ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου,

Γραμματέα της Ν.Ε. και μέλους της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ

 

 

Όπως λέει και ο εθνικός μας τραγουδοποιός Νιόνιος, «όταν τα γιοφύρια πίσω μας θα καίγονται, εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω τις μέρες τις παλιές». Τότε «που μαθαίναμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά και επιτέλους να καταλαβαινόμαστε», που έλεγε κι ο μεγάλος μας Γιάννης Ρίτσος.

Και όμως διάφοροι έγκριτοι κατά τα άλλα επιστήμονες και διανοητές του χώρου της Κεντροαριστεράς αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις τρέχουσες πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις και να προτείνουν πολιτικές προσαρμοσμένες στην αδήριτη πραγματικότητα. Μας προτείνουν ούτε λίγο ούτε πολύ να κάψουμε «τις ΓΕΦΥΡΕΣ», πρωτοβουλίες που προτρέπουν σε διάλογο τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς!

Κι ας βολοδέρνει τόσα χρόνια ο χώρος. Κι ας έχει ανάγκη το συντομότερο η χώρα και η πολιτική μας ζωή από μια σύγχρονη μεγάλη Κεντροαριστερά. Διότι «δεν υπάρχει λειτουργική δημοκρατία δίχως μια μεγάλη… πολυσυλλεκτική Κεντροαριστερά», όπως έγραφε ο καθηγητής Στάθης Καλύβας ήδη από τον Οκτώβριο του 2013 (βλ. άρθρο του με τίτλο: Μετά το Πα.Σο.Κ. τι; στο βιβλίο του «Που είμαστε και που πάμε;).

Είναι δυνατόν στρατευμένοι στην υπηρεσία του κομματικού τους αφηγήματος και τυφλωμένοι από το αντισύριζα μένος τους, να αδυνατούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα;

Φαντάζει αδικαιολόγητη μια τέτοια στάση και συμπεριφορά τους, από τη στιγμή που πολιτικοί και αναλυτές είχαν προβλέψει τις εξελίξεις με μεγάλη ακρίβεια χρόνια πριν.

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος λόγου χάρη, ένας συντηρητικός πολιτικός με οξεία κριτική σκέψη και βάθος ανάλυσης, είχε προβλέψει πως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. παίρνοντας την εξουσία και φθάνοντας στο χείλος του γκρεμού αναγκαστικά θα προσαρμοστεί και θα προσγειωθεί στο ρεαλισμό και τη λογική. Είχε διαβλέψει ακόμη και σωστά ότι θα προβεί σε όλες εκείνες της μεταρρυθμίσεις που «ψοφοδεείς Υπουργοί της Ν.Δ. και του Πα.Σο.Κ. δεν είχαν τολμήσει να κάνουν φοβούμενοι τις κοινωνικές αντιδράσεις».

Ο Στάθης Καλύβας, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Γιέηλ των ΗΠΑ, στο προαναφερόμενο άρθρο του, είχε προβλέψει ότι: «η κεντρομόλος δυναμική της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι πανίσχυρη… η ακατανίκητη έλξη της εξουσίας και η κεντρώα ροπή του εκλογικού σώματος συντείνουν… στη μετεξέλιξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε κυρίαρχο πόλο της Κεντροαριστεράς … Όπως ακριβώς συνέβη και με το Πα.Σο.Κ. του 1974».

Και παραπέρα: «μια τέτοια εξέλιξη θα έχει θετικές και αρνητικές διαστάσεις… θα ενισχύσει τη Δημοκρατία και θα ανανεώσει το πολιτικό σύστημα με νέο αίμα…». Θα είναι θετικό γιατί θα μπούνε στην πολιτική σκηνή νέες δυνάμεις ικανές να δρομολογήσουν μεταρρυθμίσεις και αναγκαίες αλλαγές… Από την άλλη θα έχει αρνητικό αντίκτυπο γιατί:… η μετάλλαξη αυτή θα αργήσει και αυτό θα έχει κόστος για την κοινωνία και τη χώρα. Επιπρόσθετα δε ότι λόγω του λαϊκισμού που κουβαλά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα συνεχίσει να έχει η πολιτική ζωή παθογένειες του παρελθόντος.

Δυστυχώς όμως φαίνεται πως η κοινωνία έπρεπε να βιώσει και την περιπέτεια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να αντιληφθεί ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος να βγούμε από την κρίση και τα μνημόνια, μας λέει ο κ. καθηγητής. Αναγκαίο κακό λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ για την τραγική περίοδο που βιώσαμε.

Ή όπως είπε ο καθηγητής Παγουλάτος για τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη με αφορμή το Μακεδονικό ζήτημα, αν δεν έπαιρναν αυτή τη θέση κατά πάσα πιθανότητα θα κάλπαζαν τα εκλογικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς κατ’ αναλογία και για το φαινόμενο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Αν δεν υπήρχε με τον προ του Αυγούστου 2015 αριστερό λαϊκισμό του, ίσως η λεγόμενη αντισυστημική διάθεση της κοινωνίας να κατέληγε σε ακροδεξιές ατραπούς.

Θα ‘λεγε κανείς πως οι προαναφερόμενοι αναλυτές έπεσαν διάνα στις προβλέψεις τους.

Το μόνο διακύβευμα που μένει να διευκρινισθεί είναι πλέον ποιος θα εκφράσει την Κεντροαριστερά, ποιος θα είναι ο κύριος πόλος αυτής. Επείγει να δοθεί απάντηση.

Κατά τον καθηγητή Καλύβα τρία είναι τα ενδεχόμενα σενάρια:

  1. Η νεκρανάσταση που Πα.Σο.Κ., που την θεωρεί το πλέον απίθανο σενάριο.
  2. Ένα νέο κόμμα από παλιές υγιείς δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και νέες άφθαρτες του χώρου, όπου θα ηγούνταν ενδεχομένως διανοούμενοι. Θεωρεί όμως ότι στην σκληροτράχηλη πολιτική μας ζωή δεν θα άντεχαν διανοούμενοι.
  3. Να καταλάβει το χώρο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που είναι και το πιο πιθανό.

Η ζωή, η πραγματική ζωή κινείται ακόμη πάνω στις ράγες των τριών προαναφερόμενων σεναρίων.

Ειδικότερα:

  1. Όλες οι απόπειρες να δημιουργηθεί ένα νέο σχήμα μεταξύ Πα.Σο.Κ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή ένα σχήμα με νέες δυνάμεις και το Πα.Σο.Κ. (ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, Κίνηση των 58) έχουν αποτύχει. Παρόμοια τύχη είχε και η Δημοκρατική Συμπαράταξη που μετεξελίχθηκε σε Κίνημα Αλλαγής, για να καταλήξει τελικά σε Πα.Σο.Κ. plus.
  2. Ήδη πολλοί κάνουν λόγο και πάλι για επιστροφή στον τίτλο και στα σύμβολα του παρελθόντος (Πα.Σο.Κ. & Πράσινος Ήλιος). Είναι φανερό όμως ότι όσοι ονειρεύονται την νεκρανάσταση του Πα.Σο.Κ., απλά ματαιοπονούν.
  3. Όπως έχει πει και ο πολιτικός αναλυτής Γιάννης Λούλης από καιρό, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήρθαν για να μείνουν στην πολιτική ζωή της χώρας. Το να καταλάβει το χώρο της Κεντροαριστεράς ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. παραμένει ακόμη το πιο πιθανό σενάριο.

Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό θα το λύσει η ίδια η ζωή. Επί του πρακτέου υπάρχει μια αδήριτη πραγματικότητα, την οποία ουδείς μπορεί να αγνοήσει. Και αυτή θα αποτυπωθεί και στις επόμενες εκλογές, που θα κερδίσει όπως όλα δείχνουν η Ν.Δ..

Όποιου μεγέθους όμως κι αν είναι η ήττα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αυτός θα παραμείνει ο μεγαλύτερος παίκτης στο χώρο της αντιπολίτευσης. Είτε μετεξελιχθεί σε ένα κόμμα αμιγώς Σοσιαλδημοκρατικό, είτε παραμείνει κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Εκ των πραγμάτων θα αμβλυνθούν οι εντάσεις μεταξύ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΚΙΝΑΛ/Πα.Σο.Κ.. Εκ των πραγμάτων θα υποχρεωθούν σε συνεργασίες και συμπράξεις τόσο στο συνδικαλιστικό χώρο, όσο και στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και στην ίδια τη Βουλή για να αντιδράσουν στο αντιλαϊκό πρόγραμμα της Ν.Δ..

Αυτή την κατάσταση ορθά διαβάζουν τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης. Ορθά διατηρούν ανοιχτούς διαύλους με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και επιζητούν διάλογο μαζί του. Ουδείς βέβαια ξεχνάει το παρελθόν του. Αλλά επίσης όλοι γνωρίζουν ότι στη ζωή και την πολιτική «τα πάντα ρει». Βλέπουν τη συνολική εικόνα. Πατούν στο σήμερα. Προσβλέπουν στο αύριο.

Στις επερχόμενες Ευρωεκλογές το μέγα ζήτημα είναι η επαπειλούμενη ραγδαία άνοδος της Ακροδεξιάς και πως οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις θα συνεργαστούν για να θέσουν φραγμό σε αυτή την επέλαση του ακραίου δεξιού λαϊκισμού.

