ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Την ομόφωνη απόφαση της Βουλής δεν εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις για αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους.
Μάλιστα στοχοποιούνται ως φιλο-τρομοκράτες όσοι υπερασπίζονται το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού για να διεκδικεί την πατρίδα του. Είναι ένας αγώνας του λαού ενάντια στις Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής (Ριζοσπάστης).
Ας δούμε τι συνέβη: 29/11/1947 με τη μεταφορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο ΟΗΕ διχοτόμησε το Παλαιστινιακό κράτος –που ήταν υπό Αγγλική κατοχή – και το 56,4% δόθηκε στους Εβραίους. 14/5/1948 το Εβραϊκό Συμβούλιο –με το έτσι θέλω- ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Ισραήλ και πήρε στον έλεγχό του το 77% του εδάφους της Παλαιστίνης με αναγκαστικό εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων σε Αίγυπτο, Λίβανο, Ιορδανία (Ναυτεμπορική). Από εκεί και μετά αρχίζουν πόλεμοι και χιλιάδες Παλαιστίνιοι σαπίζουν στις φυλακές του Ισραήλ, ενώ το εξοπλισμένο σαν αστακός κράτος του Ισραήλ τους πετάει έξω από τα χωριά και ισοπεδώνει με μπουλντόζες τα σπίτια τους, ενώ στέλνονται σε κάτεργα με κάλυψη ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε. και με χιλιάδες νεκρούς ακόμα και μικρά παιδιά. Καθημερινές είναι οι διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις (όπως και με τον ηγέτη τους Γιάσερ Αραφάτ που δολοφόνησαν με πολώνιο) των Παλαιστινίων που δεν το «βάζουν κάτω» (Ιντιφάντα), γιατί παλεύουν για την ελευθερία και την πατρίδα τους.
Ενώ το Ισραήλ είναι το κράτος – φονιάς με Αμερικανονατοϊκούς συμμάχους που βάζει «μπουρλότο» στην περιοχή και περιόρισε τους Παλαιστινίους στη Λωρίδα της Γάζας χωρίς ρεύμα, βνερό και για χρόνια να μη φτάνουν ούτε τρόφιμα, ούτε κάποια βοήθεια! Μα πόση αντοχή και καρτερία του λαού για λύση του προβλήματός τους!
Οπότε ανεπιφύλακτα και αδιαπραγμάτευτα με τον λαό της Παλαιστίνης, με το δικαίωμά του να παλεύει ενάντια στην κατοχή. Ο τερματισμός είναι άλλωστε ο ΜΟΝΟΣ δρόμος για να καταλαγιάσει η ένταση στην περιοχή (Ριζοσπάστης).
Προσθέτω πως ο αγώνας τους είναι κάτι ανάλογο που έκανε η ΕΠΟΝ – αντίσταση και πάλη- κατά της Γερμανικής κατοχής στη χώρα μας (1941-1944).
