Ο Δήμαρχος Τάσος Βαβατσικλής στις δέλτους της ιστορίας των πολιτικών που πίστευαν στους αγώνες για έναν δικαιότερο κόσμο

Ο δήμαρχος Τάσος Βαβατσικλής μάλλον ανασαίνει καλύτερα από σήμερα. Στον ιδεατό κόσμο του Παραδείσιου κήπου με όρους πλήρους  ισότητας, ισονομίας, αγάπης, ελευθερίας και απαλλαγής από κάθε είδους δεινά που πλήττουν επί γης τον άνθρωπο, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς φόβο και πάθος.  Ελεύθερος, ανταμώνοντας επιτέλους μ’ ό, τι στερήθηκε περισσότερο, τον συνομιλητή του, τον αγαπημένο του γιο,  Νικόλα που έφυγε νωρίς. Ετοιμάζοντας ίσως τον Παράδεισο για να τον βρει στρωμένο, η προσωπική του αδυναμία, ο πατέρας του, ο δήμαρχος Κομοτηνής Τάσος Βαβατσικλής.

Στην πολιτική, ως  συντελεστή  κοινωνικής αλλαγής, μέσω   του διαλόγου, της συλλογικότητας και  της παιδείας

Ο Τάσος Βαβατσικλής που γεννήθηκε θαρρείς για να υπηρετήσει με τον δικό του τρόπο, την πολιτική όχι ως διαχείριση του εφικτού ούτε ως δυνατότητα του κατεστημένου, αλλά την πολιτική ως  συντελεστή της κοινωνικής αλλαγής, η οποία στη συνείδησή του είχε τρεις ακριβές συνιστώσες:  τον διάλογο, την πίστη στις συλλογικότητες και στο «όπλο» της παιδείας, συστηματικός ο ίδιος  αναγνώστης  και ένθερμος οπαδός της  ανάγκης για συνειδητοποίηση από το άτομο των  δοσμένων όρων κοινωνικής διαστρωμάτωσης, που κράτησαν την Κομοτηνή και τις πληθυσμιακές της ομάδες υπό το καθεστώς μιας χρόνιας, και υπό κεντρική καθοδήγηση, ακινησίας εις βάρος τους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