«Θόλωνε το μυαλό μου. Ήθελα να χτυπήσω. Έφθανα στο μεγαλείο. Την χτυπούσα, τελείωνε.»… Έτσι απλά, με κυνισμό και ψυχραιμία ο Κυριάκος Παπαχρόνης δικαιολόγησε τις ειδεχθείς πράξεις του.
Ήταν 13 του Δεκέμβρη του 1982, όταν ο σκληροτράχηλος έφεδρος αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων (οι στρατιώτες που θήτευσαν κοντά του θυμούνται ακόμα τον δογματικό και δεσποτικό χαρακτήρα του) έτεινε τα χέρια του και δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τις χειροπέδες. Είχε ομολογήσει μια σκοτεινή περίοδο της ζωής του βυθισμένη στο αίμα και στις εμμονές. Ο Παπαχρόνης θεωρείται ένας από τους πλέον διαβόητους εγκληματίες της χώρας.
Ο Δράκος που έσπειρε θάνατο και τρόμο
Ήταν 19 χρονών, αρχές της δεκαετίας του ‘80, όταν ο έφεδρος αξιωματικός Κυριάκος Παπαχρόνης βιάζει και δολοφονεί κατ’ εξακολούθηση γυναίκες. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, από τη στιγμή που οι απεχθείς πράξεις του άρχισαν να έρχονται στο φως της δημοσιότητας μέχρι και τη σύλληψή του, ένα κύμα τρόμου είχε κατακλύσει τις γυναίκες όλης της χώρας, που ένιωθαν εν δυνάμει θύματα του άγνωστου δολοφόνου.
Ο Τύπος της εποχής τον ονομάζει Ο Δράκος της Δράμας. Όταν ο δράστης συνελήφθη, έπειτα από εκτεταμένες έρευνες σε πολλά στρατόπεδα της Βόρειας Ελλάδας, αποδείχτηκε ότι υπηρετούσε στην 5η Μοίρα Καταδρομών ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού και η τραγική ειρωνεία είναι ότι είχε κληθεί να λάβει μέρος στη διεξαγωγή των ερευνών για τον εντοπισμό του δράστη!
Οι βιασμοί και ανθρωποκτονίες στην περιοχή της Βόρειας Ελλάδας άρχισαν τον Σεπτέμβριο του 1981 όταν βιάστηκε και δολοφονήθηκε μια ιερόδουλος και σταμάτησαν τον Δεκέμβριο του 1982, έπειτα από τον σοβαρό τραυματισμό μιας 30χρονης μητέρας τεσσάρων παιδιών. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα ο Κυριάκος Παπαχρόνης είχε διαπράξει δύο ανθρωποκτονίες γυναικών, επτά απόπειρες ανθρωποκτονιών, οκτώ απόπειρες βιασμών, κακοποιήσεις αλλά και πέντε βομβιστικές επιθέσεις, όπως ομολόγησε αργότερα.
Πυγμάχος, καρατέκα και αιμοσταγής σφαγέας…
Ο Κυριάκος Παπαχρόνης γεννήθηκε το 1960 στην Ξάνθη, από την Εριφύλη και τον Χαράλαμπο Παπαχρόνη και έχει ακόμα μία αδερφή και έναν αδερφό. Η οικογένεια Παπαχρόνη είχε εστιατόριο – καφενείο στην πόλη, όπου εργαζόταν και ο Κυριάκος. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο, έμεινε για λίγο στην Αθήνα, όπου δούλεψε σε ξενοδοχεία. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και διέπρεψε κυρίως στην πυγμαχία (στην οποία ανακηρύχθηκε πρωταθλητής στην κατηγορία των 90 κιλών) και στο καράτε, στο οποίο επίσης είχε ανακηρυχθεί πρωταθλητής.
