ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου,

Γραμματέα της Ν.Ε. Δράμας και μέλους Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ

 

 

Α. Ο 3ος δρόμος του Πα.Σο.Κ. προς το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.

Το 1981 το νεοσύστατο τότε Πα.Σο.Κ. καβαλώντας στο κύμα του αντιαμερικανισμού και του δόγματος «Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ» κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές. Σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού υπόσχονταν ΕΞΟΔΟ από την τότε Ε.Ο.Κ. και το ΝΑΤΟ. Διακήρυττε τον 3ο δρόμο προς τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.

Υπήρξαν τότε αρκετοί αφελείς που πίστευαν ότι αυτά μπορούσαν να γίνουν ή πως η ηγεσία του Πα.Σο.Κ. δεν εμφορούνταν από αυταπάτες.

Έτσι γιγαντώθηκε το Πα.Σο.Κ.. Διέλυσε την Ένωση Κέντρου και διαμοίρασαν από κοινού με τη Ν.Δ. τα ιμάτιά της. Έτσι σκαρφάλωσε το ριζοσπαστικό Πα.Σο.Κ. του ‘74 στην Κυβέρνηση το 1981 και πήρε την Εξουσία.

Δήλωσε τότε πως δεν φτάνουν 4 χρόνια για να φέρει ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ στη χώρα!

Δήλωνε πως έβαλε τη Δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Δήλωνε διχαστικά και εμπρηστικά πως αυτό και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις είναι το φως και πως η Δεξιά είναι το σκότος.

Είχε προνομιακές σχέσεις με τον Καντάφι, τον Φιντέλ, τον Τίτο, την οργάνωση των Αδεσμεύτων Κρατών. Δεν καταδίκασε το πραξικόπημα Γιαρουζέλσκι. Ούτε την κατάρριψη του αεροσκάφους στην Καμτσάκα για να μη δυσαρεστήσει τη Σοβιετία.

Η Ελλάδα αρχικά και για χρόνια ήταν το μαύρο πρόβατο στο ΝΑΤΟ, την τότε ΕΟΚ (ΕΟΚ & ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ) και τη συστημική διεθνή πολιτική σκηνή.

Του πήρε χρόνια του τριτοκοσμικού Πα.Σο.Κ. να προσαρμοστεί στην αδήριτη πραγματικότητα. Να ενσωματωθεί στο διεθνές πολιτικό σκηνικό. Να ενταχθεί τελικά στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Να μετεξελιχθεί από «ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα» σε ένα καθαρά Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα με τις ελληνικές ιδιαιτερότητές του.

Προώθησε βεβαίως και γενναίες μεταρρυθμίσεις, στην παιδεία και την υγεία, στον αγροτικό και εργατικό τομέα. Στήριξε αγρότες, εργάτες, λαϊκά στρώματα. Επέφερε σε μεγάλο βαθμό κοινωνική δικαιοσύνη. Από την άλλη δυστυχώς με το λαϊκισμό του και τις γενναίες παροχές γιγαντώθηκε το χρέος και απαιτήθηκαν μετά σκληρά μέτρα για να περιοριστούν οι κίνδυνοι.

Πήρε τα Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα (Μ.Ο.Π.) από την τότε ΕΟΚ και δήλωσε πως παραμένουμε στην Ένωση. Ψήφισε συμφωνία παραμονής των αμερικανικών βάσεων, βαφτίζοντάς την «συμφωνία αποχώρησης». Λησμόνησε το «ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ».

Οι πολλοί έτσι κι αλλιώς δεν είχαν πιστέψει ποτέ τις μεγαλόσχημες διακηρύξεις περί εξόδου από ΝΑΤΟ και ΕΟΚ και περί ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩΝ. Ανέχθηκαν την «κωλοτούμπα». Αρκέστηκαν στα Μ.Ο.Π., στις μεταρρυθμίσεις που έγιναν, στη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου.

Ξαναψήφισαν Πα.Σο.Κ.. Το κατέστησαν για πολλά χρόνια μονοπωλιακό φορέα της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας. Από αυτή του τη δεσπόζουσα θέση συνέχισε να λεηλατεί τα συνθήματα και τον κόσμο τόσο του Κέντρου όσο και της Αριστεράς. Ενέταξε στις γραμμές του ακόμη και δεξιούς και νεοφιλελεύθερους (Μάνος, Ανδριανόπουλος) για να παραμείνει στην εξουσία.

Μέχρις ότου λόγω της κρίσης που έσκασε στα χέρια του, των Μνημονίων και εν τέλει της συνεργασίας του με τη ΝΔ κατρακύλησε εκλογικά και έχασε τη λάμψη του και τον κόσμο του. Κατέστη ένα μικρό κόμμα της Κεντροαριστεράς.

