ΠΟΙΗΣΗ

 

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

 

Λαθρεπιβάτης της ζωής, χρόνε καταραμένε,

ανάλγητα1 και άσπλαχνα μας κλέβεις της ζωή μας.

Για σε η έγνοια για ζωή, καμιάν αξία δεν έχει

ένα μονάχα σκέφτεσαι, τη γρήγορη φυγή σου.

Αφήνεις στο κατόπι σου κορμί συρρικνωμένο2

άσπρα τα βάφεις τα μαλλιά και το μυαλό φυραίνεις3.

Αδιάφοροι στο διάβα σου, μοχθούμε όλη μέρα

με την κακία λάβαρο, πέτρινη την καρδιά μας.

Σαν ποιο να ‘ναι το κέρδος μας, ποια ν’ ναν η βόλεψή μας4;

Άδειο πουκάμισο τρανό, περίγελος5 του κόσμου.

 

Λεξιλόγιο – Σχόλια

  1. Σκληρά, άπονα, χωρίς οίκτο. Σύνηθες το παράπονο των ανθρώπων να κακολογούν το χρόνο, όταν, ύστερα από κάποιες δεκαετίες της ζωής τους, ατενίζουν στον καθρέφτη την κατάντια του προσώπου τους σκαμμένο χωρίς έλεος.
  2. Αφυδατωμένο το σώμα, με το δέρμα πλαδαρό, τα χέρια αποστεωμένα.
  3. Οδυνηρή η επέλαση του χρόνου στο νου. Αμνησία, άνοια, ακυβερνησία, αποκοπή από το περιβάλλον, «άχθος αρούρης». Χαιρέκακος ο χρόνος ετοιμάζεται για την οριστική επέλαση.
  4. Αργή συνειδητοποίηση ο πλεονεκτικός αγώνας. Το «εις μάτην εκοπίασα» ομολογία σκληρή και τύψεις οδυνηρές για το πέτρωμα της ψυχής.