Η ερεβώδης περιπέτεια του Παπαχρόνη και το συναπάντημα με τον θάνατο αρχίζουν από το απόγευμα της 9ης Σεπτεμβρίου του 1981: Ο Παπαχρόνης επισκέφτηκε οίκο ανοχής στην περιοχή Προφήτης Ηλίας της Ξάνθης και ζήτησε τις υπηρεσίες μιας 46χρονης ιερόδουλης. Η συνέρευση κατέληξε σε φιλονικία, όταν η ιερόδουλη (σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Παπαχρόνη) υποτίμησε την σεξουαλική του ικανότητα. Ο 19χρονος αποχώρησε οργισμένος και λίγες ώρες αργότερα γύρισε και μαχαίρωσε μέχρι θανάτου την άτυχη γυναίκα.
Το επόμενο θύμα του Παπαχρόνη ήταν επίσης ιερόδουλος: Ήταν μια τυχαία συνάντηση στους νοτισμένους δρόμους της Δράμας. Πλησίαζαν Χριστούγεννα του 1981 και ενώ η γυναίκα αναζητούσε πελάτες. Ο Παπαχρόνης την παρακολούθησε χωρίς να γίνει αντιληπτός, και στην πρώτη ευκαιρία την μαχαίρωσε στην πλάτη. Η άτυχη γυναίκα φώναξε για βοήθεια και τα κλάματά της προκάλεσαν την προσοχή περαστικών. Ο Παπαχρόνης έτρεξε να χαθεί στο σκοτάδι.
Δέκα μέρες μετά, στις 30 Δεκεμβρίου, και αφού είχε επισκεφτεί κινηματογράφο που πρόβαλε ταινίες πορνό περιεχομένου, ακολούθησε μια 19χρονη φοιτήτρια. Την πλησίασε και τη μαχαίρωσε πέντε φορές στον τράχηλο, αλλά έγινε αντιληπτός από τον πατέρα της νεαρής, που την περίμενε στην εξώπορτα του σπιτιού της. Κι εκείνη τη φορά, ο Παπαχρόνης πανικοβλήθηκε όταν κατάλαβε ότι τον είδαν και έτρεξε να εξαφανιστεί.
Το πάθος του είχε ξυπνήσει και δεν κατασίγαζε παρά μοναχά με αίμα. Στις 15 Ιανουαρίου του 1982, επιτέθηκε σε μία φιλόλογο την ώρα που περπατούσε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό της Δράμας. Την παρέσυρε κάτω απο την γέφυρα την μαχαίρωσε και προσπάθησε να τη βιάσει. Κάτι έγινε, κάτι σκέφτηκε και δίστασε τότε. Άφησε την γυναίκα να φύγει κι αυτή ήταν το πρώτο θύμα του, που τον περιέγραψε στην Αστυνομία. Για κάποιους μήνες το θηρίο μέσα του ξαποσταίνει, όμως για λίγο…
Στις 15 Αυγούστου του 1982 συνάντησε τυχαία στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης μια γνωστή του και της ζήτησε να βρεθούν κάπου μόνοι δυο τους. Ακολούθησε την κοπέλα μέχρι το σπίτι της, επιμένοντας να κάνουν έρωτα και στο τέλος εξερράγη: Της έκλεισε το στόμα, την αγκάλιασε και την παρέσυρε σε ένα παρακείμενο αλσύλλιο. Τη μαχαίρωσε στον τράχηλο, της έσκισε τα ρούχα και την βίασε. Την παράτησε γυμνή παίρνοντας όλα τα προσωπικά της αντικείμενα, τα οποία πέταξε στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μενεμένης, κρατώντας μόνο τον αναπτήρα της (στοιχείο που αργότερα τον καταδίκασε). Η γυναίκα άφησε την τελευταία της πνοή δυο ώρες μετά από εσωτερική αιμορραγία και πνευμονική ασφυξία.
Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1982 επιτέθηκε σε μια 23χρονη, η οποία όμως κατόρθωσε να ξεφύγει.
