ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

 

 

«Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό… είναι ένας άνθρωπος που τον ‘μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε…», Ναζίμ Χικμέτ

 

Γεννήθηκα σε χωριό της Δράμας από ορθόδοξους γονείς. Έγινα κι εγώ Ορθόδοξος. Θες γιατί ήμουν περίεργος, θες γιατί ήμουν διαβαστερός, από μικρός ανακάλυψα πως στον κόσμο υπάρχουν λογιών – λογιών Χριστιανοί. Υπάρχουν και Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι και Πεντηκοστιανοί αλλά και πλήθος άλλοι. Υπάρχουν ακόμη και Μουσουλμάνοι και Ινδουιστές και Βουδιστές και άθεοι και κάθε λογής πιστεύω.

Η τύχη αποφασίζει που θα γεννηθεί κάποιος, πως θα μεγαλώσει και συχνά ποια θρησκεία θα ασπαστεί, που συνήθως είναι αυτή των γονιών του.

Ανακάλυψα πως όλες οι θρησκείες στον πυρήνα τους έχουν την αγάπη, το καλό.

Στο Δημοτικό ο παππαδάσκαλος εν όψει Πάσχα μας έστειλε να εξομολογηθούμε, για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας και να κοινωνήσουμε. Μετά την εξομολόγηση και βγαίνοντας από τον Άγιο Νικόλαο, ξαμοληθήκαμε στα περίπτερα της πόλης και αγοράσαμε ότι διάβαζαν τότε τα παιδιά της ηλικίας μας. Μίκυ Μάους, Μικρό Καουμπόυ, Μπλεκ, Κατερίνα… Καλοθελητές του τα πρόλαβαν. Αυτός θεώρησε σωστό να μη μας αφήσει να κοινωνήσουμε… Δεν του κράτησα κακία. Έτσι ήξερε, έτσι έκανε.

Κατάλαβα όμως πως πέρα από την πίστη, υπάρχει και μπόλικη θρησκοληψία, δογματισμός, σκοταδισμός, μισαλλοδοξία. Αυτά διαστρεβλώνουν το υγιές πιστεύω. Θολώνουν την κρίση. Παραμερίζουν την αγάπη, την καλοσύνη, την κατανόηση.

Σαν έφηβος γνώρισα μέσα από τη λογοτεχνία την Αριστερά, τον Σοσιαλισμό. Παρά τις ενστάσεις και διαφωνίες μου σε θέματα ιδεολογίας και πρακτικής εντάχθηκα τα τελευταία χρόνια της φοιτητικής μου ζωής στην Πανσπουδαστική και την ΚΝΕ. Προέκρινα ότι έτσι με την οργανωμένη πάλη μπορούμε να δίνουμε μάχες και ενίοτε να κερδίζουμε ως φοιτητές, ως πολίτες.

Σιγοτραγουδούσαμε συχνά με υψωμένες γροθιές και ρίγη συγκίνησης τους στίχους του Χικμέτ για κάποιον που αλυσοδέσανε στην Καλκούτα: «για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον ‘μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε». Ευαγγελιζόμασταν μια καλύτερη κοινωνία, με ελευθερία και δικαιοσύνη για όλους.

Διαισθανόμουν όμως πως οι περισσότεροι από τους τότε συντρόφους μου, εννοούσαν να μη αλυσοδεθεί κάποιος ομοϊδεάτης μας. Κατά τα λοιπά δεν τους ενοχλούσαν ούτε

τα γκουλάγκ της Σιβηρίας, ούτε το τείχος του Βερολίνου, ούτε η δικτατορία του Γιαρουζέλσκι, ούτε οι διώξεις και φυλακίσεις αντιφρονούντων στην Κούβα.

Συνειδητοποίησα πως ο πολιτικός φανατισμός τυφλώνει. Διαστρεβλώνει την ιδανικότερη κοσμοθεωρία. Κατανόησα πως ο Σοσιαλισμός είτε θα συνυπάρχει με Δημοκρατία και Ελευθερία, είτε δεν θα είναι Σοσιαλισμός.