Αυτό το νόημα είχε και η πρόσφατη εκδήλωση των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών στην Αθήνα. Στην οποία και παραβρέθηκαν πολιτικές δυνάμεις και προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς (ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ κλπ.), όχι όμως και το ΚΙΝΑΛ/Πα.Σο.Κ.. Η ηγεσία του έβγαλε απαγορευτικό μάλιστα για να μη πάει ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου, αρχηγός του ΚΙΔΗΣΟ, Πρόεδρος της Σοσιαλ/κής Διεθνούς!!!

Το ίδιο διάστημα δραστηριοποιήθηκε η Πρωτοβουλία «ΓΕΦΥΡΑ» με σκοπό το διάλογο μεταξύ των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς.

Για ένα τέτοιο διάλογο βεβαίως απαιτείται καλή θέληση και οι κατάλληλες συνθήκες. Η μη ύπαρξή τους βαρύνει προφανώς και κατά το μεγαλύτερο μέρος τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που θα έπρεπε να δώσει δείγματα γραφής και καλών προθέσεων για συζήτηση επί προγραμματικής βάσης και όχι για ευκαιριακές προσκολλήσεις.

Απορίας άξια όμως είναι και η βιαιότητα της άρνησης από πλευράς ΚΙΝΑΛ/Πα.Σο.Κ. και επιστημόνων – διανοητών που υποστηρίζουν την πολιτική του. Για ένα τέτοιο διάλογο, που δεν τολμούν βεβαίως ηγεσία του ΚΙΝΑΛ και διανοητές να τον αρνηθούν εξ αρχής θέτουν ανεπίτρεπτους όρους και προϋποθέσεις, όπως:

  1. Συζήτηση μπορεί να γίνει μόνο με ορισμένα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν προοδευτικά και μόνο μετά από την εκλογική και πολιτική του ήττα (Σπύρος Καβουνίδης – Βήμα, 10.3.2019).
  2. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προηγηθεί και να είναι στρατηγική, δηλαδή όχι απλά να νικήσει η Ν.Δ., αλλά να τον νικήσει και το ΚΙΝΑΛ! Γιατί δυνάμεις Σοσιαλδημοκρατίας και ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορούν να συνεργαστούν μόνο αν έχουν το πάνω χέρι οι Σοσιαλδημοκράτες! (Γ. Σιακαντάρης, Βήμα).
  3. Γι’ αυτό ΚΙΝΑΛ/Πα.Σο.Κ. και διανοητές του χώρου του επιτίθενται στη «ΓΕΦΥΡΑ» και αφού μας προτρέπουν όλους όσους παρακολουθούμε τέτοιες κινήσεις «να κάψουμε τις γέφυρες», μας καλούν να ενταχθούμε στο ΚΙΝΑΛ, έτσι ώστε να ξεπεράσει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και να καταστεί επιτέλους δυνατή η συνεργασία τους ! (Γιώργος Σιακαντάρης στο ίδιο Βήμα).

Στην περίπτωση αυτή ισχύει το γνωστό: «κι αν η πραγματικότητα είναι αντίθετη, τότε τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα»

Η ΔΗΜΑΡ πιστή στις ιδρυτικές της αρχές δεν καίει γιοφύρια διαλόγου. Πολλώ δε μάλλον όταν σε αυτά προσέρχονται όλοι οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και Σοσιαλδημοκράτες.

Όταν προσέρχεται το άλας της διανόησης, που το ΚΙΝΑΛ/Πα.Σο.Κ. φρόντισε να απομακρύνει με την πολιτική του σε μια σειρά θέματα, όπως το Εκκλησιαστικό, το Μακεδονικό και τελευταία το ζήτημα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην Ε.Ε., όπου το ΚΙΝΑΛ τάχθηκε υπέρ του τερματισμού τους, μαζί με τις συντηρητικές και ακροδεξιές δυνάμεις στην Ευρωβουλή. Ανατρέποντας την επί δεκαετίες εθνική γραμμή και πολιτική της χώρας.

Η ΔΗΜΑΡ λοιπόν φίλοι σοσιαλδημοκράτες, που καίτε τα γιοφύρια της Κεντροαριστεράς, θα είναι εκεί να σας θυμίζει τις μέρες τις παλιές, τότε που συμπορευόμασταν και με λόγια απλά μπορούσαμε να συνομιλούμε και να συνεννοούμαστε για το καλό της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας και της Χώρας. Και αυτό θα ξανασυμβεί στο άμεσο και προσεχές μέλλον. Θα το επιβάλλουν οι περιστάσεις και οι συνθήκες σε πείσμα όσων αντιτίθενται σήμερα!