Τα πρώτα 10 χρόνια του Φεστιβάλ ξαναζωντανεύουν με το βιβλίο της Ρ. Τριανταφυλλίδου

Η ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΔΡΑΜΑΣ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΝΟ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΣΠΥΡΟΣ ΛΑΤΣΑΣ

ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΙΟΥΤΟΠΟΥΛΟΣ

Στο πλαίσιο των Αίθριων Λογοτεχνικών Μεσημεριών του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017, πραγματοποιήθηκε και η παρουσίαση του βιβλίου «Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας 1978-1987. Ο ρόλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Δράμας στην ίδρυση και εξέλιξη του θεσμού» της δημοσιογράφου κ. Ρένας Τριανταφυλλίδου. Τα δέκα πρώτα χρόνια του Φεστιβάλ τη διοργάνωση του Φεστιβάλ την είχε αναλάβει η Κινηματογραφική Λέσχη Δράμας και μέχρι την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου υπήρχε ένα σχετικό κενό για τη συγκεκριμένη περίοδο. Με την έκδοση του βιβλίου της κ. Τριανταφυλλίδου έρχεται να καλυφθεί αυτό το κοινό, με σπάνιο υλικό για τα πρώτα 10 χρόνια της ιστορίας του Φεστιβάλ, τότε που γεννήθηκε ο θεσμός. Επίσης, με το βιβλίο αναδεικνύεται και ο ρόλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Δράμας στην ίδρυση και εδραίωση του Φεστιβάλ Δράμας

«Ατελείωτες ώρες ξεφυλλίσματος, ανάγνωσης, φωτογράφισης, πληκτρολόγησης, σύνθεσης και αξιολόγησης υλικού. Ένας άλλος κόσμος ξεπρόβαλε μπροστά στα μάτια μου, μια άλλη οπτική γωνία των πραγμάτων. Απλές αναφορές, κριτικές, διαμάχες, όνειρα, πικρίες, στόχοι απαρέγκλιτοι. Ένας μαγικός κόσμος 40 χρόνια πριν πρόβαλε μπροστά μου. Η γέννηση της ιδέας, ο μόχθος και η επιβράβευση. Θυμήθηκα τα πανό, τις φωτογραφίες, τις αφίσες στους δρόμους, έφηβη τότε, χωρίς ίχνος ενδιαφέροντος για το τι συμβαίνει στην πόλη μου μια φορά τον χρόνο και για 4-5 μέρες. Τι κρίμα που δεν ήμουν εκεί σκέφτηκα πολλές φορές! Και να πως τα φέρνει η ζωή 40 χρόνια μετά να γράφω εγώ την ιστορία του Φεστιβάλ!» αναφέρει η συγγραφέας κ. Τριανταφυλλίδου.

Καθοριστική συμβολή στη συγγραφή του βιβλίου είχε η οικογένεια του αείμνηστου Προέδρου της Κινηματογραφικής Λέσχης Δράμας Θωμά Γεωργόπουλου. Η σύζυγός και τα παιδιά του προσέφεραν στην κ. Τριανταφυλλίδου πρόσβαση στα πρακτικά της Κινηματογραφικής Λέσχης. «Πρακτικά πολύτιμης αξίας, τα οποία θα πρέπει να δουν, κάποια στιγμή, το φως της δημοσιότητας. Γιατί πέρα από το υλικό μου εγώ χρειαζόμουν, υπάρχουν κι άλλα πολύτιμης αξίας χειρόγραφα», επισημαίνει η συγγραφέας.