Δόθηκαν πολλοί αγώνες για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Χύθηκε πολύ αίμα. Πλέον στον πολιτισμένο κόσμο έχουμε ανεξιθρησκία. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει στο δικό του Θεό. Κι όμως στην Ευρώπη του 21ου αιώνα ξεκίνησε και πάλι το κυνήγι των μαγισσών. Ας ελπίσουμε πως δεν θα δούμε και ανθρώπους στην πυρά, όπως στο Μεσαίωνα.

Στη Ρωσία το 2017 Ανώτατο Δικαστήριο χαρακτήρισε τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά» ως εξτρεμιστική οργάνωση! Κάτι σαν τον ISIS δηλαδή! Τέθηκαν εκτός νόμου ως τρομοκράτες!!! Έκτοτε διεξάγονται διαρκώς επιχειρήσεις σε βάρος χιλιάδων πιστών. Πάνοπλοι αστυνομικοί εισβάλλουν σε σπίτια ακόμη και νύχτα σπάζοντας πόρτες και παράθυρα. Παρουσία έντρομων παιδιών συλλαμβάνουν και βασανίζουν γέρους, γυναίκες, άνδρες, ανάπηρους. Τα δικαστήρια επιβάλουν ποινές πολυετούς φυλάκισης ακόμη και κάθειρξη.

Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία χαιρέτισε τις εξελίξεις… Ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας, Πρόεδρος της Επιτροπής Εκκλησιαστικών Υποθέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, το τερμάτισε με τη δήλωσή του πως «έτσι θα γλιτώσει η Ρωσία από αυτή την ολοκληρωτική αίρεση, θα σωθούν ανθρώπινες ζωές»!!!

Φαίνεται πως η Ρωσική Εκκλησία δεν ζει σε αυτή την ήπειρο, σε αυτό τον αιώνα. Φαίνεται πως ο και θεολόγος και καθηγητής Πανεπιστημίου Μητροπολίτης Ιλαρίωνας έτσι αντιλαμβάνεται και διδάσκει τη Χριστιανική Αγάπη. Φαίνεται πως η Ιστορία δεν τους έμαθε το αυτονόητο. Ότι με τις διώξεις δεν κάμπτεται το φρόνημα των πιστών.

Όπως δεν έκαμψαν τους πρώτους Χριστιανούς οι πολυετείς διώξεις, οι εκατόμβες νεκρών. Όπως δεν έκαμψαν τους αριστερούς τα βασανιστήρια, οι εξορίες, οι εκτελέσεις. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δημιουργούν ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΤΟΝ 21o AIΩΝΑ.

Το θέμα δεν είναι πια εκκλησιαστικό. Είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι χλιαρές έως τώρα αντιδράσεις ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Ε.Ε., Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν ήταν αρκετές για να σταματήσει αυτή η απανθρωπιά, η ντροπή της εποχής μας.

Το ζήτημα αυτό βέβαια δεν άπτεται γεωπολιτικών συμφερόντων, ούτε πρόκειται να αποφέρει ψήφους, για να ενδιαφερθούν πιο δραστικά Πολιτικοί και Κυβερνήσεις.

Οφείλουμε όλοι μας όμως ως Πολιτεία, ως Εκκλησία, ως Χριστιανοί, ως Άνθρωποι να διαμαρτυρηθούμε. Με διαβήματα, με υπογραφές, με email, που θα κατακλύσουν τους Ρώσους ιθύνοντες.

Γιατί όταν αλυσοδένουν ένα συνάνθρωπό μας για τις ιδέες και τα πιστεύω του είτε στην Καλκούτα επί Χικμέτ, είτε στο Ιρκούτσκ επί Πούτιν, κανένας μας δεν θα πρέπει να αισθάνεται ελεύθερος, κανείς μας δεν θα πρέπει να κοιμάται ήσυχος.