Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου στα γραφεία της Δημοτικής Οργάνωσής μας η τρίτη και τελευταία συνεδρίαση με θέμα «Επεξεργασία και Σύνοψη Πολιτικών Προτάσεων προς τη Νέα Δημοκρατία». Πλήθος ενδιαφερομένων πολιτών παραβρέθηκαν και πλήθος σκέψεων και προτάσεων παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν. Ας μας επιτραπεί εδώ προκαταβολικά να πούμε ότι είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, για να μην πούμε περήφανοι, ΚΑΙ για αυτή τη δραστηριότητά μας, που νομίζουμε αποδείχνει το έμπρακτο ενδιαφέρον και την ανησυχία των συμμετεχόντων για την πορεία της χώρας και της κοινωνίας μας. Παρόλο που οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες είναι ενταγμένοι πολιτικά και κομματικά, όλοι απόδειξαν με τις τοποθετήσεις, τις προτάσεις και την κριτική τους, ελευθερία και εύρος σκέψης, που δεν περιορίζεται από κομματικές κατευθύνσεις και ντιρεκτίβες ούτε από ιδεολογικά καλούπια. Συνολικά, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης -και- από τα παρακάτω καταγραφόμενα, νομίζουμε ότι στη ΔΗΜΤΟ αποδείχνουμε μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα και συνεχώς, στην πράξη, ότι είμαστε -και- ένας χώρος πολιτικής ζύμωσης, ένα φυτώριο σκέψης και ιδεών, μία «αγορά» με την αρχική έννοια, δηλαδή ένας τόπος συζήτησης. Ότι πραγματικά προσπαθούμε να εκφράσουμε όλοι μας τις ελπίδες και τις αγωνίες μας, αλλά και να αφουγκραστούμε τον κάθε πολίτη και τα προβλήματα του, ώστε να τα μεταφέρουμε προς λύση στους τόπους λήψεως αποφάσεων. Θέλουμε να αποκαταστήσουμε την επικοινωνία διπλής κατεύθυνσης μεταξύ πολίτη και εξουσίας. Σ’ αυτό το σημείο καλούμε για μια ακόμη φορά ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, ανεξαρτήτως ιδεολογικής και κομματικής ένταξης και προτίμησης, για οποιοδήποτε πολιτικό ζήτημα τους απασχολεί και έχουνε να κάνουνε κάποια πρόταση, αν το επιθυμούν πολύ ευχαρίστως να προσεγγίσουν και εμάς και να μας το δηλώσουν, ώστε εμείς να το προωθήσουμε αρμοδίως. Δεν αποκλείουμε κανέναν, είμαστε ανοιχτοί και θα χαρούμε να ακούσουμε τους πάντες. Δεν απευθυνόμαστε σε μια κλειστή κάστα «εκλεκτών» αλλά σε όλους τους Έλληνες πολίτες, ακόμα κι αν δεν είναι δημότες Δήμου Δράμας, όπου δραστηριοποιείται η οργάνωση μας.

Αμέσως παρακάτω ακολουθεί σύνοψη των πολιτικών προτάσεων που ζητήθηκαν και αποφασίστηκε να αποσταλούν. Διευκρινίζουμε ακόμα μια φορά ότι αυτές εδώ παρουσιάζονται σε δημοσιογραφικά κοινοποιήσιμη μορφή. Στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο εκτεταμένες και πολύ πιο «σκληρές».

Στον τομέα των γενικών πολιτικών κατευθύνσεων και στρατηγικής ζητούμε λοιπόν από το κόμμα τα εξής:

