ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
Τ. Λυκειάρχη
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΝΤΥΠΟΥ
σσ. 751, Δράμα 2019, Dr. Med Γεωργίου Χ. Χαραλαμπίδη
«Το να αναζητείς τις ρίζες σου, δεν αποτελεί στείρα προσπάθεια, αλλά χρέος προς πρόσωπα προσφιλή, στα οποία οφείλεις το ζην, καθώς και το ευζήν» (Θυμόσοφος λόγος»
Αυτό το χρέος επιτελώντας ο καλός φίλος και λειτουργός του Ασκληπιού Γιώργος Χαραλαμπίδης, ύστερα από μακρόχρονη, επίπονη, συνειδητή και υπεύθυνη προσπάθεια και έχοντας ως οίακα τον Ηγούμενο της παλαίφατης και ιστορικής Ιεράς Μονής της Παναγίας Σουμελά αποκαθιστά την αλήθεια για τη διάσωση των ιερών κειμηλίων της Ιεράς Μονής Παναγίας Σουμελά από τον Ηγούμενο Πολύκαρπο Παρμακσούζ (Αδάκτυλο) και τον Ιερεμία Τσαρίδη (Σουμελιώτη) και την ευλαβική απόθεσή τους στη Νέα Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο.
Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης, μολονότι δεν έχει ασχοληθεί με τη σπουδή της ιστορίας, όμως η αγάπη του για την ανεύρεση της αλήθειας τού εκχωρεί χώρο στο ιερό τέμενος της άτεγκτης ιστορίας.
Ασφαλώς στο ογκώδες, άριστα επιμελημένο και διανθισμένο με σπάνιο φωτογραφικό υλικό πόνημά του, αλλά και προικισμένο με γραπτές έγκυρες μαρτυρίες, δεν αρκείται μόνο στη βιογράφηση του συγγενούς του, αλλά μας δίνει και ιστορικά γεγονότα, τα οποία διαδραματίζονται παράλληλα με τη ζωή του Ηγουμένου. Εκτενής η αναφορά του και στη νέα πατρίδα των Ποντίων της Δράμας, στη Ν. Κρώμνη.
Από τη Σαντά (ή Σάντα) του Πόντου, το επτάκωμο Σούλι του Ελληνισμού του Πόντου, ο συγγραφέας ως αριστοτέχνης οδηγός παρακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή, την πολύπλαγκτη, του Ιερομονάχου Πολυκάρπου μέχρι την εγκατάστασή του στην προσφυγομάνα Δράμα, όπου και αναπαύεται από το Νοέμβριο του 1957.
Το πόνημά του, σμιλευμένο με πολλή αγάπη, είναι μια σύνθεση ιστορικής πορείας σε Ανατολή και Δύση του Ιερομονάχου, που μέσα από αυτήν παρατίθεται και η ιστορική πορεία ατόμων επιλέκτων με τους οποίους συγχρωτίστηκε.
Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που διανθίζει τις σελίδες είναι η πιστότατη αποτύπωση της ιστορικής ευθύνης, από την οποία διακατείχετο σ’ όλη του την επίπονη περιδιάβαση ο συγγραφέας.
Τα εύσημα στην επίπονη προσπάθειά του τού απονέμει ο Σεμνότατος Ιεράρχης κ. Παύλος, ο οποίος εκθύμως την ευλογεί, αφού αυτή είναι καρπός σφριγηλός, εύγνωστος και επωφελής, που πηγάζει από την υψηλή συναίσθηση του χρέους του για τη διάσωση της Μνήμης.
Η βαθειά και εκτενής έρευνα του συγγραφέα, για να αναστυλώσει την προσωπικότητα του ήρωά του, αλλά και εκείνων με τους οποίους συνεργάστηκε, αποτυπώνεται στην προτελευταία παράγραφο του πονήματός του: «Στο πόνημα αυτό αναφέρουμε διεξοδικά και άλλα συγγενικά του πρόσωπα με τα οποία είχε σχέσεις σε όλα τα μέρη της Ελλάδος (Μυστράς, Άγιον Όρος, Νέα Σάντα Κιλκίς, Ν. Κρώμνη Δράμας, Κύργια Δράμας, Άγιος Παντελεήμων Φλώρινας, Κωνσταντινούπολη, Χάλκη, Κούμα κ.ά.).
Ευγενέστατος ο συγγραφέας ευχαριστεί θερμά τον Σεπτότατο Ιεράρχη κ. Παύλο, αλλά και όλους εκείνους, που στάθηκαν δίπλα του στο μακρινό νοερό ταξίδι καθώς και στη σχεδίαση του πονήματος.
Τη σοβαρότητα του πονήματός του εγγυάται η εκτενής παράθεση των πηγών και της βιβλιογραφίας, την οποία παραθέτει.
Κατακλείδα του πονήματος η ενσωμάτωση του Οικογενειακού του δέντρου, σχεδιασμένη από τον ίδιο.
Κλείνοντας ευχόμεθα να είναι καλοτάξιδο το πόνημά του και να κινήσει το ενδιαφέρον και άλλων. Η αδικοξεριζωμένη γενιά των Ποντίων από τα μυρωμένα και αγιασμένα χώματα της Αγιοτόκου Ανατολής έχει χρεία τέτοιων πονημάτων.
Ο γιατρός Γιώργος Χαραλαμπίδης μάς έδειξε τον επίπονο, όμως τόσο χρήσιμο δρόμο. Έχουμε χρέος να τον ξεδιπλώσουμε, έστω κι αν είναι δύσβατος και κακοτράχαλος με επακόλουθο την εύλογη κόπωση, την οποία απαλύνει το βαθύ χρέος προς τις ρίζες του.
