός, ψυχωφελής, έχων τη γεύση μέλιτος. Κι αυτό ήταν το μεγαλείο Σου. Γι’ αυτό και αξιώθηκες την υπέρλαμπρο στέφανο.

Η φυγή Σου από τον μάταιο κόσμο μας επίκρανε, όμως η στοργή Σου είναι αισθητότατη. Ανακουφίζεις, απαλύνεις, γεμίζεις με αισιοδοξία, αποκαθαίρεις από εκεί ψηλά όσους ζητούν τη βοήθειά Σου. Και την προσφέρεις χωρίς υπολογισμούς.

Άγιε του Θεού, πολύπλαγκτε άγιε. Αγίασες την Ανατολή. Αγιάζεις τώρα τη Δύση. Τι πιο μεγάλη ευλογία από τον ευωδιασμό των Αγίων Λειψάνων Σου, που διαχέεται σ’ όλη την αγιασμένη μάνδρα Σου. Ο πανύψηλος πεύκος στέκει ακόμη εκεί και νοερά το λιτό σου ερημητήριο αποπνέει την αύρα της ανακούφισης.

Συγχώρησε την ταπεινότητά μου, αν καμιά φορά βραδύνει την επίσκεψή της στο πάνσεπτο ερημητήριο Σου, που δεν θα μας λείψει ποτέ. Είναι βεβαία η ταπεινότητά μου ότι θα συνεχίσεις να λειτουργείς ως ευσταλής οιακοτρόφος καθώς διασχίζουμε το μανιασμένο πέλαγος της ζωής.

Γνωρίζει καλά η ταπεινότητά μου πως ποτέ δεν ήθελες της βαρύγδουπες ικεσίες, μας τις απλές, τις ταπεινές, όπως ήταν και η δική Σου απλότητα και ταπεινότητα. Αποδέχεσαι αυτές που βγαίνουν ενδόμυχα από ψυχή πυρακτωμένη, από ψυχή που ικετεύει βοήθεια.

Ευλογημένε Άγιες του Θεού, μη μας λησμονείς. Έχε μας υπό τη φιλόστοργο σκέπη Σου. Ντύσε μας με το τριμμένο ράσο Σου.