  1. Να γίνει με κάποια μορφή κάποια κάποιου είδους αυτοκριτική από το κόμμα. Αυτό δεν απευθύνεται μόνο σε κομματικά στελέχη και οπαδούς αλλά σε όλη την κοινωνία και μεγάλο μερίδιο αυτής διατηρεί επιφυλάξεις ως προς το αν και πόσο η Νέα Δημοκρατία έχει αλλάξει ουσιαστικά και δεν θα επαναλάβει σοβαρά λάθη του παρελθόντος. Η αυτοκριτική συνεχώς επαγγέλλεται αλλά ποτέ δεν εφαρμόζεται, ούτε από τη Νέα Δημοκρατία ούτε από κανένα άλλο κόμμα. Θεωρείται αυτομαστίγωμα. Και αν πάλι το κόμμα δεν θέλει να διευκρινίσει ποια συγκεκριμένα λάθη δεν πρόκειται να επαναλάβει, ας μην τα αναφέρεις επί λέξει, αλλά ας πει επιτέλους τι συγκεκριμένα θα πράξει, ώστε να αποκλείονται εξ αντιδιαστολής πρακτικές βλαβερές και θλιβερές του παρελθόντος. Ακόμα καλύτερο βέβαια θα ήτανε να λεχθεί ρητά και κατηγορηματικά τι δεν θα επαναληφθεί, δηλαδή μια πραγματική/αυθεντική αυτοκριτική.
  2. Η λεγόμενη «συμφωνία αλήθειας», που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο τη «σημαία» της τωρινής Νέας Δημοκρατίας, η οποία κυκλοφορεί και σε έντυπο, πρέπει να συμπυκνωθεί κατά πολύ, να επικαιροποιηθεί και να διευκρινιστεί, γιατί το υπάρχον έντυπο είναι γενικό, πλατειάζει και σε μεγάλο βαθμό αποτυχαίνει να πείσει.
  3. Η ιδεολογία της Νέας Δημοκρατίας επίσης πρέπει να υποστεί επεξεργασία και να συγκεκριμενοποιηθεί πολύ περισσότερο. Δυστυχώς ο κεντροδεξιός χώρος έχασε τη μάχη της ιδεολογίας τις τελευταίες δεκαετίες από την λεγόμενη αριστερά ως μη όφειλε. Μία παντού αποτυχημένη στην πράξη ιδεολογία δεν μπορεί να κερδίζει στο χώρο της θεωρίας. Ούτε μπορεί να διεκδικεί τα εύσημα και τα σκήπτρα της ανθρωπιάς και της ηθικής. Όλοι γνωρίζουμε ότι στις χώρες που εφαρμόστηκε η «αριστερά», δηλαδή ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» σύμφωνα με τις επιταγές της θεωρίας, λενινιστικής, μαρξιστικής, μαοϊκής ή και άλλης, παντού και πάντα επήλθε η ολική καταστροφή. Δεν μπορεί οι αποτυχημένοι και οι καταστροφείς να μας κουνάνε με οποιοδήποτε τρόπο το δάχτυλο! Αλλά εφόσον εμείς παραδοσιακά το επιτρέπουμε, αυτοί αδιάντροπα και ανιστόρητα το πράττουν.
  4. Το «κυβερνητικό αφήγημα» (κατά την έκφραση του συρμού) της Ν.Δ., δηλαδή το προτεινόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα αλλά και ο προτεινόμενος τρόπος διακυβέρνησης, πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένο και να μην αφήνει τόσα τεράστια κενά, που μπορούν να καλυφθούν εύκολα από τη φαντασία του κάθε στελέχους ή του κάθε πιθανού ψηφοφόρου. Ο κόσμος πλέον δεν πιστεύει σε λόγια, δεν πιστεύει σε υποσχέσεις. Ίσως πιστέψει σε κάποια κυβερνητική πρόταση, όταν αυτή είναι συγκροτημένη και πειστική. Το να λέμε απλά «δεν υποσχόμαστε παροχές» δεν αποτελεί «αλήθεια», αντίθετα αποφυγή της λειτουργίας και εργασίας ενός πραγματικού κόμματος, που είναι η παραγωγή πολιτικής, είτε κυβερνάει και την εφαρμόζει, είτε βρίσκεται στην αντιπολίτευση και την προτείνει στους πολίτες, για να την εφαρμόσει, αν τους πείσει και το ψηφίσουν. Το ζητούμενο είναι η αξιοπιστία, και αυτή θα κριθεί από την ποιότητα και την αλήθεια που θα εμπεριέχει αυτή η κυβερνητική πρόταση. Προς το παρόν το προτεινόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι αρκετά έως πολύ ασαφές και -ακόμα- ελλειμματικό, οπότε αποτυγχάνει και να γίνει αποδεκτό από επαρκή μερίδα του πληθυσμού. Γι’ αυτό και τα ποσοστά του κόμματος έχουν προς το παρόν «κολλήσει».
  5. Η μεγάλη, η μέγιστη μερίδα των πολιτών για να προσχωρήσει στη Ν.Δ. όπως είναι ανάγκη για τον τόπο, πρέπει να ΔΕΙ και να πειστεί για τις ουσιαστικές αλλαγές στο κόμμα, δηλαδή στους ανθρώπους, στην ιδεολογία, στο πρόγραμμα και στην εν γένει παρουσία της. Τότε μόνο θα προσχωρήσει στο κόμμα στο βαθμό που χρειάζεται για τη διάσωση της χώρας, ώστε η Νέα Δημοκρατία, από πλευράς εκλογικής δύναμης, να έχει λυμένα τα χέρια της για να κυβερνήσει όπως πρέπει. Αλλιώς, και την εξουσία να καταλάβει η Ν.Δ. λίγα πράγματα θα μπορέσει να κάνει. Όπως λίγα, σε σχέση με όσα πραγματικά θα μπορούσε, έκανε στις προηγούμενες περιόδους διακυβέρνησής του (2004~2009 και 2012~2014). Και είναι, σημειώνουμε ως παρένθεση, μέγιστο τακτικό αλλά και ουσιαστικό λάθος να βγαίνουμε, στα πλαίσια της «αλήθειας», και να εκθειάζουμε ή να δικαιολογούμε αυτές τις περιόδους, οι οποίες για τους μη «πεπωρωμένους» οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας είναι κάθε άλλα παρά «αναμάρτητες».