Την 1η Οκτωβρίου του 1982 ύστερα από παρακολούθηση επιτέθηκε και τραυμάτισε σοβαρά μια 18χρονη λίγα μέτρα έξω από το σπίτι της στην Δράμα και στις 25 Οκτωβρίου επιτέθηκε εναντίον 32χρονης ιερόδουλης, στην Ξάνθη, την οποία τραυμάτισε σοβαρά.
Το τελευταίο θύμα του ήταν μια 30χρονη καθαρίστρια, μητέρα τεσσάρων παιδιών, την οποία παρακολουθούσε στενά επί ημέρες. Όταν ένοιωσε έτοιμος, στις 8 Δεκεμβρίου του 1982, τη μαχαίρωσε στο πρόσωπο και στην καρωτίδα, και έτρεξε να ξεφύγει.
Η σύλληψη ήταν πια θέμα ημερών
Οι περιγραφές του δολοφόνου, από τα επιζώντα θύματά του και το γεγονός ότι όλοι μιλούσαν για άντρα που φορούσε στρατιωτική στολή, έδωσαν στις διωκτικές Αρχές στοιχεία πολύτιμα. Η συμμετοχή των στρατιωτικών αρχών στην αναζήτηση του δολοφόνου, με την λεπτομερή διεξαγωγή ερευνών και παρακολούθηση των κινήσεων των «ύποπτων» στρατιωτών και στρατιωτικών, οδήγησαν στην σύλληψή του, λίγες μέρες μετά την τελευταία δολοφονική του επίθεση. Πώς έφτασαν οι Αρχές στον Παπαχρόνη;
Όταν μαθεύτηκε η είδηση της τελευταίας επίθεσης, δύο αξιωματικοί του στρατοπέδου, ψάχνοντας στα αρχεία ανακάλυψαν ότι εκείνη την νύχτα ήταν ελάχιστοι άντρες έξω από το στρατόπεδο (λόγω απαγόρευσης εξόδου), και ένας από αυτούς, ο Κυριάκος Παπαχρόνης, είχε αργήσει μάλιστα, να επιστρέψει. Κλήθηκε σε ανάκριση από τον υπεύθυνο του στρατοπέδου, και το γεγονός πως δεν είχε άλλοθι για το συγκεκριμένο βράδυ καθώς και η εμφανής νευρικότητά του, έκαναν τον αξιωματικό να δώσει εντολή να ερευνηθεί το διαμέρισμά του. Από την έρευνα αυτή, ανακαλύφθηκαν τα μαχαίρια του καθώς ο αναπτήρας που είχε κρατήσει ως «αναμνηστικό» από το πέμπτο θύμα του.
Η υπόθεση πέρασε στην Ασφάλεια της Δράμας: Συνέλαβε τον Παπαχρόνη το βράδυ της 13ης Δεκεμβρίου του 1982. Η απόλυτη άρνηση των συμβάντων που αρχικά επέλεξε ως τρόπο άμυνας εναντίον των κατηγοριών, σύντομα κατέρρευσε. Οι ανακρίβειες, οι λανθασμένες απαντήσεις του, η σωρεία των αναγνωρίσεων από τα θύματά του, η έλλειψη άλλοθι, αλλά και η κούραση από τις ανακρίσεις, τον οδήγησαν εν τέλει να παραδεχτεί και να αποδεχτεί όλα τα εγκλήματά του και τις κατηγορίες που του αποδίδονταν.
Επίσης ομολόγησε ότι στις 12 Μαρτίου του 1982 είχε τοποθετήσει δύο ωρολογιακές βόμβες στο Ταχυδρομείο και στο κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην Ξάνθη, ότι την επόμενη μέρα, 13 Μαρτίου είχε τοποθετήσει ακόμα δύο βόμβες σε ένα κατάστημα και στο υποκατάστημα της Τράπεζας Πίστεως στην Καβάλα, ότι στις 16 Ιουνίου 1982 είχε τοποθετήσει ακόμα μια βόμβα στην πόρτα του στρατοπέδου του στη Δράμα, και ότι είχε προκαλέσει μικρό εμπρησμό στο αεροδρόμιο της Καβάλας.
