Σε ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Δράμας αναφέρονται τα εξής:
Όπως προσφάτως πληροφορηθήκαμε, σε «ναυάγιο» οδηγήθηκε η συζήτηση μεταξύ του ΕΦΚΑ και της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Δράμας «ΚΥΚΛΩΨ» για την μακροχρόνια εκμίσθωση της οικίας Παμπούκα (το παλιό Αρχοντικό) επί της οδού Περδίκκα 10 στη Δράμα. Ο Πρόεδρος της ΑΜΚΕ ΚΥΚΛΩΨ κ. Άρης Θεοδωρίδης είχε εκφράσει το ενδιαφέρον για τη μακροχρόνια εκμίσθωση του εγκαταλελειμμένου Αρχοντικού που σήμερα ανήκει στον ΕΦΚΑ προκειμένου να το αποκαταστήσει από τις φθορές και να το μετατρέψει σε χώρο πολιτισμού προς όφελος όλων των Δραμινών.
Οι συζητήσεις μεταξύ του ΕΦΚΑ και της «ΚΥΚΛΩΨ» απέβησαν άκαρπες καθώς υπήρχε διαφωνία σχετικά με το χρονικό διάστημα της μίσθωσης. Ο ΕΦΚΑ δεν άλλαξε την αρχική του απόφαση, σύμφωνα με την οποία παραχωρούσε το ακίνητο για περίοδο 30 ετών, κάτι που δεν βρήκε σύμφωνη την «ΚΥΚΛΩΨ», η οποία θα επιθυμούσε η παραχώρηση να είναι για περισσότερα χρόνια (περίπου 50) με αποτέλεσμα τελικώς, να αποσύρει το ενδιαφέρον της. Με τη σειρά του και ο ΕΦΚΑ, με σχετική απόφασή του, ανακάλεσε την απόφαση που είχε λάβει το διοικητικό του συμβούλιο, αναφορικά με τη μακροχρόνια παραχώρηση χρήσης του ακινήτου με αντάλλαγμα στην «ΚΥΚΛΩΨ».
Ειδικότερα, η απόφαση του Δ.Σ. του ΕΦΚΑ, που τελικώς ανακλήθηκε, αφορούσε τη μακροχρόνια παραχώρηση χρήσης με αντάλλαγμα (δηλαδή την εκμίσθωση) του ιδιόκτητου κτηρίου του e-ΕΦΚΑ, για χρονικό διάστημα τριάντα 30 ετών. Στην απόφαση περιλαμβανόταν η προϋπόθεση ότι ο μισθωτής υποχρεώνεται να εκτελέσει με δικές του δαπάνες απαραίτητες εργασίες επισκευής – ανακαίνισης, ύψους περίπου 1.000.000 ευρώ. Η παραχώρηση θα εξασφάλιζε δηλαδή να αποκατασταθεί μεγάλο μέρος των φθορών του, εδώ και πολλά χρόνια, εγκαταλελειμμένου εμβληματικού κτιρίου στην οδό Περδίκκα, το οποίο είναι ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας (της περιόδου 19ου και 20ου αιώνα).
Ουσιαστικά η μίσθωση του χώρου από την ΑΜΚΕ «ΚΥΚΛΩΨ» θα έσωζε τον ιστορικό χώρο της πόλης από την εγκατάλειψη και την καταστροφή που ήδη έχει επιφέρει ο χρόνος. Προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι ενώ βρέθηκε ένας «ευεργέτης» να κάνει αυτό το «δώρο» στην τοπική κοινωνία της Δράμας, να διασώσει και να προστατέψει αυτό το ιστορικό κτήριο και παράλληλα να συμβάλλει στην πολιτισμική ανάπτυξη του τόπου (καθώς αυτό θα μετατρεπόταν σε χώρο πολιτισμού όπου θα ελάμβαναν χώρα πολιτιστικές και κοινωνικές δράσεις), βρίσκει εμπόδια από την κεντρική εξουσία.
Το κέντρο δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις, αποφασίζει σε βάρος των τοπικών κοινωνιών, λειτουργεί ως κράτος εν κράτει και δεν στηρίζει τις πρωτοβουλίες που συμβάλλουν στην πολιτιστική και κοινωνική αναβάθμισή τους.