Και ερχόμαστε τώρα σε πιο εξειδικευμένες πολιτικές προτάσεις μας.

  1. Θα πρέπει, νομίζουμε, τα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος και ο ίδιος ο πρόεδρος να εντείνουν τις διακηρυγμένες από τον τελευταίο άμεσες επαφές τους όχι απλά με την «κοινωνία των πολιτών», αλλά και με μεμονωμένους πολίτες. Δε χρειάζεται πάντα αυτή η επικοινωνία να γίνεται ενορχηστρωμένα και χορογραφημένα με προέδρους σωματίων και συλλόγων, όπου γίνεται μια τυπική παρουσίαση και ανάγνωση υπομνημάτων, χωρίς ζωντανή και ουσιαστική συζήτηση, αλλά και με απλούς πολίτες από τις διάφορες κατηγορίες τους, και ειδικά με ανέργους, νέους και ηλικιωμένους, διάφορους αναξιοπαθούντες, με επαγγελματίες διαφόρων ειδών και με άλλους πολίτες. Σε αυτές τις άμεσες επαφές, εκτός από το ελάχιστο αναγκαίο προσωπικό ασφαλείας και ένα ή δύο γραμματείς για να καταγράφουν τις συζητήσεις και τα αιτήματα-προτάσεις, ο πρόεδρος και τα στελέχη θα πρέπει να συνοδεύονται από ελάχιστα άλλα κομματικά στελέχη, και όχι από ένα στρατό (για να μην πούμε συρφετό) στελεχών, πολλά από τα οποία στη συνείδηση του απλού κόσμου συμβολίζουν το παλιό καθεστώς και λειτουργούν από απωθητικά ως αποκρουστικά. Και μπορεί αυτή η αντίδραση του κοινού για αυτά τα στελέχη να είναι σε κάποιο βαθμό άδικη, αλλά δεν παύει να υφίσταται.

Συνεχίζουμε με τη δειγματοληψία από συγκεκριμένες προτάσεις.

  1. Η παρατηρούμενη τακτική της αναμονής και της επιφύλαξης της Ν.Δ., της μη κατάθεσης δηλαδή συγκεκριμένων πολιτικών προτάσεων, με τη δικαιολογία ότι «εμείς δεν υποσχόμαστε», δεν είναι αποτελεσματική και αυτή καθεαυτή σα «δικαιολογία» είναι εκτός θέματος. Οι πολίτες δε θέλουμε κενές και κούφιες υποσχέσεις-ψέματα, αλλά οδοδείκτες ξεπεράσματος των πολυποίκιλων προβλημάτων, δηλαδή συγκεκριμένες πολιτικές. Πρέπει η «πολιτική» στη χώρα μας να πάψει να είναι (ψεύτικος συνήθως) κατάλογος υποσχέσεων για παροχές αλλά κατάλογος πραγματικών πολιτικών, δηλαδή προτεινόμενων νομοσχεδίων για αντιμετώπιση προβλημάτων και υποβοήθηση της παντοειδούς ανάπτυξης. Δυστυχώς στη χώρα μας ακόμα κάποιοι, δυστυχώς πολλοί, πολίτες και «πολιτικοί», συγχέουμε την (πραγματική) πολιτική με την παροχολογία και την υποσχεσιολογία. Ο κατάλογος των θεμάτων προς αντιμετώπιση/νομοθέτηση μπορεί να είναι τεράστιος.

