ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Ιδιωτικοποιώ: μετατρέπω Κρατική Επιχείρηση ή κρατικό τομέα της οικονομίας σε ιδιωτικό, είναι Δημόσιος, άρα ανήκει σε ιδιώτες, σε άτομα ή σε ένα άτομο. Οπότε γίνεται απελευθέρωση αγορών, δηλ. περιορισμός του ρόλου του Κράτους και επομένως μονοπωλιακή αγορά στην παροχή υπηρεσιών και αγορών.
Η διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων ξεκινάει από το 1990 στην Ελλάδα επί Υπουργίας Στ. Μάνου (Ν.Δ.) με μετόχους ξένους στην παραγωγή και με μετοχοποιήσεις Εταιρειών του Δημοσίου. Άλλωστε και ο Κ. Μητσοτάκης είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων. Ένας καπιταλιστής, πλουτοκράτης που δεν νοιάζεται για τον λαό.
Η ελληνική κοινωνία ήταν και είναι αντίθετη, διότι είναι μέτρο καταστροφικό για τον λαό (κόστος, αύξηση τιμολογίων κλπ.). Και σήμερα καλείται η Ελλάδα σε ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων: παραχωρήσεις γης, αεροδρόμια, λιμάνια, εναλλακτικές πηγές ενέργειας, τουριστικές εγκαταστάσεις, οδικά δίκτυα, διαχείριση αποβλήτων, δημόσια έργα, εκπαίδευση, υδάτινοι πόροι, όλα στο «σφυρί».
Όταν οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν (Ημεροδρόμος): Πρόκειται για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, σκληρή πραγματικότητα η «ανάπτυξη». Υπάρχει μόνο για τους λίγους, για αυτούς που αρπάζουν φθηνά τον δημόσιο πλούτο και φουσκώνουν τις τσέπες τους από τα κέρδη. Μάλιστα οι ιδιώτες επενδυτές ξοδεύουν ελάχιστα για την ουσία της συντήρησης των υποδομών, για αυτό αύξηση σε δυστυχήματα (τραίνα, αεροπλάνα), δηλητηριάσεις από νερό, αφού δεν αλλάζουν τις σωλήνες, επειδή είναι ασύμφορο για τις στέπες τους. έτσι στην κούρσα του ανταγωνισμού η ανθρώπινη ζωή δεν έχει απολύτως καμία αξία. Γίνονται μαζικές απολύσεις εργαζομένων, μειώνοντας το προσωπικό και φυσικά δεν υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα.
Το Κ.Κ.Ε. πρωτοστατεί διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και όχι απολύσεις που με τις εταιρείες χαμηλού κόστους τα ατυχήματα είναι καθημερινό φαινόμενο.
Όσο για το νερό, ένα ξεπούλημα που βρίσκεται στο επίκεντρο, σε αυτό το δημόσιο αγαθό, στο οποίο θα γίνουν μπίζνες για την κερδοφορία κάποιων οικονομικών κολοσσών, σε αυτό το ζωτικό αγαθό που η έλλειψή ου θα ‘ναι καταστροφή για την δημόσια υγεία, όπως κάθε διατροφικό αγαθό.
Πρόεδρος εταιρείας το 2013 εξέφρασε άποψη θεωρώντας πως το νερό δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά πολύτιμος πόρος και πρέπει να ‘χει αγοραστική αξία. Η ιδέα συνέχισε) ότι το νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα προέρχεται από εξτρεμιστικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις!!!
Στην Βολιβία που αγοράζουν νερό, έκαναν και απαγόρευση στο μάζεμα νερού της βροχής!
- Μιχελάκης Γιάννης, δημοσιογράφος, Βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ., Υπουργός Εσωτερικών, Εκπρόσωπος Τύπου, που καταδικάστηκε για δωροδοκία, με φυλάκιση, πρόστιμο και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, έκανε δηλώσεις για ιδιωτικοποίηση του νερού, όπως λέει γίνεται στο Βερολίνο και στο Παρίσι που αργότερα θα επανέλθει στο Δήμο. Του απάντησαν πως οι ιδιωτικοποιήσεις στην Επιχείρηση Ύδρευσης για να ξανάρθουν στο Δήμο, πρέπει να πληρώσει ο Δήμος σοβαρές ποινικές ρήτρες για να σπάσει τα συμβόλαια με τον ιδιώτη για να πάρει πίσω την Επιχείρηση της Ύδρευσης.
Η κερδοφορία πάνω από όλα. Σκληρή πραγματικότητα που δεν μπορεί να κρυφτεί, καθώς τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους, ακόμη κι η ανθρώπινη ζωή.
Ας προβληματιστούμε, τώρα που θα ‘χουμε και εκλογές για να ρίξουμε την ψήφο μας στο σωστό κόμμα και σε Βουλευτές που νοιάζονται πραγματικά τια τον λαό και την ανέχειά του.