Θεατρινισμοί στη δίκη
Η δίκη του Παπαχρόνη πραγματοποιήθηκε από τις 14 ως τις 18 Ιουνίου του 1983 στο κτίριο του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης υπό την δικαιοδοσία όμως του Διαρκούς Στρατοδικείου Καβάλας. Η δίκη – όπως ήταν αναμενόμενο – είχε μεγάλη προβολή από τον Τύπο αλλά και την τηλεόραση. Η εμφάνιση του Παπαχρόνη στο δικαστήριο χαρακτηρίστηκε από έντονη θεατρικότητα και προκάλεσε αρνητικά, αλλά και θετικά σχόλια. Ο κατηγορούμενος προσπαθούσε να δικαιολογήσει τις πράξεις του, αναφερόμενος συνεχώς στον ανδρισμό του, στο θάρρος του, στην κορμοστασιά του. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να απορρίψει την υπερασπιστική γραμμή των δικηγόρων του, που προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι δεν είχε υγιή ψυχική κατάσταση, λέγοντας ότι…«δεν έχτιζα τόσα χρόνια αυτό το κορμί για να το καταστρέψουν οι ψυχίατροι». Η επιθετικότητα και η βίαιη συμπεριφορά του, με δηλώσεις στους δημοσιογράφους ότι «θα αποδράσει και θα σφάξει πολύ κόσμο», υποχρέωσαν την Αστυνομία να απασχολεί 300 αστυνομικούς για την φύλαξή του και τις 4 μέρες που κράτησε η δίκη! Ο 22χρονος τότε Παπαχρόνης κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για σωρεία εγκλημάτων:
1. Τον βιασμό και την ανθρωποκτονία με στιλέτο Ιερόδουλης στις 5-9-1981 στην Δράμα.
2. Την απόπειρα δολοφονίας στις 20-12-1981 της Μ. Π. στην Δράμα.
3. Την απόπειρα βιασμού και την ανθρωποκτονία της φοιτήτριας Ε. Π. στις 15-1-1982 στην Δράμα.
4. Τον βιασμό και την ειδεχθή ανθρωποκτονία της 20χρονης φοιτήτριας Α. Α. στις 15-8-1982, στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης.
5. Τις απόπειρες βιασμού και ανθρωποκτονίας κατά της 18χρονης Α. και της 30χρονης νοσοκόμας Β. , στη Δράμα.
6. Την απόπειρα βιασμού και ανθρωποκτονίας κατά της 23χρονης Δ. Π.
7. Δύο ακόμη απόπειρες βιασμού και δολοφονίας κατά μιας ιερόδουλης και μιας άλλης γυναίκας, στην Ξάνθη.
8. Πέντε βομβιστικές επιθέσεις: 2 ωρολογιακές βόμβες στις 12-3-1982 στο Ταχυδρομείο και την Εθνική Τράπεζα της Ξάνθης, άλλες 2 στις 13-3-1982 στην Τράπεζα Πίστεως κι σε ένα κατάστημα στην Καβάλα και μια πέμπτη στις 16-6-1982 στην είσοδο του στρατοπέδου της Δράμας.
9. Έναν εμπρησμό στο Διεθνές Αεροδρόμιο Καβάλας.
«Αν βγω έξω, πάλι τα ίδια θα κάνω»…
Κατέθεσαν 40 μάρτυρες καθώς και 4 ψυχίατροι που τον είχαν εξετάσει κατά την διάρκεια της προφυλάκισης. Οι ψυχίατροι αποφάνθηκαν ότι ήταν ψυχικά και πνευματικά υγιής – το Δικαστήριο δεν δέχτηκε κανένα ελαφρυντικό από αυτά που πρόβαλαν οι δικηγόροι του ως υπερασπιστική γραμμή (ούτε το ακαταλόγιστο των πράξεων, ούτε τον πρότερο έντιμο βίο, ούτε το νεαρό της ηλικίας, ούτε τον βρασμό ψυχής) και τον καταδίκασαν «δις εις θάνατον» και 20 χρόνια κάθειρξη.
