Ἀδελφοί μου,
δέν ὑπάρχει γλυκύτερο ὄνομα στά χείλη μας ἀπό τό ὄνομα τῆς Παναγίας. Ἰδιαίτερα αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταύγουστου μέ τίς Παρακλήσεις σ’ Ἐκείνη καί τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της.
Εἶναι τόσο βαθιά ριζωμένη ἡ ἀγάπη, ἡ τρυφερή ἀγάπη, πού τρέφει ὀ ὀρθόδοξος λαός μας πρός τήν Παναγία, ὥστε μᾶς ὑποχρεώνει, νά σκεφθοῦμε λιγάκι: Γιατί αὐτή ἡ ἐξαιρετική τιμή πρός τήν Παναγία;
Ποιός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τό πρόσωπο τῆς Παναγίας ἔχει ἐξαρθεῖ τόσο πολύ μέσα στήν Ἐκκλησία καί στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν, ὥστε νά ἔχει μία θέση κεντρική στήν ὑμνογραφία μας, στίς προσευχές μας καί προπαντός στίς καρδιές μας;
Εἶναι πολλοί οἱ λόγοι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά τούς ὁποίους ἡ Παναγία ἔχει αὐτή τήν ξεχωριστή θέση. Θά ὑπογραμμίσουμε τόν σπουδαιότερο.
Ὁ σπουδαιότερος εἶναι ὅτι ἡ Παναγία εἶναι τό πρόσωπο ἐκεῖνο μέσα στό ὁποῖο ἀποκαλύφθηκε ὅλη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί πραγματοποιήθηκε ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου.
Ἀπό τότε πού ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν Θεό καί ἀναγόρευσε τόν ἑαυτό του σέ θεό, ὁ δρόμος πού πῆρε ἡ ἀνθρωπότητα ἦταν δρόμος πρός τήν καταστροφή καί πρός τόν θάνατο. Στράφηκε ὁ ἄνθρωπος πρός τήν κατάσταση τοῦ ζώου, τοῦ θανάτου καί τῆς καταστροφῆς.
Καί δέν ὑπῆρχε κανένας ἄλλος τρόπος γιά νά σωθεῖ παρά τό νά ἐπέμβει ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Θεός δέν ἤθελε νά ἐπέμβει μέ τρόπο πού θά καταργοῦσε τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Ἤθελε νά ἐπέμβει γιά νά σώσει τόν κόσμο, χρησιμοποιώντας τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, σεβόμενος τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Καί γι’ αὐτό μέσῳ τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου ἔστειλε τόν Υἱό Του γιά νά γίνει ἄνθρωπος καί νά σώσει τόν κόσμο.
Καί πῶς ἐκδήλωσε ὁ ἄνθρωπος τήν ἐλευθερία του; Στό πρόσωπο τῆς Παναγίας! Ἡ Παναγία ἦταν ἐκείνη μέσα ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους πού εἶπε ἐλεύθερα τό «ναί» στόν Θεό.
Πού ἀντέστρεψε αὐτό πού εἶχε κάνει ἡ Εὔα, ἡ πρώτη γυναίκα, ἡ ὁποία ὑπαγόρευσε στόν Ἀδάμ, τόν πρῶτο ἄνθρωπο, νά ποῦν «ὄχι» στόν Θεό.
Καί ἔρχεται τώρα μία ἄλλη γυναίκα, ἡ Παναγία, γιά νά πεῖ ἐλεύθερα το «ναί» στόν Θεό, ὥστε νά μπορέσει ὁ Θεός μέ τό «ναί» αὐτό –τό ἐλεύθερο– τοῦ ἀνθρώπου νά ἐπέμβει καί νά σώσει τόν ἄνθρωπο.
Ὄχι μόνον ἐπεμβαίνει ὁ Θεός χάρη στό «ναί» τῆς Παναγίας, ἀλλά μέσῳ ἐκείνης δίνει στόν Υἱό του σάρκα καί αἷμα ἀνθρώπινο. Παίρνει λοιπόν ἀπό τήν Παναγία ὁ Θεός ἀνθρώπινη σάρκα καί αἷμα καί γίνεται μ’ αὐτόν τόν τρόπο ἄνθρωπος.
Ἔτσι, δέν ὑπάρχει κανένα πρόσωπο, κανένας ἄνθρωπος σέ ὅλο τόν κόσμο, σέ ὅλη τήν κτίση, πού νά εἶναι τόσο στενά ἑνωμένος μέ τόν Θεό ὅσο ἡ Παναγία. Αὐτός εἶναι ὁ κυριότερος λόγος γιά τόν ὁποῖο τιμοῦμε τόσο πολύ τήν Παναγία.
Εἶναι αὐτή πού ἔδωσε τόν ἑαυτό της, ὄχι μόνο τό ἐλεύθερο «ναί» πού εἶπε στόν Θεό ἀλλά καί τήν ἴδια τή σάρκα της, γιά νά σαρκωθεῖ, νά γίνει ἄνθρωπος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.
Ας εὐχαριστήσουμε, ἀδελφοί, τήν Παναγία μας γιά τη συμμετοχή της στή σωτηρία μας καί νά τήν παρακαλέσουμε νά σκεπάζει ὅλους μας.
Εὐχέτης ὃλων πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο
Ὁ Μητροπολίτης σας
+ ὁ Δράμας Δωρόθεος
