ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
τ. Λυκειάρχη
…ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ;
Οι χρόνοι κυλούν γυρνά ωσάν το ατίθασο ποτάμι, που βιάζεται να αποθέσει το πολύτιμο φορτίο του στη θάλασσα ανανεώνοντας την προσφορά της όχι μόνο στον υδρόβιο κόσμο, αλλά και στον γήινο.
Αδύναμη αντίπαλος των χρόνων η μνήμη, και ιδιαίτερα εκείνη του λυκόφωτος.
Απιθωμένη στα καπούλια του κεκμηκότος Πήγασου και ικετεύοντάς τον του ζητεί την ολοκάρδια χάρη για ένα νοερό ταξίδι στο Ανηλιοχώρι.
Κι εκείνος την ανάγκη φιλοτμίαν ποιούμενος, δεν αρνείται. Γυρίζει το ρολόι του χρόνου κοντά στα τρία τέταρτα του αιώνα.
Με κόπο πολύ και τα καταπονημένα από τον ανελέητο χρόνο γόνατά του φτάνει στο Ανηλιοχώρι κατά το σούρουπο. Είναι η ώρα, που τους πηλώδεις δρόμους του αναστατώνει το γλυκόλαλο μήνυμα των ωρών «Χριστούγεννα Πρωτούγεννα…» «…και επί γης Ειρήνη;».
Οι αμόλυντες παιδικές ψυχές άγευστες της τύρβης της ζωής, που δοκιμάζουν οι γεννήτορές τους τους υπενθυμίζουν πως λίγες ώρες απομένουν να φιλοξενηθεί στη φάτνη των αλόγων ο λυτρωτής του κόσμου.
Αυτός, που θα φέρει την ύψιστη των αρετών, την αγάπη, και τον αιώνιο πόθο του τελειότερου πλάσματος του Θείου Δημιουργού, την ειρήνη.
Πόσο πιο πολύ ποθητό μήνυμα είναι και τούτο, που όμως είναι όνειρο απατηλό;
Ειρήνη μόνο στα χαρτιά και κενό μήνυμα στα χείλη των δυνατών, που βαρύγδουπα το εκφωνούν πίσω από μικρόφωνα, που πολλαπλασιάζουν το φαρισαϊκό μήνυμα.
Φλέγεται ο πλανήτης από τη χρήση του σιδήρου του θανάτου. «Πόλεμος πατήρ πάντων» διαλαλούσε ο πατέρας της Ιστορίας, ο Αλικαρνασσεύς Ηρόδοτος. Και δεν διαψεύσθηκε ο προφητικός του λόγος. Μα ούτε και πρόκειται να διαψευσθεί στο διάβα των αιώνων.
Τα εργαστήρια της συμφοράς λειτουργούν χωρίς ανασασμό. Τα φωτεινά μυαλά ανεβασμένα στα καπούλια ιπποειδών, που τα καταστήσανε υποχείριά τους οι πιστοί λειτουργοί του Μαμωνά, στίβουν το μυαλό τους για επινόηση μέσων συμφοράς, προικισμένα με την ταχύτητα και τη σίγουρη αποτελεμσατικότητα αφανισμού ψυχών αθώων, και ιδιαίτερα νεκρών βλαστών που δεν ρωτηθήκανε, αν θέλουν να έρθουν σε έναν κόσμο, αδελφωμένο με τη φωτιά και το σίδερο.
Γιατί τόσο πείσμα, Δυνατοί του πλανήτη, να θέλετε να γεύεσθε το αίμα εκατομμυρίων συνανθρώπων σας ως άλλοι μυθολογικοί δράκοντες; Τόσο πολύ δεθήκατε πισθάγκωνα στο άρμα της συμφοράς; Κάνατε ποτέ συνειδητό απολογισμό της μακάβριας προσφοράς σας; Γιατί απαξιώσατε την εγρηγορούσα συνείδηση και προσδεθήκατε στο άρμα της υπνώττουσας;
Γιατί σας αφήνει παντελώς αδιάφορους και ασυγκίνητους το μήνυμα των γαβριάδων του Ανλιοχωρίου; Δεν σας διδάσκει ότι η πλεονεξία, η ματαιοδοξία και το πιστό διακόνημα στο καταχρόνιο τέμενος της συμφοράς, ότι σας απαξιώνει και σας αφαιρεί, δικαιωματικά, τον τίτλο του τελειοτέρου πλάσματος του Θείου Δημιουργού;
Γιατί το αθώο μήνυμα των παιδιών του Ανηλιοχωρίου αφήνει δυσήκοα τα ώτα σας; Τόσο πολύ έχει σκληρυνθεί η ψυχή σας;