«Ευχαριστώ! Τι βάζετε τέτοιες ποινές; Τόσα χρόνια θα ζήσουμε; Στείλτε με στο απόσπασμα γιατί αν βγω έξω, πάλι τα ίδια θα κάνω.» ξέσπασε ο Παπαχρόνης στο άκουσμα της ετυμηγορίας.
Περίπου ένα χρόνο μετά, τον Ιούλιο του 1984, το Αναθεωρητικό δικαστήριο Θεσσαλονίκης, στην δίκη σε δεύτερο βαθμό του επέβαλλε και πάλι τις ίδιες ποινές: Δις εις θάνατον για τις δυο ανθρωποκτονίες, κάθειρξη 27 ετών για εφτά απόπειρες ανθρωποκτονιών και 8 απόπειρες βιασμού, φυλάκιση 2 ετών για 9 κατηγορίες οπλοχρησίας και 10ετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
«Ψευδοσεξουαλική πράξη»
Η Καθηγήτρια Εγκληματολογίας κ. Βάσω Αρτινοπούλου σχολιάζοντας παρόμοια εγκλήματα επεσήμανε «ότι ο βιασμός ή η απόπειρα βιασμού αποτελεί μια ψευδοσεξουαλική πράξη. Η ταπείνωση και ο εξευτελισμός του θύματος, είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες ώθησης προς την εγκληματική ενέργεια. Το πέρασμα από την απόπειρα βιασμού στην ανθρωποκτονία διαφοροποιείται μόνον ως προς την ένταση και όχι ως προς το είδος ή τη μορφή της προεγκληματικής κατάστασης. Αποτελεί την ακραία έκφανση της φαινομενικής ανδρικής υπεροχής, της σωματικής δύναμης και της ρώμης. Αξίες με τις οποίες έχουν κοινωνικοποιηθεί οι περισσότεροι βιαστές και δυστυχώς οι… υποψήφιοι μελλοντικοί βιαστές».
Ο Παπαχρόνης ως κρατούμενος αποδείχτηκε δυσπροσάρμοστος, επιθετικός, και απρόβλεπτος, με βίαιη συμπεριφορά και συμμετέχων σε όλες τις εξεγέρσεις της φυλακής, χτυπώντας συγκρατούμενούς του. Μετά τη δίκη του κρατήθηκε για λίγο διάστημα στις Στρατιωτικές φυλακές της Θεσσαλονίκης όπου προκάλεσε ταραχές, μάλιστα σε μια κρίση οργής που κράτησε 4 ώρες κατέστρεψε το κελί του!
Ποινές και στη φυλακή!
Το 2000 όταν δικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης και για τα αδικήματα που είχε διαπράξει στα χρόνια της φυλάκισής του, του επιβλήθηκε: δις η ποινή της ισόβιας κάθειρξης, και ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης 23 ετών και 9 μηνών για τα εγκλήματα της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως και κατά συρροή, απόπειρες ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως και κατά συρροή, επικίνδυνης σωματικής βλάβης, απόπειρας βιασμού κατά συρροή, κλοπής, παράνομης οπλοφορίας κατ’ εξακολούθηση, οπλοχρησίας κατ’ εξακολούθηση, κλοπής πραγμάτων που ανήκουν στο κράτος κατ’ εξακολούθηση, παράνομης κατοχής όπλων, εκρήξεως εκ προθέσεως και κατά συρροή, απόπειρα εκρήξεως και εμπρησμού με πρόθεση από τον οποίο θα μπορούσε να προκύψει κίνδυνος ανθρώπου κατά συναυτουργία, με κοινό δόλο.
