ΑΡΘΡΟ
Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά
ATPL
AIRLINE PILOT
B737NG AIRBUS 320
Να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή πριν την συνέχιση του κειμένου.
Όποιος ασχολείται με συγγραφή συχνή εκτίθεται προς το αναγνωστικό κοινό και για τον τρόπο γραφής, την θεματολογία, αλλά και για την απόδοση των σκέψεών του επί χάρτου.
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι ποτέ δυνατόν να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι από ένα κείμενο, μια αρθρογραφία, ένα βιβλίο. Πάντοτε οι απόψεις των αναγνωστών διίστανται και σπανίως δε απολάβει τούτο καθολικής αποδοχής.
Αυτά που ακούτε ή διαβάζετε με την ονομασία ενός βιβλίου ή άρθρων ως Best Seller, άγεται από καθαρά διαφημιστικούς και εμπορικούς σκοπούς μιας και οι πολυπληθείς αναγνώστες ενός τέτοιου πονήματος ποτέ δεν μπορούν να υπερβούν τους μη διαβάσαντες ή τους αδιάφορους. Έτσι πάντοτε αυτός που τολμά να εκτίθεται στο αναγνωστικό κοινό και στον περιστασιακό προς ενημέρωση κόσμο ακολουθεί όπως εγώ το ένστικτό του, την ειλικρίνειά του ως προς την θεματολογία και την αιρετική του σκέψη.
Ούτως ή άλλως στον μάταιο αυτό κόσμο αυτοί που εμείνανε διαχρονικά εμείνανε μιας και ήταν αιρετικοί στο πνεύμα. Όλοι οι άλλοι απλώς δηλώσαν, είτε δηλώνουν παρουσία.
Αντί κειμένου για την επερχόμενο εορτασμό του Πάσχα, θέλοντας να ξεφύγω από τα επαναλαμβανόμενα κατά κόρον κείμενα, οφείλω κάτι. Και αυτό γιατί; Μιας και ενέργειες τέτοιες πρέπει να επικροτούνται να επιβραβεύονται ανεξαιρέτως έστω και εάν υπάρχει αντίθεση ή αντιπαράθεση με πράγματα ή πρόσωπα.
Αντ’ αυτού να γράψω για την εκδήλωση υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμα η οποία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 27 Μαρτίου 2018 στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας. Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων οπό την λεηλασία οπό τους Βουλγάρους της Ιεράς Μονής Εικοσιφοίνισσας στις 27 Μαρτίου 1917. Επ ευκαιρία της εκδόσεως ιστορικού τόμου εμπλουτισμένο με λεύκωμα φωτογραφιών και ο οποίος αναφέρεται στην ευρύτερη ιστορικότητα της περιοχής, στην λεηλασία των κειμηλίων της Ιεράς Μονής Εικοσιφοίνισσας και στον ρόλο που έπαιξε αυτή διαχρονικά.
Επί τη ευκαιρία να επαινέσω όλη αυτήν την προσπάθεια που άρχεται του Μητροπολίτου Δράμας Κυρίου Παύλου ο οποίος στην εισαγωγική ομιλία του αναφέρθηκε στο χρονικό της λεηλασίας, τους λόγους για τούς οποίους αγωνίζεται σθεναρώς για την επαναφορά των κλοπιμαίων στο φυσικό τους χώρο, την Ιερά Μονή της Εικοσιφοινίσσης, αλλά και τις πολλές δυσκολίες πού συναντά στον αγώνα αυτόν.
Έτσι αποφάσισα αντί του καθιερωμένου κειμένου περί της εορτής του Πάσχα να γράψω κάτι για την εκδήλωση αυτή, αλλά και για τον Μητροπολίτη Δράμας, ο όποιος ανέλαβε ένα μεγάλο φορτίο, το οποίο πρέπει να φέρει εις πέρας με συμπαραστάτες τους κάτοικους του Νομού, μιας και λύση από πουθενά δεν διαβλέπεται και με ένα τέτοιο θέμα που άπτεται διακρατικών υποθέσεων το μόνο σίγουρο είναι ότι οι πολιτικοί και μη «φίλοι» του θα λακίσουν μιας και δεν τους αρέσουν να εμπλέκονται σε θέματα τα οποία δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε. Έτσι με σημαιοφόρο τον ίδιο, όπως ο ίδιος το είπε στην εισαγωγική του παράθεση, θα ακολουθούσουν όσοι και όσες θέλουν και μπορούν, ο καθείς από τον τομέα του.
