ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

Αφορμή ην ο λόγος. Της Γραμματέως. Για μαύρο πολιτικό χρήμα. Αληθής; Ψευδής; Εξαρτάται. Αν είσαι αντισύριζα αληθής. Αν είσαι ΣΥΡΙΖΑ ψευδής.

Αν ούτε το ένα ούτε το άλλο, τότε: «Υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά;». Το λέει και το ρητό: «από μικρό, από τρελό, από Γραμματέα μαθεύεται η αλήθεια!!!». Αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι. Αποκαλύπτεται το σκάνδαλο. Έτσι και με τη Γραμματέα του Χριστοφοράκου. Στην υπόθεση Siemens. Έτσι και με τον Τζόρτζι. Στο Catargate.

Ο Παππάς μίλησε για σκευωρία. Υπέβαλε μήνυση. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξανέστη. Έκανε λόγο για συκοφαντία και λάσπη. Οι «άσπιλοι και αμόλυντοι» ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. ξιφούλκησαν. Έκαναν λόγο για σκάνδαλο. Ξέσπασε πόλεμος. Θύμισε εποχές NOVARTIS. Ακόμη πιο πίσω εποχές ΚΟΣΚΩΤΑ. Με αντεστραμμένους ρόλους.

Διχασμένο το Πανελλήνιο. Μα υπάρχει και στη χώρα μας παράνομη χρηματοδότηση; Όπως και στην Εσπερία; Δεν μπορούμε να το διανοηθούμε. Να το πιστέψουμε, αν αφορά τους πολιτικούς μας αντιπάλους.

Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν μπορεί να βοηθήσει. Να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας. Να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα.

Σε όλες τις σύγχρονες Δημοκρατίες υπάρχει πρόνοια για χρηματοδότηση των κομμάτων. Θεσμών του Πολιτεύματος. Τόσο από τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Όσο και από ιδιώτες. Με πλαφόν, κανόνες και διαφάνεια βεβαίως. Που συχνά όμως καταστρατηγούνται. Οπότε στις ευνομούμενες πολιτείες επιβάλλονται κυρώσεις.

-Στη Μεγάλη Βρετανία από το 1883. Προβλέφθηκε χρηματοδότηση ιδίως με τη μορφή δωρεών από επιχειρήσεις. Ακολούθησε και κρατική επιχορήγηση.

-Στις ΗΠΑ ισχύει από το 1971. Προβλέπεται χρηματοδότηση κομμάτων και υποψηφίων από το Κράτος αλλά και ιδιώτες.

-Στη Γερμανία υφίσταται από το 1959 σχετική νομοθεσία.

-Στη Γαλλία ισχύει από το 1990 επιχορήγηση από Κράτος και ιδιώτες. Από το 1955 υπάρχει απαγόρευση δωρεών από εταιρίες. Πλην όμως γίνονται «μέσω τρίτων».

Στη χώρα μας προβλέφθηκε από το 2002 κρατική επιχορήγηση κομμάτων. Τελειοποιήσαμε όμως το σύστημα. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έπαιρναν επιπλέον δάνεια από την ΑΤΕ. Βάζοντας εγγύηση την επιχορήγηση επόμενων ετών. Λες και τα ποσοστά τους θα ήταν πάντα 35 – 40%. Λες και η επιχορήγηση δεν θα μειώνονταν ποτέ.

Δανεικά κι αγύριστα. Δεν προβλέπεται στο ορατό μέλλον να εξοφληθούν. Ουδείς Εισαγγελέας ασχολήθηκε. Ούτε και οι Πολίτες ζήτησαν λογαριασμό. Ούτε και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να το αγγίξει.

Περαιτέρω υπάρχει και η ενίσχυση ιδιωτών. Που γίνεται με κουπόνια που εκδίδουν τα κόμματα. Αρχικά ανεξέλεγκτα. Μετά από πιέσεις του Στέφανου Μάνου και της «Δράσης», τα κουπόνια αυτά θεωρούνταν στη Βουλή.

Υπάρχει ακόμη και το μαύρο πολιτικό χρήμα. Για ενίσχυση/στήριξη προεκλογικών αγώνων. Από επιχειρηματίες σε υποψηφίους και κόμματα. Για να αγοράσουν εύνοια, συμβόλαια, δουλειές. Όπως γίνονταν πάντα. Όπως θα γίνεται πάντα. Γιατί ο άνθρωπος είναι επιρρεπής. Γιατί το χρήμα και η εξουσία διαφθείρουν.

