«Ακούς;» αναρωτιέται η Ηλιάννα Τζάερλη – Γιωτάκη και συγκλονίζει «αποχαιρετώντας» εκείνους που χάθηκαν στην κοιλάδα των Τεμπών

 

H σιδηροδρομική τραγωδία στην κοιλάδα των Τεμπών έχει συγκλονίσει ολόκληρη την Ελλάδα, που παρακολουθεί «παγωμένη» τα ανθρώπινα δράματα που αποκαλύπτονται καθημερινά μέσα από την οδύνη και τον αβάσταχτο πόνο των συγγενών των θυμάτων.

Αυτό που έχει συγκλονίσει περισσότερο είναι ο τρόπος με τον οποίο τα νέα παιδιά βιώνουν και διαχειρίζονται όλες αυτές τις μέρες αυτή την τραγωδία. Βγαίνουν στον δρόμο και διαμαρτύρονται στέλνοντας το μήνυμα ότι «ποτέ πια δεν πρέπει να θρηνήσουμε θύματα, λόγω λαθών, αβλεψιών και παραλείψεων».

Σπεύδουν μαζικά να αιμοδοτήσουν για πρώτη φορά, προκειμένου να συνδράμουν τις ανάγκες των νοσοκομείων για αίμα, στέκονται βουβά και με σεβασμό απέναντι στη θλίψη των γονιών που έχασαν τα βλαστάρια τους και ζητούν απόδοση δικαιοσύνης στη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών.

Όλα αυτά τα συναισθήματα προσπαθεί να εκφράσει μέσα από ένα ποίημα που έγραψε συναισθηματικά φορτισμένη στη μνήμη συνομηλίκων η Βολιώτισσα Ηλιάννα Τζάερλη- Γιωτάκη, φοιτήτρια από τη Νέα Ιωνία και το απέστειλε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείου του «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ». «Επιθυμώ αν και εσείς το κρίνεται σωστό να το δημοσιεύσετε, γιατί πιστεύω ότι μας εκφράζει όλους. Θέλω με αυτόν τον τρόπο να συλλυπηθώ τους συγγενείς των θυμάτων που σήμερα πονάνε», έγραψε σε μία υποσημείωση.

Ακολούθησε τηλεφωνική μας επικοινωνία. Η 21χρονη Ηλιάννα Τζαέρλη- Γιωτάκη, είναι φοιτήτρια της Οινολογίας στη Δράμα. Πολλές φορές έχει ταξιδέψει με τρένο. Μετά το τραγικό δυστύχημα δεν είναι πολύ σίγουρη ότι θα το ξανακάνει. Ο τρόμος που προκαλούν οι αποκαλύψεις για τις συνθήκες που έγινε την έχουν κάνει επιφυλακτική, όπως άλλους άλλωστε.

«Βγήκαμε να πιούμε έναν καφέ με συμφοιτητές μου και όλοι νιώθαμε ένα κενό. Ήμασταν παγωμένοι. Δεν μπορούσαμε, ακόμη δεν μπορούμε, να συλλάβουμε αυτό που έχει γίνει. Χάθηκαν παιδιά στην ηλικία μας. Κάποιοι γνωστοί μου είχαν φίλους τους μέσα στο τρένο και έψαχναν να τους βρούνε. Αλλοι πάλι με τη σκέψη και μόνο ότι κάποιος δικός τους φίλος θα μπορούσε να ταξίδευε εκείνο το μοιραίο βράδυ με τη συγκεκριμένη αμαξοστοιχία, άρχισαν να τηλεφωνούν για να δούνε ότι είναι καλά. Μέσα σ΄αυτό το κλίμα ήθελα να εκφραστώ. Πήρα το κινητό μου και άρχισα να γράφω. Ετσι συντάχθηκε το ποίημα», μας εξήγησε.

Όση ώρα μιλούσαμε η φωνή της με το ζόρι έβγαινε. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς; Το πένθος είναι βαρύ και οι ψυχές «κλειδωμένες». Τα αναπάντητα γιατί έχουν κυριεύσει μυαλό και καρδιά από την περασμένη Τρίτη το βράδυ, όποτε η Ελλάδα «ντύθηκε» στα μαύρα θρηνώντας τη νιότη που ταξίδεψε για πάντα στον ουρανό.

Το ποίημα της Ηλιάννας Τζάερλη- Γιωτάκη είναι πραγματικά συγκλονιστικό:

«Ακούς;

Κυκλοφορώ στους δρόμους μα υπάρχει μια θλίψη,

την ψυχή μου ένα βάρος έχει καλύψει

Δεν ξέρω που θα βγει αυτή η κρεμάλα,

μα πιστεύω σαν τρελή πως μας έχουν ρίξει κατάρα

Πως να συνέλθουμε από το ένα το πένθος;,

μας βρίσκει το επόμενο σαν δολοφόνος πληρωμένος.

Θέλω να ανοίξω τα μάτια και όλα να ‘ναι ένα ψέμα,

δεν αντέχω άλλη μια μέρα τούτη την τρέλα

Σκηνικά βγαλμένα από ταινίες,

λάθος λένε είναι από δυο εγκληματίες.

Που ανάγκασαν τόσες ψυχές να κατέβουν στον Άδη,

χωρίς να λογαριάζουν την ζωή τους την άλλη

Μανάδες να υποφέρουν αν το παιδί δεν γυρίσει,

παιδιά να περιμένουν αν ο γονιός τους θα ζήσει

Αδέρφια αν θα ξαναδούν τον αδερφό τους,

γυναίκες και άντρες αν θα ανταμώσουν τον σύντροφο τους

Όλη η Ελλάδα μαυρισμένη,

απ’τον καπνό της φωτιάς των τρένων

από τη σύγκρουση την καταραμένη

Όλοι ψάχνουν ευθύνες να ρίξουν,

μα ξέρουμε πως κάτω απ’ το χαλί θα τις κρύψουν

Κάποιοι θέλουν δικαιοσύνη να βρουν,

μα οι καρδιές των πενθούντων όαση δεν θα δουν.

Λύτρωση δεν υπάρχει γιατί κανείς δεν θα γυρίσει,

Να πει στους γονείς του “το ταξίδι με το τρένο όνειρα μάς γεμίζει”».

Πηγή: Taxydromos.gr / BAΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