ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

Καταθέτοντας στο Ειδικό Δικαστήριο η Γραμματέας του Χρήστου Καλογρίτσα έκανε λόγο για οικονομική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ από τον αποκαλούμενο κάποτε «κόκκινο εργολάβο».

Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έσπευσε να το διαψεύσει. Ο Νίκος Παππάς υπέβαλε μήνυση για ψευδορκία. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ άδραξαν την ευκαιρία. Μίλησαν για σκάνδαλο. Φαίνεται πως αυτοί δεν δέχθηκαν ποτέ χρηματική ενίσχυση από ιδιώτες…

Άναψε η συζήτηση. Που ακούστηκε! Είναι δυνατόν κόμματα, αυτοδιοικητικές παρατάξεις, υποψήφιοι να ενισχύονται από ιδιώτες και επιχειρηματίες!!!

Προφανώς και μας κοροϊδεύουν. Πάντοτε γίνονταν. Πάντα θα γίνεται. Χρόνια τώρα μάλιστα προβλέπεται και από τον νόμο. Τι ισχύει;

Τα κόμματα ως θεσμοί του δημοκρατικού πολιτεύματος και όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο, δικαιούνται χρηματοδότησης. Τόσο από το Κράτος. Όσο και από ιδιώτες.

Προβλέπεται μάλιστα τόσο χρηματοδότηση από τη βάση (μέλη και φίλοι), όσο και «πλουτοκρατική χρηματοδότηση». Από επιχειρηματίες. Με όρια και κανόνες όμως.

Η ετήσια χρηματοδότηση προς υποψηφίους δεν μπορεί να ξεπερνά το ποσό των 3.000 ευρώ. Η χρηματοδότηση σε κόμματα δεν μπορεί να ξεπερνά κατ’ έτος τις 15.000.

Αν λοιπόν τα πολιτικά κόμματα θέλουν να έχουν σχέση ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης με τους πολίτες θα πρέπει:

  1. Να δεχθούν έλεγχο των οικονομικών τους.
  2. Να δημοσιεύουν κατ’ έτος τις επιχορηγήσεις και ενισχύσεις που αποκομίζουν από το κράτος, τη βάση τους, αλλά και την «πλουτοκρατική χρηματοδότηση».
  3. Να γίνεται από Ανεξάρτητη Αρχή ουσιαστικός έλεγχος.
  4. Σε περίπτωση παράβασης του νόμου να υφίστανται κυρώσεις (έκπτωση από το αξίωμα, στέρηση κρατικής χρηματοδότησης…).

Τι συμβαίνει στην πράξη. Το παρακάτω παραμύθι μας δίνει μια γεύση…

Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε στη χώρα μια μικρή πόλη. Σε αυτή, όπως συμβαίνει στον κόσμο, μερικοί ζούσαν πλουσιοπάροχα. Υπήρχαν και πολλοί, που ζούσαν ΔΡΑΜΑτικά.

Υπήρχε και μια μικρή οργάνωση ενός κόμματος. Το έλεγαν «ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ». Γραμματέας ήταν κάποιος ονόματι ΧΙΠΙ.

Τα μέλη από κοινού και συνεταιρικά κάλυπταν τα έξοδα. Γραφεία, εκδηλώσεις, εκλογές. Για ενίσχυση έδιναν και κουπόνια. Για στήριξη από φίλους, καταστηματάρχες, επιχειρηματίες.

Κάποτε δυσκολεύονταν. Κάποιος πρότεινε να επισκεφθεί φίλο του επιχειρηματία και να πάρει μερικές χιλιάδες. Ο ΧΙΠΙ δεν ήξερε καν τότε τον νόμο. Του είπε όμως να μην πάρει πάνω από 500 ευρώ. Για να μην υπάρχει εξάρτηση. Να μπορούν να διαμαρτυρηθούν για τυχόν παράνομες απολύσεις στην επιχείρησή του ή για μη τήρηση των όρων ασφάλειας.

Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές για πρώτη φορά ο κεντρικός ΣΥΝ έστειλε 4.000 βοήθεια. Χαράς ευαγγέλια. Μαζεύοντας συνεταιρικά άλλα τόσα, θα έκαναν επιτέλους αξιοπρεπείς εκλογές. Με αξιόλογο εκλογικό κέντρο. Πολύχρωμο εκλογικό φυλλάδιο.

Πήραν τους δρόμους για έκδοση φυλλαδίου. Ρώτησε κάποιος. Τι μπάτζετ έχετε ρε παιδιά; Πόσα δίνετε για φυλλάδιο; Μέχρι και 1.500 ευρώ! Χασκογέλασε…

Τι να σας πω… μόλις χθες υποψήφιος Βουλευτής πήρε από επιχειρηματία επιταγή 100.000!!! Προσγειώθηκαν τα παλικαρόπουλα. Δεν πτοήθηκαν όμως. Έδωσαν αξιοπρεπώς τη μάχη. Το ποσοστό τους από 1,5% το διπλασίασαν. Αν είχαν 100.000 θα το πολλαπλασίαζαν…

Με καλύτερο εκλογικό κέντρο. Καλύτερο φυλλάδιο. Συχνές εμφανίσεις σε κανάλια. Και σε ώρες μεγάλης τηλεθέασης. Καταχωρήσεις σε εφημερίδες. Με φυλλάδιο και ψηφοδέλτια που θα μπαινόβγαιναν σε κάθε σπίτι σε όλο τον Νομό. Με «στήριξη» ψηφοφόρων.

Έτσι διεξάγονται οι εκλογές; Έτσι εκλέγονται Βουλευτές και Κυβερνήσεις; Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες, Σύμβουλοι;

Στα παραμύθια ναι.

Στην πραγματική ζωή τι να σας πω…