Το πείραμα απέτυχε. Σοσιαλισμό δεν είδαμε, αν και κυβέρνησε περί τα 20 χρόνια.

Β. Ο 4ος δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ προς τον ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έως την έναρξη της κρίσης εξέφραζε την Ανανεωτική Αριστερά και ορισμένες ομάδες – κομματίδια της εξωκοινοβουλευτικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Διατηρούσε προνομιακή σχέση με Κάστρο, Τσάβες, Μοράλες. Στα μάτια του τα σοσιαλιστικά πειράματα της Κεντρικής Αμερικής φαίνονταν ως σοσιαλιστικές νησίδες. Γιγαντώθηκε λόγω της κρίσης και του ακραίου και λαϊκίστικου λόγου και προγράμματός του.

Καβαλίκεψε στο άρμα του λαϊκισμού και αριστερισμού υποσχόμενος στους πάντες τα πάντα. Θα καταργούσε τα Μνημόνια με ένα νόμο, ένα άρθρο. Θα χτυπούσε τα νταούλια και θα χόρευαν οι αγορές. Θα ήταν μέρα – μεσημέρι που η φράου Μέρκελ τρέμοντας από φόβο θα έσβηνε τα χρέη μας. Θα φορολογούσε το μεγάλο κεφάλαιο και τους εφοπλιστές. Θα επανέρχονταν οι εποχές της αφθονίας!!!

Κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015. Διαπραγματεύτηκε σκληρά με τους δανειστές δίχως σχέδιο, δίχως όραμα, δίχως plan b. Έχασε πανηγυρικά και μπροστά στον κίνδυνο παταγώδους αποτυχίας έπαιξε τη χώρα στα ζάρια, προχωρώντας σε ένα αχρείαστο δημοψήφισμα. Κέρδισε το ΟΧΙ.

Έκανε την κωλοτούμπα του και το ΟΧΙ μετατράπηκε σε ΝΑΙ. Υπέγραψε 3ο δυσβάστακτο μνημόνιο. Ανέλαβε ως Κυβέρνηση να ολοκληρώσει μνημονιακές δεσμεύσεις και να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που Πα.Σο.Κ. και Ν.Δ. δεν είχαν μπορέσει να υλοποιήσουν.

Οι πολλοί και πάλι γνώριζαν πως δεν πρόκειται να γίνουν πράξη όλα εκείνα τα μεγαλόσχημα που υπόσχονταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ήξεραν ότι πρόκειται για αυταπάτες. Το μόνο που περίμεναν ήταν να λειτουργήσει το κράτος. Να δούμε φως στην άκρη του τούνελ. Του συγχώρεσαν την «κωλοτούμπα». Ξαναψήφισαν το Σεπτέμβριο του 2015 και πάλι ΣΥΡΙΖΑ.

Ίσως να έπρεπε να γίνει έτσι. Να πιει ο λαός το πικρό αυτό ποτήρι των απογοητεύσεων. Να συνειδητοποιήσει πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από εκείνο των θυσιών για να ξαναβγούμε στο ξέφωτο.

Με τον τρόπο του ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε. Ολοκλήρωσε με επιτυχία δεσμεύσεις και μεταρρυθμίσεις που είχε αναλάβει η χώρα. Τα μνημόνια έστω – και καθυστερημένα και με δυσβάστακτο και εξαιτίας του κόστος – τυπικά έχουν λάβει τέλος. Η χώρα έστω διστακτικά ξαναβγαίνει στις αγορές. Έχει πλέον μια έστω αναιμική ανάπτυξη. Έλυσε έστω και με προβλήματα το Μακεδονικό ζήτημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνει τη Κυβερνητική του θητεία (!), κάτι που στο ξεκίνημά της δεν πίστευε κανείς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδίωξε ευρύτερες συναινέσεις και εθνική συνεννόηση. Διέψευσε τις προσδοκίες του λαού για ένα γενναίο αναπτυξιακό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Επιδίωξε να κυριαρχήσει με διχαστικό πολιτικό λόγο, να πετύχει ολοκληρωτική νίκη σε βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Δεν ξεφορτώθηκε ολοκληρωτικά τις ιδεοληψίες του. Δεν προχώρησε όσο γρήγορα έπρεπε μεταρρυθμίσεις.

Η πολιτική του οδήγησε σε ανέχεια μεγάλα τμήματα της μεσαίας τάξης. Με υπερφορολόγηση καλύπτονται οι δυσβάστακτοι στόχοι των μνημονίων και επιδοτούνται εκατομμύρια πτωχευμένοι συμπολίτες μας.

Τον τελευταίο χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ διαχώρισε τη θέση του επιτέλους από τους ΑΝΕΛ. Έτσι έλαβε τέλος μια ανίερη πολιτικά και ιδεολογικά συμμαχία. Για να παραμείνει όμως στην εξουσία προσεταιρίσθηκε πρόσωπα από όλους τους χώρους, δίχως όμως δημόσια διαβούλευση και προγραμματικές συγκλίσεις και συμφωνίες. Επιμένει – όλο και πιο αραιά είναι η αλήθεια- σε διχαστικό λόγο και σε ανοίκειες επιθέσεις σε βάρος των πολιτικών του αντιπάλων, που αποτελούν για τον ίδιο το σκότος, το παλιό αμαρτωλό πολιτικό προσωπικό. Η ομάδα των Σοσιαλιστικών κομμάτων της Ευρώπης προσκαλεί όλο και συχνότερα τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκδηλώσεις της.

Μετά τη συμφωνία των Πρεσπών και εν όψει εκλογών διαφαίνεται να αλλάζουν τα δεδομένα. Διαφαίνεται νίκη της Ν.Δ και ίσως και αυτοδυναμία της.

Για άλλη μια φορά δεν θα προκάνο.υμε να δούμε ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ !

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Σοσιαλδημοκρατία είναι πλέον αναπότρεπτη. Μια πορεία που όλο και πιο πολύ θυμίζει Πα.Σο.Κ.. Έχοντας αφήσει πίσω του φαινόμενα έπαρσης και αλαζονείας προσκαλεί σε ένα προοδευτικό μέτωπο συνεργασίας.

Παρά το κάλεσμά του όμως εν όψει ευρωεκλογών δεν φαίνεται να πείθει. Ο έτερος «μεγάλος» σχηματισμός της Κεντροαριστεράς, το ΚΙΝΑΛ ανθίσταται. Ασκεί πολεμική προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που συχνά ξεπερνά τα όρια μιας απλής πολιτικής αντιδικίας. Ο «μικρομεγαλισμός» του δεν του επιτρέπει ούτε καν να συζητήσει. Αισθάνεται να κινδυνεύει. Λειτουργεί με το «σύνδρομο του σκαντζόχοιρου».

Τυχόν όμως νίκη του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη θα έχει δυσμενέστατες συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και για τη χώρα μας. Και κατ’ επέκταση η μη συνεννόηση ΚΙΝΑΛ – ΣΥΡΙΖΑ και η άγρια κόντρα μεταξύ τους θα οδηγήσουν σε νίκη ή και αυτοδυναμία τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αν λοιπόν και εφόσον τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς δεν θέλουν να επισυμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει αν μη τι άλλο να αρχίσουν να συνομιλούν μεταξύ τους.

Εκτός αν το ΚΙΝΑΛ, που τείνει να μετεξελιχθεί σε ένα καθαρό Πα.Σο.Κ., διαβάζει αλλιώς την ιστορία. Αν έχει επικρατήσει η γραμμή Βενιζέλου για συνεργασία με τη Ν.Δ.. Αν έχει κυριαρχήσει το δόγμα «ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ» και αποθανέτω η ψυχή μου μετά των δεξιών της Ν.Δ.. Και αν ως στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ εννοεί να πάρει μικρότερο ποσοστό από το ΚΙΝΑΛ !

Είναι όμως ξεκάθαρο πλέον πως Κεντροαριστερά (ΚΙΝΑΛ/Πα.Σο.Κ.) κόντρα στην Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) που οδεύει ολοταχώς προς την Σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως επίσης είναι προφανές ότι η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη σύγχρονη Κεντροαριστερά.

Εν κατακλείδι έτσι δεν πρόκειται όχι να πορευτούμε σε δρόμους «σοσιαλιστικούς α λα Ελληνικά», αλλά θα παραδώσουμε και τα κλειδιά της εξουσίας στη Ν.Δ..

Και αυτός ο διάλογος που σήμερα αρνείται το ΚΙΝΑΛ ή τορπιλίζουν κάποιοι φανατικοί του ΣΥΡΙΖΑ θα καταστεί αναγκαίος εκ των πραγμάτων μετά την νίκη της Ν.Δ. στις εθνικές εκλογές.

Οι νοήμονες το αντιλαμβάνονται, οι φανατικοί οπαδοί το απεύχονται.

Και οι μεν και οι δε όμως σε κάθε περίπτωση δεν είδαν ακόμη ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ και αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε έτσι δεν θα δούμε ούτε μεγάλη ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ!!!