Η κ. Τριανταφυλλίδου υπογραμμίζει πως «το πόνημα αυτό, θα εμπλουτίσει το ήδη αξιόλογο αρχειακό υλικό του φεστιβάλ και θα καλύψει το υπάρχον επί τέσσερις δεκαετίες κενό», ενώ «μπορεί να γίνει εργαλείο στα χέρια κάθε μελετητή του Φεστιβάλ της Δράμας». «Ξεφυλλίζοντας όλα αυτά τα χρόνια, κάθε χαρτί, έγγραφο, ή εφημερίδα που ερχόταν στα χέρια μου, διαπίστωσα ότι το Φεστιβάλ της Δράμας έσφυζε από καινοτόμες ιδέες. Οι διοργανωτές του δεν πήγαν απλά κόντρα στο κατεστημένο της εποχής εκείνης, δεν κατάφεραν απλά να κρατήσουν μια διοργάνωση σε μια επαρχιακή πόλη, παρά τις πολλές πιέσεις που δέχθηκαν, αλλά κατάφεραν κάτι μοναδικό. Έκαναν απλούς ανθρώπους να αγαπήσουν την ταινία μικρού μήκους. Αυτό το σπάνιο είδος, που δεν τιμήθηκε και αναγνωρίστηκε από το κοινό όσο θα έπρεπε. Με τεχνάσματα, όπως προβολές μεγάλου μήκους ταινιών, παράλληλα με τις μικρού μήκους, σιγά-σιγά, οδήγησαν τους Δραμινούς στην κινηματογραφική αίθουσα και τον έκαναν κοινωνό του άγνωστου γι’ αυτούς κινηματογραφικό έργο» αναφέρει η κ. Τριανταφυλλίδου και προσθέτει: «Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, θα μάθετε εσείς οι νεότεροι, πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Για να γιορτάζουμε σήμερα τα 40 χρόνια του Φεστιβάλ. Θα μάθετε ότι για πρώτη φορά η κριτική Επιτροπή στελεχώθηκε από ανθρώπους ειδικούς του κινηματογράφου κι όχι από ανθρώπους που εξυπηρετούσαν συμφέροντα. Μια δύσκολη δουλειά για τους διοργανωτές καθώς υπήρξαν περιπτώσεις να μη μπορεί να στελεχωθεί η Επιτροπή λίγες μέρες πριν την έναρξη του Φεστιβάλ. Δεν ήταν εύκολο να πείσεις τόσα μεγάλα ονόματα της 7ης τέχνης να έρθουν στη Δράμα. Όμως πάντα τα κατάφερναν, και πάντα ηχηρά ονόματα έδιναν το παρόν τους εδώ για να δουν και να αξιολογήσουν το έργο των νέων μικρομηκάδων. Θα διαπιστώσετε ότι οι συμμετοχές των κινηματογραφιστών ήταν ιδιαίτερα μεγάλες από τον πρώτο χρόνο, γιατί το φεστιβάλ της Δράμας έδινε βήμα σ’ όλους τους δημιουργούς. Δεν υπήρχε προκριματική επιτροπή και πολλές ταινίες που κόβονταν από το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης κέρδιζαν εδώ στη Δράμα τον έπαινο των θεατών. Και λέω έπαινο, γιατί και εδώ καινοτομούσε το Φεστιβάλ της Δράμας. Πέρα από τα βραβεία που απένειμε η Κριτική Επιτροπή των ειδικών, υπήρχαν και τα βραβεία του κοινού, που άλλοτε ταυτίζονταν κι άλλοτε όχι. Αλλιώς έκριναν μια ταινία οι ειδικοί του κινηματογράφου και αλλιώς το κοινό από την αίθουσα προβολής. Άλλη μια σημαντική καινοτομία του πρωτοεμφανιζόμενου Φεστιβάλ ήταν οι συζητήσεις των δημιουργών με το κοινό και τους κριτικούς. Συζητήσεις που είχαν θεματολογία όχι μόνο τις ταινίες, αλλά και γενικότερα τον κινηματογράφο και τα προβλήματά του. Δυστυχώς οι συζητήσεις αυτές δεν μαγνητοσκοπήθηκαν. Επίσης, ενδιαφέροντα άρθρα υπάρχουν μέσα στο βιβλίο αυτό, διασωσμένα από τις πένες των δημοσιογράφων της εποχής. Επιβραβεύσεις, κριτικές και επικρίσεις. Είναι όλα αυτά που έδωσαν ώθηση στο Φεστιβάλ για να ξεπεράσει τις ατέλειες του και να κάνει το μεγάλο βήμα της επισημοποίησης του, από την τότε Υπουργό Πολιτισμού την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, η οποία και τίμησε με την παρουσία της το Φεστιβάλ το 1985».

Για την Κινηματογραφική Λέσχη Δράμας η κ. Τριανταφυλλίδου αναφέρει: «Η Κ.Λ.Δ. έκανε την υπέρβασή της, έφτασε το Φεστιβάλ μέχρι εκεί που πλέον δεν μπορούσε παρά να γίνει Εθνική υπόθεση. Να περάσει στα χέρια του Δήμου Δράμας και να ανοίξει τα φτερά του σ’ όλο τον κόσμο. Οι άνθρωποι της Κ.Λ.Δ. είχαν πολλά όνειρα. Τα περισσότερα τα εκπλήρωσαν. Τα ονόματα τους, τις αγωνίες τους, τις προσπάθειες τους θα ανακαλύψετε ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου αυτού. Δυστυχώς πολλοί απ’ αυτούς δεν είναι σήμερα μαζί μας. Το έργο τους όμως είναι εδώ και η εξέλιξη του θεαματική. Υπάρχουν και σήμερα οραματιστές, εργάτες και εραστές της 7ης τέχνης, κι όλοι εμείς οι Δραμινοί είμαστε υπερήφανοι για την ιστορία μας».