Σε μερικά ψήγματα αναφερόμαστε αμέσως παρακάτω:

  1. ο ΕΝΦΙΑ είναι όχι μόνο ένας φόρος άδικος και «ταφόπλακα» της οικοδομικής δραστηριότητας και έτσι γενικότερα της ανάπτυξης στη χώρα μας. Η πλήρης κατάργησή του, όπως έγινε στην Κύπρο, πρέπει να είναι μία από τις προτεραιότητες μιας νέας διακυβέρνησης. Μέχρι να καταργηθεί όμως θα πρέπει από αυτόν ΑΜΕΣΑ να εξαιρεθούν άνθρωποι που αποδεδειγμένα δεν έχουν τη δυνατότητα, δηλαδή τα εισοδήματα, να τον πληρώσουν. Γιατί διαφορετικά όχι μόνο τιμωρούνται που παλιότερα, οι ίδιοι ή έστω οι γονείς τους, δεν κατανάλωσαν αλλά επένδυσαν-έχτισαν, αλλά και μετατρέπονται σε «οικονομικά ζόμπι», δηλαδή σε χρεώστες του δημοσίου χωρίς δικαίωμα οικονομικών δικαιοπραξιών, σε πολίτες β’ κατηγορίας. Και όλα αυτά χωρίς ουσιαστικά να φταίνε.
  2. Το «τέλος επιτηδεύματος» αυτό το χαράτσι που πληρώνουν όλοι όσοι κάνουν κάποιο επάγγελμα, μικροί και μεγάλοι, για να επιβιώσουν ή για να πλουτίσουν, δεν είναι παρά ένας επιπλέον φόρος για τους τελευταίους, από τους πάμπολλους που πληρώνουν. Για όσους όμως οι δουλειές τους δεν πάνε τόσο καλά, είναι ένας ακόμα λόγος, η χαριστική βολή, για να κλείσουν την επιχείρησή τους και να προστεθούν στη χορεία των ανέργων ή των νέων μεταναστών. Που ήδη μετριούνται σε εκατομμύρια. Πρέπει επιτέλους κάποτε κάποιος να νοιαστεί και να «τραγουδήσει το τραγούδι» αυτών των ανθρώπων, των άνεργων και των νεομεταναστών. Δε γίνεται να προσελκύουμε κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους «άτυπους μετανάστες» στη χώρα μας και ταυτόχρονα να διώχνουμε, με πράξεις και παραλήψεις, τους δικούς μας πολίτες από τη χώρα μας σε ίδιους ή ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς.

III. Το συνεχώς διαπραττόμενο από μεγάλη μερίδα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού έγκλημα της φοροδιαφυγής δεν μπορεί να συνεχιστεί να αντιμετωπίζεται με ημίμετρα και ζογκλερικά κόλπα. Η μόνη μέθοδος επίλυσής του είναι η διενέργεια διαρκών και διασταυρούμενων φορολογικών ελέγχων από δεκάδες συνεργεία/φορολογικά κλιμάκια, που θα κυκλοφορούνε όλο το εικοσιτετράωρο και όλες τις μέρες σε όλη την επικράτεια. Αν συνεχιστεί το καθεστώς των τελευταίων δεκαετιών, φόρο θα συνεχίσουν να πληρώνουν μόνο τα κορόιδα και τα υποζύγια. Το εισόδημα πρέπει να συλλαμβάνεται και να φορολογείται εν τη γενέσει του και όχι μερικά, αποσπασματικά και άδικα εκ των υστέρων μέσω πονηρών δήθεν τεχνασμάτων, όπως τα λεγόμενα τεκμήρια διαβίωσης, που δεν αποφέρουν κανένα όφελος στα δημόσια έσοδα, αντίθετα δημιουργούν μεγάλη ζημιά στην οικονομία.

  1. Μια ειδικότερη κομματικού ενδιαφέροντος πρόταση που επανακατατέθηκε, για πολλοστή φορά, είναι τα κεντρικά του κόμματος και οι υψηλά κομματικά ιστάμενοι να αφουγκράζονται προσεκτικά και το κόμμα, τα κατώτερα στην ιεραρχία στελέχη, αλλά και την κοινωνία και να μην κλείνονται σε «γυάλινους πύργους». Επίσης το κόμμα θα πρέπει να λειτουργεί καταστατικά και αποτελεσματικά και να μην γίνεται πότε φέουδο διάφορων μεγαλοστελεχών του.

 

Ο Πρόεδρος

Γεωργιάδης Ελευθέριος

Για το Γραφείο Τύπου

Γκαρέλας Κωνσταντίνος