Και ξαφνικά ο Δράκος έγινε Άγγελος…
Κι έπειτα ήρθε… η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και η γαλήνη! Μετά την μόνιμη εγκατάστασή του στις φυλακές της Λάρισας, διάβαζε βιβλία, ζωγράφιζε και περνούσε χρόνο στην εκκλησία της φυλακής, έψελνε στις λειτουργίες και διάβαζε βιβλία θεολογίας και ψυχολογίας.
Άξια αναφοράς είναι και η αλληλογραφία που διατηρούσε ο Παπαχρόνης κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του. Με το προφίλ του ωραίου και γενναίου αξιωματικού του στρατού, του Δράκου με το Αγγελικό Χαμόγελο όπως τον περιέγραφαν οι δημοσιογράφοι της εποχής, γοήτευσε πολλές γυναίκες που του έστελναν ερωτικά γράμματα και του ζητούσαν να τις νυμφευθεί.
Αν και πληρούσε τις τυπικές προϋποθέσεις να αποφυλακιστεί καθώς το 2004 είχε εκτίσει πραγματική ποινή 21 ετών, πέντε μηνών και πέντε ημερών και με συνυπολογισμό 1.315 ημερομισθίων είχε εκτίσει ποινή 25 ετών και 15 ημερών, κατά τους δικαστές τα πειθαρχικά του παραπτώματα ήταν αρνητικός παράγοντας που επηρέαζε την κρίση τους σχετικά με την αίτηση αποφυλάκισής του.
Eντούτοις με βούλευμα που εξέδωσε το Συμβούλιο Eφετών Λάρισας η αίτηση αποφυλάκισης του 44χρονου Παπαχρόνη έγινε δεκτή παρά την αντίθετη άποψη της εισαγγελέως, αλλά και προγενέστερου βουλεύματος που είχε εκδώσει το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λάρισας.
Αποφυλάκιση με περιοριστικούς όρους
Ο Παπαχρόνης αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους στις 8 Δεκεμβρίου του 2004, σε ηλικία 44 χρονών μετά απο 22 χρόνια κάθειρξης. Σε μια περίεργη γραπτή δήλωση που διένειμε στους δημοσιογράφους τόνιζε:
«Πριν από 22 χρόνια, παρασυρόμενος από την ακρισία της ηλικίας και κυρίως από τις φαυλεπήβολες συναναστροφές μου, πουλήσαμε όλοι μας τις ψυχές μας στον Εωσφόρο -όπως ο Φάουστ- κι εγώ προσωπικά έχασα, λαμβάνοντας εξοντωτική ένδικη μισθαποδοσία. Ζητώ από τη θεσπίζουσα πολιτεία από την κοινή γνώμη συγγνώμη από «μέσης ψυχής» για εκείνα τα απεχθή φορτία των ανομιών μου και υπόσχομαι στο εφεξής να διαβιώ «εν αγνεία και σεμνή πολιτεία…» και φυσικά «άμεμπτος εν παντί…»! Hasta la vista, εν ευθέτω χρόνω»…
Σύμφωνα με λεγόμενά του, η αιτία της συμπεριφοράς του, ανάγεται στην πρώτη επίσκεψη που έκανε, στην εφηβική ηλικία, σε οίκο ανοχής. Υποστήριξε ότι σε ηλικία 13 χρονών και ενώ είχε πάει να επισκεφτεί πρώτη φορά ιερόδουλη σε πορνείο στην Ξάνθη, η απόρριψη και η ειρωνεία που βίωσε από την πόρνη, όταν δεν μπόρεσε να εκτελέσει την σεξουαλική πράξη, γέννησε και θέριεψε το μίσος του για τις γυναίκες. Και η δεύτερη προσπάθεια – πάλι με ιερόδουλο – ήταν το ίδιο αποτυχημένη. Αυτή μάλιστα η ιερόδουλος τον ειρωνεύτηκε μπροστά στους φίλους του, πράγμα που στάθηκε καίριο πλήγμα στον αυτοσεβασμό του. Ο Παπαχρόνης, κλείστηκε στον εαυτό του, ψυχαγωγούμενος με πορνοταινίες, και όταν προσπάθησε ύστερα από κάμποσα χρόνια, να συνευρεθεί σεξουαλικά με ιερόδουλο, η αποτυχία (μοιραία πια), ήρθε και πάλι. Ο Παπαχρόνης αναφέρει επίσης, ότι η επίσκεψη στην ιερόδουλο Γραμμένη Θεοχαρίδου, και η απαξιωτική συμπεριφορά της, ήταν αυτό που ξύπνησε μέσα του τις μνήμες και το μίσος του για τις γυναίκες, και προκάλεσε την εκδικητική μανία του.
