ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

 

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Βέβαια το πατριαρχικό έγγραφο αφήνει κάποιο παράθυρο αμφιβολίας αν οι πληροφορίες που έφτασαν γραπτώς μέχρι εκεί είναι πέρα για πέρα αληθείς. Αυτό τουλάχιστον διαφαίνεται από τη συνέχεια του εγγράφου «… αι περί ων ο λόγος διαδόσεις ει γε ούτως έχουσι, εφιστώμεν σπουδαίως την προσοχής της (υμετέρας) Ιερότητος επ’ αυτών και προτρεπόμεθα ίνα μεριμνά και εργάζηται υπέρ του εμπιστευμένου αυτής ποιμνίου και πάση αγωνίζηται δυνάμει εις θεραπείαν των πνευματικών αυτού αναγκών».

Μας προβληματίζει σοβαρά η στάση αυτή του Πατριάρχου να προβαίνει με τόση ευκολία στη διατύπωση μιας τόσο βαριάς κατηγορίας κατά του Ιεράρχου εκείνου, ο οποίος εστάλη να ποιμάνει τον ορθόδοξο ελληνικό λαό της Δράμας σε μια εποχή που αρχίζει να βράζει το καζάνι του Μακεδονικού Αγώνα, ο οποίος θα εκδηλωθεί σύντομα σε όλη του την αγριότητα, η οποία θα ξεκινήσει από τις επεκτατικές βλέψεις των βορείων γειτόνων μας, οι οποίοι δεν θα διστάσουν να μετέλθουν κάθε βάρβαρο μέσο, ώστε να αποδεκατίσουν τον Ελληνισμό της Μακεδονίας, και της Δράμας ιδιαίτερα, για να υλοποιήσουν το όνειρό τους, τη μεγάλη Βουλγαρία.

Οι Πατριάρχες αυτής της περιόδου συναισθανόμενοι πλήρως τον κίνδυνο, τον οποίο διατρέχει η Μακεδονία, το πρόφραγμα του Ελληνισμού από τους βόρειους γείτονες φροντίζουν να στέλνουν ως Ιεράρχες ψυχωμένους κληρικούς που οδηγούνται αποκλειστικά από τον αγιογραφικό λόγο «ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων», κάτι που δεν διστάζουν να το κάνουν πράξη (Χρυσόστομος Καλαφάτης, Γερμανός Καραβαγγέλης, Κορυτσάς Φώτιος Καλπίδης κ.α.).

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν στη διάθεσή μας οι αναφορές – καταγγελίες των κατοίκων της Δράμας εναντίον του Ιεράρχη τους. Παρά ταύτα μπορούμε να εικάσουμε από τα πατριαρχικά έγγραφα. Πάντως εκείνο που προέχει, ώστε κανείς να αποφανθεί με το χέρι στην καρδιά κατά πόσον ο Ιεράρχης Γερμανός ο Γ’ Μιχαηλίδης ενέχεται για τις αποδιδόμενες σ’ αυτόν κατηγορίες, είναι να προχωρήσει στην αναζήτηση όλων αυτών των αναφορών – καταγγελιών, που ίσως να σώζονται ακόμη στα Αρχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Και με την ευκαιρία αυτή δηλώνουμε ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο για την ιστορία της τοπικής Εκκλησίας και γενικότερα την ιστορία της Δράμας η απόκτηση σε αντίγραφα όλων εκείνων των εγγράφων που βρίσκονται θησαυρισμένα στα Αρχεία του Πατριαρχείου. Θα είναι μια καλή ευκαιρία για όλους εκείνους, που θέλουν να συμβάλουν στη μελέτη και ανάδειξη της τοπικής ιστορίας, να έχουν στη διάθεσή τους το πολύτιμο αυτό υλικό, που θα θωρακίσει τον τόπο μας από βέβηλες σκέψεις και επιθυμίες.

Και θα κλείσω τη σημερινή μου αναφορά στην τοπική μας ιστορία με την απορία μου γύρω από τον αφορισμό των κατοίκων της Αλιστράτης: Ποια ήταν εκείνα τα χαλκεία, τα βέβηλα, τα ανθελληνικά και αντιορθόδοξα, τα οποία χαλκεύσανε εις βάρος ενός πιστότατου λαού, βαθύτατα θρησκευόμενου και με ολόγερη κι αταλάντευτη ελληνική συνείδηση, ο οποίος στάθηκε στητός κι ολόρθος μέσα στη φωτιά και στο σίδερο σε καιρούς δυσχείμερους;

Ιδού λοιπόν ένα καλό αγώνισμα αποκατάστασης της φιλτάτης αλήθειας.