Θα μου πείτε εσένα τι βάσανο σε κοφτεί μιας και είχες έρθει σε αντιπαράθεση μέσω κειμένων για κάποιες θέσεις του και τώρα τι προσπαθείς να κάνεις ή να κερδίσεις;
Οφείλω να σας πω ότι εγώ δεν φοβήθηκα αλλά και δεν φοβάμαι τίποτε και κανένα έκτος του ΘΕΟΥ μου. Έπειτα λόγω δουλειάς, λόγω ενάσκησης πτώσεως με άλματα αλεξιπτώτου, αυτός ο φόβος ή έστω και ο υπάρχων εξανεμίστηκε. Έτσι γνωρίζω να είμαι ευθύς και να αποδίδω τα του Καίσαρος τω Καίσαρα.
Είναι δε από αρχαιοτάτων χρόνων προγονική παρακαταθήκη. αναγνώριση και η αποδιδομένη τιμή ακόμη και στους εχθρούς μας όταν πράττουν έργα, άξια και αντάξια του τόπου και της Πατρίδας τους. Και εδώ ο Σεβασμιότατος με αλτρουισμό αντιπαρέρχεται ανθρώπινες μιζέριες και πάθη και βάζει εαυτόν του Σταυροφόρο για ένα θέμα το οποίο πονά όλο τον ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΝΟΜΟ μας αλλά και τους εν αυτώ μαρτυρικούς Δήμους του.
Η προσπάθεια στο να εκδοθεί ένα τέτοιας ιστορικός τόμος χρειάζεται κόπο, γνώση, προσπάθεια ετών και πολύ θάρρος, μιας και το διακύβευμα όλου του θέματος που είναι η κλοπή των κειμήλιων από την Μονή Εικοσιφοίνισσας της Δράμας αγγίζει κράτη, ξεσηκώνει ανίατες πληγές από παραλείψεις πολιτικών, αλλά φέρνει στο φως ξανά παραποιημένες ιστορικές αλήθειες, οι οποίες σκοπίμως από τους κρατούντες την θωπεία της δήθεν διπλωματίας τις έχουν αλλοιώσει κατά βάρβαρον τρόπο.
Έτσι επαινετή είναι η μεγάλη προσπάθεια της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας δια του οικείου Ποιμενάρχου της, αλλά και του συγγραφέως ομότιμου καθηγητού του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και συμπολίτη μας κ. Παπάζογλου, ο όποιος παρόλες τις ιστορικές αλλοιώσεις, παρόλες τους φραγμούς και τα εμπόδια, κατόρθωσε με απλό τρόπο να δώσει στοιχειά τα οποία καταμαρτυρούν την Ελληνικότητα της περιοχής και της Μακεδονίας, την ληστρική και βαρβαρική καταστροφή των Βουλγάρικων κατοχικών δυνάμεων, αλλά και τις αποδείξεις οι οποίες παραποιήθηκαν, κάνοντας από την θέση του μια προσπάθεια συνδράμοντας και ενισχύοντας την φωνή του Μητροπολίτη Παύλου στον αγώνα που ξεκίνησε εδώ και κάποια χρόνια για την ανάδειξη του θέματος της κλοπής αλλά και την λεηλασία των κειμηλίων της Ιεράς μόνης Εικοσιφοίνισσας.
Το βιβλίο αυτό δεν το έχω διαβάσει ακόμη, απλώς το είδα στην εκδήλωση, άκουσα από τον συγγραφέα διαφορές τοποθετήσεις, επίσης στο εισαγωγικό κείμενο άκουσα τον Μητροπολίτης Δράμας, και έχοντας ιστορική μνήμη και γνώση, αλλά και πιστεύοντας από μικρός ότι η Ιστορία σαν επιστήμη αποτελεί μια ζώσα Επιστήμη που πολλά εκ των κεφαλαίων της αναπαράγονται μονάχα που αλλάζουν χρόνια και ονόματα και αυτοί οι οποίοι προστρέχουν στις σελίδες της εντρυφούνε γνώση έτσι ώστε να μην επαναλάβουν γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν, έτσι δεν μπορώ να γράψω ουδέν περί της γραφίδες του συγγραφέα αλλά μπορώ να γράψω δια την προσπάθεια η οποία από μόνη της είναι πολύ μεγάλη και η ολοκλήρωσή της και μόνο είναι αρκετή δια την ύπαρξη αυτού του κειμένου.
