Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις του 48ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στα γρασίδια της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα, την Παρασκευή 2 Σεπτέμβρη. Το πρόγραμμα άνοιξε με μουσικό αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Διονύσης Κλάδης, Γραμματέας της Οργάνωσης Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης του ΚΚΕ και μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., ο οποίος μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Ό,τι κατάφεραν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι, ό,τι κατάφεραν να εμποδίσουν από τα χειρότερα, όποτε χαμογέλασε ο λαός μας τα τελευταία χρόνια, ένιωσε περήφανος και πήρε ανάσα ελπίδας και αισιοδοξίας, το Κ.Κ.Ε. και η ΚΝΕ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

Καλούμε τους εργαζόμενους, τον λαό που έκανε άλλες πολιτικές επιλογές στο παρελθόν ή προσανατολίζεται και τώρα με βαριά καρδιά να μείνει στα μία από τα ίδια να σκεφτεί: Μπορεί να νιώθει δικαιωμένος από αυτήν την στάση του; Όταν διαψεύδονταν η μία του ελπίδα μετά την άλλη από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν; Όταν οι ελπίδες έγιναν λεπίδες στις συντάξεις, στους μισθούς, στα συνδικαλιστικά δικαιώματα; Όταν τα όχι γίνονταν ναι και ακολουθούσαν νέα μνημόνια και βάρη; Όταν κάθε φορά το παλιό μασκαρευόταν ως νέο;

Τους καλούμε να σκεφτούν το κόστος που έχει για τους ίδιους και τα παιδιά τους, για τη νέα γενιά η επιλογή να εναποθέτουν κάθε φορά τις ελπίδες τους σε έναν καινούργιο μεσσία, να παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις επιλέγοντας το μικρότερο κακό που πάντα φέρνει το μεγαλύτερο.

Πραγματικά, αυτές οι επιλογές δεν είναι χωρίς κόστος. Υπάρχει σκληρή εμπειρία και εδώ στη Δράμα. Τα προβλήματα που βιώνει ο λαός συνεχώς μεγαλώνουν.

Τι να πει κανείς για τα τεράστια προβλήματα του πολύπαθου νοσοκομείου της πόλης που στενάζει από τις ελλείψεις σε προσωπικό και πόρους, από τις απαράδεκτες αναστολές στους υγειονομικούς. Τα υπόλοιπα ΚΥ που υπολειτουργούν, τα ασθενοφόρα και το εξειδικευμένο προσωπικό που λείπουν;

Τι να πει κανείς για τους αγρότες που ακόμα περιμένουν αποζημιώσεις για τις καταστροφές που υπέστη η παραγωγή τους, για τη μάχη που δίνουν καθημερινά με το αυξημένο κόστος και την κλεψιά του κόπου τους από τους μεγαλεμπόρους και τις τράπεζες.

Τι να πει κανείς για εργαζόμενους και συνταξιούχους που σε τρεις κινήσεις έχει εξανεμιστεί το μηνιάτικο εισόδημά τους: βενζινάδικο, σούπερ μάρκετ, λογαριασμοί.

Τι να πει κανείς για τους εργαζόμενους στα μαρμαράδικα και αλλού που παίζουν τη ζωή τους κάθε μέρα κορώνα γράμματα γιατί βλέπετε τα μέτρα ασφαλείας είναι κόστος!

Τι να πει κανείς για το γεγονός ότι ακόμα και περιοχές natura ορέγονται οι μαρμαράδες και τα μονοπώλια των ΑΠΕ.

Τι να πει κανείς για τα ενοίκια που έχουν φτάσει στον θεό, τις ελλείψεις σε εστίες και δωρεάν παροχές στους φοιτητές, για το γεγονός ότι άλλη μια σχολική χρονιά ξεκινάει σε λίγες μέρες χωρίς να παρθεί κανέναν μέτρο προστασίας από την πανδημία, χωρίς να καλυφθούν όλες οι κενές θέσεις εκπαιδευτικών, καθαριστριών, χωρίς να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη ώστε να συμβάλει και στην κάλυψη των μαθησιακών κενών που έχουν δημιουργηθεί μέσα στη πανδημία; Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Άλλωστε τα γνωρίζουν όλοι πολύ καλά. Αυτό είναι το κόστος για το λαό της καπιταλιστικής ανάπτυξης που υμνούν όλα τα υπόλοιπα κόμματα που σκοπό έχει το κέρδος των καπιταλιστών και όχι την κάλυψη των αναγκών του λαού.

Παράλληλα, μεγαλώνουν οι κίνδυνοι από την όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ των καπιταλιστών που διψάνε για μεγαλύτερα κέρδη, για τον έλεγχο πρώτων υλών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας, μεριδίων στις αγορές, σε εδάφη και σφαίρες επιρροής, για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Το Κ.Κ.Ε. και η ΚΝΕ έδωσαν πνοή και δύναμη στους αγώνες του λαού και της νέας γενιάς. Κυρίως καταφέραμε ένα πλήγμα στο κυρίαρχο αφήγημα ότι στις κρίσιμες στιγμές, στις ρωγμές της ιστορίας, ο λαός και η νεολαία δεν πρέπει να διεκδικούν, πρέπει να αποδέχονται τις επιλογές των αστικών θεσμών και αν δεν τους αρέσουν, το πολύ πολύ να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε κάποιον «λιγότερο κακό» διαχειριστή της βαρβαρότητας.

Η στάση μας αυτή προκύπτει από την πεποίθηση ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, ότι υπάρχει η δυνατότητα να ζήσουμε καλύτερα, έξω από τα όρια αυτού του συστήματος, αποτελεί τον οδηγό μας για την καθημερινή δράση στο σήμερα, τη διαμόρφωση πλαισίων πάλης, την πρωτοπόρα δράση σε όλους τους μαζικούς φορείς, τους χώρους νεολαίας.

Παλεύουμε για όλες τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης γιατί σήμερα είναι ώριμο αυτές να ικανοποιηθούν. Υπάρχουν τα μέσα και οι δυνατότητες, που όμως φρενάρονται από τις προτεραιότητες του αστικού κράτους, του ίδιου του συστήματος. Γι’ αυτό το Κ.Κ.Ε. και η ΚΝΕ μπορούμε με αποτελεσματικότητα να πρωτοστατούμε σε μεγάλους αγώνες να βάζουμε εμπόδια, να μετράμε μικρές νίκες, η πάλη να μην εγκλωβίζεται στη δικομματική εναλλαγή, τα σωματεία να μη γίνονται απλά το ντεκόρ σε προεκλογικές περιόδους του ενός ή του άλλου κόμματος που όταν αναλαμβάνει την διακυβέρνηση συνεχίζει να υλοποιεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική».