ΑΡΘΡΟ

Του Χάρη Δαμιανίδη

Απόφοιτου του τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης

 

 

Η έξαρση της πειρατείας στα νερά του Κόλπου του Άντεν, έξω από τις ακτές της Σομαλίας στην Ανατολική Αφρική, δημιουργεί προσχήματα ώστε φορώντας το προσωπείο του ανθρωπισμού να επέμβουν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ΗΠΑ, Ε.Ε. αλλά και κάποιες αραβικές χώρες. Η αναρχία που επικράτησε μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης το 1991, σε συνδυασμό με τη θέση της στο Κέρας της Αφρικής, έχει καταστήσει τη Σομαλία ως έναν ιδανικό προορισμό για πολλές ευρωπαϊκές αλιευτικές εταιρίες οι οποίες επί χρόνια λυμαίνουν τον αλιευτικό πλούτο της περιοχής. Η κοινωνική εξαθλίωση, η ανομία, ο υποσιτισμός τροφοδοτούν την ανάπτυξη της πειρατείας, δεν είναι όμως οι μοναδικές αιτίες.

Έχοντας τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Αφρική και διαθέτοντας τεράστιες ποσότητες αλιευμάτων, τα οποία είναι μαγνήτης για τις μεγάλες αλιευτικές εταιρείες της Δύσης. Σε περισσότερο από 300 εκατομμύρια δολάρια υπολογίζεται η αξία τους ετησίως και ακόμη εξίσου σημαντικό και προκλητικό για τους Σομαλούς το γεγονός ότι η θάλασσα της Σομαλίας είναι αποθήκη για τα πυρηνικά, βιομηχανικά και νοσοκομειακά απόβλητα των δυτικών επιχειρήσεων. Αυτό επιβεβαιώνεται και από εκθέσεις του ΟΗΕ. Και η πιο αποκαλυπτική εικόνα της «ανθρωπιάς» της καπιταλιστικής Δύσης ήταν όταν μετά το σεισμό της 26ης Δεκεμβρίου του 2004, το τσουνάμι που δημιουργήθηκε, ξέβρασε στις παραλίες ολόκληρα κοντέινερ με βαρέλια αποβλήτων. Και υπάρχουν μαρτυρίες για μόλυνση από τα τοξικά απόβλητα για περισσότερους από 300 θανάτους. Οι εταιρείες που διαχειρίζονταν τα τοξικά απόβλητα στη Δύση τα πόντιζαν στη θάλασσα της Σομαλίας σε συνεργασία με την ιταλική μαφία. Η ανάπτυξη της πειρατείας που τροφοδοτήθηκε από τέτοιες καταστάσεις ήταν μια ισχυρή αφορμή για την ΕΕ και τις ΗΠΑ να πάρουν αποφάσεις τη δεκαετία του 2010, υποτίθεται για την ασφάλεια στη περιοχή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποφάσισαν λοιπόν να «προσφέρουν» στη Σομαλία 250.000.000 δολάρια. Ένα ποσό που αν προορίζονταν για το λαό της Σομαλίας θα τον ανακούφιζε από πολλά δεινά. Όμως, αλλού στόχευαν, άλλους σκοπούς θα υπηρετούσαν. Αυτοί ήταν πρώτον η δημιουργία σώματος περίπου 10.000 Σομαλών αστυνομικών, δεύτερον 6.000 άνδρες που θα αποτελούσαν τις σομαλικές χερσαίες δυνάμεις «ασφάλειας», τρίτον την προετοιμασία του εδάφους για την άφιξη κυανόκρανων του ΟΗΕ. Γιατί όμως τους ενδιέφερε να αντιμετωπίσουν την πειρατεία; Μα για να προστατευτούν τα διεθνή αλιευτικά συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών και να συνεχίσουν ανεμπόδιστα οι μεγάλες υπερδυνάμεις και πολυεθνικές εταιρείες να αρπάζουν την πλούσια αλιεία της περιοχής και να συνεχίσουν να ρυπαίνουν τις θάλασσες που βρέχουν το Κέρας της Αφρικής με τόνους χημικών και τοξικών αποβλήτων.

Το γεγονός ότι πίσω από τη νέα γενιά των πειρατών βρίσκονται οι πολέμαρχοι και οι φύλαρχοι στους οποίους αποδίδονται τα λύτρα και αυτοί με τη σειρά τους μπορεί να διαφθείρουν τμήματα του πολιτικού προσωπικού και να «ταΐζουν» ένα κομμάτι της κοινωνίας δεν αλλάζει την ουσία της υπόθεσης. Ότι οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις βρήκαν ένα τρόπο ακόμη για να ξαναληστέψουν χώρες της Αφρικής. Και το τι σημαίνει αλιευτικός πλούτος μπορούμε να το αντιληφθούμε καλύτερα αν σκεφτούμε ότι πιο πάνω από τα χωρικά ύδατα της Σομαλίας βρίσκεται η νότια Κινέζικη θάλασσα που ένας από τους λόγους που αποτελεί σημείο τριβής με χώρες της περιοχής και τις ΗΠΑ είναι τα πλούσια αλιεύματα της περιοχής. Μια άλλη παράμετρος στην περίπτωση της πειρατείας είναι και το επίπεδο οπλισμού που χρησιμοποιούν οι νέοι πειρατές και από που το προμηθεύονται. Φαίνεται ότι κάποιες πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν υπερσύγχρονα όπλα έχουν συμφέρον από την ύπαρξη και την ανάπτυξη της πειρατείας.

Αλλά πέρα από αυτό, υπάρχει και ένα πολιτιστικό στοιχείο που βοηθάει να καταλάβουμε τη συμμετοχή των νέων παιδιών σε πειρατικές πράξεις. Εκείνα τα παιδιά ζουν για το σήμερα, δεν έχουν να δουν κάτι μπροστά τους που να τους εμπνέει για το αύριο. Ζουν μια ζωή που δεν τους υπόσχεται τίποτα. Μια ζωή που ούτως η άλλως τη θεωρούν χαμένη. Για αυτό και δεν πτοούνται από την παρουσία πολεμικών σκαφών που περιπολούν με σκοπό να τους αποτρέψουν. Στόχος τους είναι να αποσπάσουν με κάθε κόστος ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό λύτρων, για την ακρίβεια εκατομμύρια δολάρια, ώστε να ελευθερώσουν το πλοίο και το πλήρωμά που συνέλαβαν ομήρους υπό την απειλή των όπλων. Το λεγόμενο Κέρας της Αφρικής αποτελεί ένα ακόμη πεδίο που ο καπιταλισμός δείχνει το επιθετικό και απάνθρωπο πρόσωπο του.