Οι ψυχίατροι που τον εξέτασαν κάνουν λόγο για αλγολαγνεία, μια μαζοχιστική ανάγκη να ταλαιπωρεί και να βασανίζει το σώμα του, προκειμένου να το φτάσει στα όρια της αντοχής του αφού για τον Παπαχρόνη η σωματική ρώμη ήταν η μόνη απόδειξη του ανδρισμού του.
Η ναρκισσιστική δομή της προσωπικότητάς του από την άλλη, δημιουργεί ένα πλήθος άλλων χαρακτηριστικών όπως το έντονο άγχος, την κοινωνική ωριμότητα, τη δυσπιστία και τον ατομικισμό. Η ανάγκη του για κυριαρχία, και η ανικανότητά του να διαχειριστεί την απόρριψη, τον οδήγησαν σε ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις.
Ο Παπαχρόνης ζει σήμερα στη Λάρισα, και δεν έχει απασχολήσει ξανά τις διωκτικές αρχές. Το 2011 μια φωτογραφία του με την (γνωστή) Τζούλια Αλεξανδράτου σε κλαμπ της Ελασσόνας δημοσιεύεται σε εφημερίδες, ενώ την ίδια χρονιά μέσω του Facebook έγινε γνωστό ότι είχε αρραβωνιαστεί.
Ένα χρόνο αργότερα, σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο Star ομολογεί: «Έσφαλα. Ντρέπομαι που ζω ανάμεσά σας». Τότε είχε μιλήσει και για τη γυναίκα που είχε μπει στη ζωή του και έκτοτε βρίσκεται δίπλα του, προκαλώντας εντύπωση με τη μεγάλη αγάπη και αφοσίωσή της: «Η Λίνα είναι ιδανικό, από αυτά που μας μάθαιναν στο σχολείο» έλεγε ο Κυριάκος Παπαχρόνης. «Μας έλεγαν, πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, εγώ θα έβαζα σε παρένθεση δίπλα και Λίνα. Αφήστε μας ήσυχους, δεν πειράζουμε κανέναν.. Το έχω πει και στην Ασφάλεια Λάρισας: δεν πρόκειται να πειράξω ποτέ κανέναν».
Σύμφωνα με την τελευταία γνωμάτευση της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής του ΚΕ.Π.Α., ο άλλοτε διαβόητος εγκληματίας έπειτα από ισχαιμικό επεισόδιο υποφέρει πλέον από σπαστική ημιπληγία της δεξιάς πλευράς, εκφυλιστική αρθρίτιδα γόνατος και ισχίου (πάθηση ισοδύναμη με την τετραπληγία) με «συνολικό ποσοστό αναπηρίας 89%, κατά ιατρική πρόβλεψη από 1/6/2021 εφ’ όρου ζωής». Η κατάσταση του Κυριάκου Παπαχρόνη έχει χαρακτηριστεί ως μη αναστρέψιμη.
Πηγές: el.wikipedia.org, «OnTime», In.gr, eglima.wordpress.com., ethnos.gr