Το ερώτημα είναι: Αποκαλύπτεται ποτέ αυτό το μαύρο χρήμα; Τιμωρείται κανείς; Βεβαίως. Τουλάχιστον στις προηγμένες Δημοκρατίες της Δύσης.

-Στη Γαλλία ο πρώην Π/Θ Μπερεγκοβουά αυτοκτόνησε, γιατί φέρονταν να έχει λάβει παράνομη δωρεά. Ο πρώην Πρόεδρος Σαρκοζί τιμωρήθηκε με φυλάκιση, γιατί η προεκλογική του εκστρατεία ξεπέρασε το πλαφόν.

-Ο Βρετανός Π/Θ Τόνυ Μπλέρ κλήθηκε για εξηγήσεις στον ανακριτή, γιατί είχε προτείνει τίτλους ευγενείας σε χρηματοδότες του κόμματός του.

-Ο Χέλμουτ Κολ αποχώρησε από την πολιτική και αμαυρώθηκε η μνήμη του λόγω παράνομης χρηματοδότησης του CDU από έμπορο όπλων.

-Ο Π/Θ της Ιταλίας Μπετίνο Κράξι καταδικάστηκε σε 27 χρόνια κάθειρξη για διαφθορά και παράνομη χρηματοδότηση. Πέθανε αυτοεξόριστος.

Στη χώρα μας. Έχουμε ανάλογα παραδείγματα αποκάλυψης σκανδάλων; Τιμωρία ενόχων; Κι όμως: Ναι. Αλλά με τον δικό μας τρόπο. «Τιμωρώντας» ελαφρά κάποια στελέχη. Όχι Πρωθυπουργούς. Αυτούς, όπως είχε πει και ο Εθνάρχης, δεν τους στέλνεις στο εδώλιο. Τους στέλνεις σπίτι τους. Ή όπως αλλιώς το είχε πει και ο Μεγάλος: «Κανένας Θεσμός. Μόνο ο Λαός».

-Επί Σημίτη ο Τσουκάτος ομολόγησε πως πήρε από την Siemens 1 εκατομμύριο μάρκα για τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που επιβεβαιώθηκε. Διώχθηκε μόνο για δωροδοκία. Απαλλάχθηκε λόγω παραγραφής.

-Ο Υπουργός Τάσος Μαντέλης πήρε από την εν λόγω εταιρία 200.000 μάρκα. Καταδικάστηκε με αναστολή. Δεν φυλακίσθηκε.

-Η αμαρτωλή εταιρεία δώριζε σε πολιτικούς εξοπλισμούς γραφείων κλπ. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο, έσπευσαν να εξοφλήσουν τα σχετικά τιμολόγια, όπως κατέθεσε η Γραμματέας του Χριστοφοράκου.

-Με απόφασή του το 2019 το Τριμελές Εφετείο Κακ/των Αθηνών έκρινε ότι ο Χριστοφοράκος έδινε ως μίζα το 2% των συμβάσεων που υπέγραφε η Siemens σε Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ. Ένα άλλο ποσοστό πήγαινε σε στελέχη του ΟΤΕ. Έτσι κέρδιζε δουλειές. Με μεγαλύτερο κέρδος. Έτσι έχανε το Δημόσιο.

Στο ερώτημα αν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς ηγέτης για όλα αυτά, αν φυλακίσθηκε ποτέ κανείς, η απάντηση είναι: ΟΧΙ. Αν αμαυρώθηκε η φήμη του; ΟΧΙ.

Μόνο οι Τσουκάτος και Μαντέλης (ΠΑΣΟΚ) διώχθηκαν. Τα χρήματα είχαν εμβαστεί σε τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Μετά ξαναγυρίσαμε στις σακούλες και τις βαλίτσες. Έτσι είναι πολύ πιο δύσκολη η αποκάλυψη. Η σύλληψη. Η απόδειξη. Η τιμωρία. Δεν αρκεί η κατάθεση ενός Γραμματέα.

Μπορεί να περιοριστεί το φαινόμενο; Προφανώς με καλύτερο θεσμικό πλαίσιο. Με αυστηρή τιμωρία των παραβατών. Με έλεγχο των οικονομικών πολιτικών και κομμάτων. Εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση.

Υπάρχει; Η απάντηση είναι. Στην Ευρώπη ΝΑΙ. Και πολιτική βούληση. Και Δικαιοσύνη. Και Ανεξάρτητες Αρχές.

Στη χώρα μας; Υπάρχουν. Αλλά light. Σε δική μας version!!!