Έτσι για την ιστορική μνήμη άσων δεν παρευρέθησαν στην εκδήλωση αυτή να αναφέρω λίγα τινά.
Ο εθνομάρτυρας Σμύρνης Χρυσόστομος από του έτους 1902 έως 1912 αγωνίζεται εις ολόκληρο τον Νομό Δράμας να διαφυλάξει το ποίμνιο του από τα νύχια των Βουλγάρων και των Τούρκων.
Από το βιβλίο «Ιστορία της Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης Παγγαίου» του Κωνσταντίνου Ε. Τσίακα.
« Ιδρύει Εκπαιδευτήρια, παρηγορεί τους πάσχοντας, βοηθάει τους πονεμένους. Το ενδιαφέρον του όμως είναι στραμμένον πρός την Ιεράν Μονήν.
Έχων βοηθόν του και τον νυν Μητροπολίτην Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου κ. Χρυσόστομον (τότε διάκονός του), ιδρύει Γεωργικήν Σχολήν εις Κρομύσταν μέ τρεις γεωπόνους, ώΐ άναφέραμεν εις προηγούμενον κεφάλαιον ήνώρθωσε τα οίκονομικά της Σχολής
Έν συνεχεία νέοι λαμπροί Μητροπολίται κοσμούν τον θρόνον της Μητροπόλεως Δράμας, όπως ο Αγαθάγγελος Β’ ό Μάγνητος (1912-1922), όστις συνέγραψε και έργον διά την Μονήν, ο Λαυρέντιος Β (1922-1928), ο Βασίλειος Κομβόπουλος (1935-1941) και ο Μητροπολίτης Γεώργιος Μισαηλίδης, οι οποίοι ενίσχυσαν ποικιλοτρόπως, ώστε να διατηρηθεί η ιστορικώτατη αυτή Μονή.
Άλλ’ όμως η επί 1.500 ολόκληρα έτη ιστορικώτατη Μονή αγωνισθείσα επί των επάλξεών της δεν κατώρθωσε να διαφύγει την καταστρεπτικήν μανίαν των Βουλγάρων, υπέστει δεινήν και βάρβαρον λεηλασίαν κατά το έτος 1917 από αυτούς, οι οποίοι απεγύμνωσαν αυτήν κυριολεκτικά.
Δεν άφησαν τίποτε! Ούτε σιγίλλια,ούτε χειρόγραφα, ούτε κειμήλια, ούτε άγια λείψανα, ούτε και εικόνες. Όλα, ο περιβόητος αρχικομιτατζής της Βουλγαρίας Πανίτσας μετά του Αυστριακού Αρχαιολόγου Βλαδιμήρου Σίς, ελεηλάτησαν, μετέφεραν στην Βουλγαρίαν ολόκληρο τον κεκρυμμένο θησαυρό της Μονής και τη ιστορική της Βιβλιοθήκην με πάρα πολές περγαμηνάς ιστορικής άξιας».
Δι’ αυτόν και μόνο τον λόγο αξίζουν ειλικρινή και θερμά συγχαρητήρια στον οικείο Μητροπολίτη Δράμας κ.κ.. Παύλο δια την συνδρομή του οποίου εξεδόθη αυτός ο επετειακός τόμος υπό του κυρίου Παπάζογλου και ο όποιος προστίθεται και σε άλλες εκδόσεις οι οποίες πιστοποιούν την λεηλασία της Παλαιφάτης Ιστορικής Μονής της Εικοσιφοιννήσης αλλά και στο αγώνα τον όποιον ξεκίνησε δια την επιστροφή των ιερών κειμηλίων της Μονής. Και όπως ο ίδιος ανέφερε «οφείλω να κάνω κάτι έτσι ώστε μετά το πέρασμά μου από εδώ να αφήσω κάποια παρακαταθήκη».
Καλό Πάσχα σε όλους τους αναγνώστες της εφημερίδας «Εργασία… συν».
