Με αφορμή τις τελευταίες αποκαλύψεις περί σεξουαλικών παρενοχλήσεων σε πολλούς χώρους στην Ελλάδα και στην εξάπλωση του κινήματος «Me Too», επιτρέψτε μου κάποιες κωδικοποιημένες σκέψεις μου (αν και πιστεύω ότι ο χώρος ων social media δεν προσφέρεται για αναλύσεις με επάρκεια και επιστημονικά εχέγγυα) :
1. Αποστρέφομαι και καταδικάζω οποιαδήποτε περίπτωση εκμετάλλευσης της σεξουαλικότητας προς ίδιον όφελος. Η προσφορά σεξουαλικής και αισθηματικής κάλυψης προς ίδιον όφελος (που φτάνει μέχρι και τον γάμο) και μάλιστα με σκοπό την αναξιοκρατική ανέλιξη, αποτελεί αριβισμό χειρίστου είδους.
2. Αποστρέφομαι και καταδικάζω οποιαδήποτε περίπτωση εκβιασμού προς ίδιον όφελος, με αντικείμενο την ύπαρξη, πραγματικής ή υποτιθέμενης, σεξουαλικής και αισθηματικής σχέσης (κυρίως «παράνομης»). Σε αυτή την περίπτωση ο υποτιθέμενος θύτης είναι το πραγματικό θύμα.
3. Αποστρέφομαι και καταδικάζω οποιαδήποτε περίπτωση σεξουαλικής εκμετάλλευσης μέσω εκβιασμού σε βάρος οποιουδήποτε που εξαρτάται για οποιοδήποτε λόγο (επαγγελματικό, οικονομικό, αθλητικό, ακαδημαϊκό κ.λ.π.) από τον θύτη. Είναι η αποκρουστική περίπτωση της επιβολής μέσω του σεξ και της ωμής εκμετάλλευσης. Ο Freud το έχει ονομάσει η libido της εξουσίας.
4. Υποκλίνομαι και η σκέψη μου είναι, κυρίως, σε αυτούς και σε αυτές που δεν υπέκυψαν στον οποιονδήποτε, τέτοιου είδους, εκβιασμό και θυσίασαν το όποιο όνειρό τους προς χάριν της αξιοπρέπειας τους. Πιθανόν όλοι αυτοί και, κυρίως, αυτές σήμερα είναι εγκλωβισμένες σε μία δουλειά που δεν τους «γεμίζει» και, πιθανόν, σε έναν γάμο «φυλακή» των ονείρων τους. Όλοι και όλες αυτές βρίσκονται στη γκρίζα ζώνη της κοινωνίας μας, στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, και δεν θα μάθουμε πότε κάτι για αυτούς και την ύπαρξή τους.
Αν η κοινωνία μας δεν θέλει να είναι βουτηγμένη στον ωκεανό της υποκρισίας, τότε θα πρέπει να μάθουμε να συζητούμε και τις 4 παραπάνω περιπτώσεις και όχι μόνο για την 3η. Είμαι πεπεισμένος ότι οι περιπτώσεις 1, 2 και 4 είναι πολυπληθέστερες της 3ης.
