ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

 

«Και εγένετο εν τω σπείρειν ο μεν έπεσεν επί την οδόν και ήλθον τα πετεινά και κατέφαγεν αυτόν. Και άλλο έπεσεν επί το πετρώδες, όπου ουκ είχε γην πολλήν και ευθέως εξανέτειλε δια το μη έχειν βάθος γης, ηλίου δε ανατείλαντος εκαυματίσθη και δια το μη έχειν ρίζαν εξηράνθη. Και άλλο έπεσεν εις τας ακάνθας και ανέβησαν οι άκανθαι και συνέπνιξαν αυτό και καρπόν ουκ έδωκε. Και άλλο έπεσεν εις την γην την καλήν και εδίδου καρπόν αναβαίνοντα και αυξάνοντα και έφερεν καρπόν τριάκοντα και εξήκοντα και εκατόν» (= Και συνέβη, όταν έσπερνε, ένα μέρος του σπόρου να πέσει στον δρόμο και ήρθαν τα πουλιά και τον έφαγαν, ένα άλλο μέρος έπεσε σε έδαφος πετρώδες χωρίς χώμα και αμέσως βλάστησε με καχεκτικές ρίζες και, όταν βγήκε ο ήλιος, το έκαψε και ξεράθηκε. Ένα άλλο μέρος έπεσε μέσα σε αγκάθια κι εκείνα το περικύκλωσαν και το έπνιξαν κι έτσι δεν μπόρεσε να καρπίσει. Ένα άλλο μέρος έπεσε σε χώμα γόνιμο κι ο σπόρος φύτρωσε και μεγάλωσε και έδωσε καρπό εκατονταπλάσιο) (Μάρκος, Δ’, 4-8).

 

Ομολογώ, λαμπρέ μου φίλε Ευάγριε, ότι σε καλοτύχησα, που βρέθηκες προχθές στον εσπερινό της συγχώρησης. Χάρηκα με τη χαρά σου. Λυπήθηκα, που δεν μπόρεσα να απολαύσω τα απλά, όμως γεμάτα αγάπη λόγια του πνευματικού μας πατέρα, του τοιούτου πρέποντος ημίν.

Το έπραξα χωρίς τη θέλησή μου. Και το ξέρεις. Στέκεσαι άτυχος, όταν χάνεις τέτοιο λουτρό ψυχής, γιατί μ’ αυτό ανανεώνεσαι, αποκαθαίρεσαι από το ρύπος των παθών και των αδυναμιών. Είναι μια καθάρια κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ειρηνεύεις. Συγχωρείς. Γίνεσαι ένας νέος Άγιος Νεκτάριος κι ένας νέος Γέρος του Μωριά.

Γίνεσαι όμως τέτοιος, όταν ο σπόρος, που δέχθηκες στον αγρό της ψυχής σου, προσέχεις να μην πέσει ούτε στον δρόμο ούτε σε πετρώδες έδαφος ούτε και μέσα σε αγκάθια. Γιατί, αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν καθαρίζεται η ψυχή σου. Θα καθαρίσει μόνο, όταν ρίξεις τον σπόρο στη γόνιμη γη. Τότε με σιγουριά θα απαλλαγείς από τον ρύπο των παθών και των ανομημάτων σου.

Μη λησμονείς ότι δεν είσαι ο μόνος στη ζωή, που αδικήθηκε κατάφωρα, που του πρόσφεραν αντί του ύδατος όξος, αντί του αγαπάν εμπαθή διωγμό.

Μην πας όμως κόντρα στο κύμα της αδικαιολόγητης αδικίας. Ξεπέρασέ την. Λυτρώσου από την αδυναμία της ανταπόδοσης. Και με φαρδιά καρδιά «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Κι αν έχουν έστω και ίχνος ευθιξίας, αν η συνείδησή τους δεν υπνώττει, αλλά βρίσκεται σε εγρήγορση, θα μεταβληθούν και θα κλαύσουν πικρά, όπως ο Άγιος Πέτρος.

Συ, ως καθαρμένος στη ψυχή, θα έχεις κάθε δικαίωμα να επαναλαμβάνεις ενδόμυχα τα λόγια του Αποστόλου των Εθνών Παύλου: «Την πίστιν τετήρηκα τον νόμον τετέλεκα, λοιπόν απόκειταί μοι ο της θείας δικαιοσύνης στέφανος».

Αυτά έχε στον σώφρονα νου σου και μην ενεργείς διαφορετικά. Συ θα είσαι ο νικητής. Συ θα έχεις εγρηγορούσα τη συνείδησή σου.

Σε ασπάζομαι ανυπόκριτα και με αγάπη.

Ο ένας και μοναδικός σου φίλος.